Bij het stuwmeer van Santa Susane zijn we een paar dagen blijven staan. We hadden hier een heerlijk plekje en hebben een paar prachtige wandelingen gemaakt. De omgeving is hier wat glooiend en je hebt hier meer veeteelt. In het verleden was het gebied van gootgrondbezitters wat nu om is gezet naar coöperaties. De dieren lopen hier vrij door een heel uitgestrekt gebied. We liepen op een gegeven moment zeker een kilometer of vijf over landweggetjes waar we groepen koeien, varkens en geiten tegen kwamen, niet gehinderd door hekwerken of sloten. Eigenlijk een prachtig landschap met verspreid kurkeiken en parasoldennen, waar de dieren zomers kunnen schuilen tegen de felle zon.
Na deze rustperiode gingen we door naar Evora, met een tussenstop om weer een stuk ecopista te fietsen. Evora vond ik een heel gezellige overzichtelijke stad. We begonnen onze rondwandeling bij de Capella dos Ossos, of tewel een kapel vol met botten en schedels.Boven de ingang waarschuwt een inscriptie vrij vertaald: wij beenderen wachten hier op die van u. Alvast goed om te weten, niet waar.
Daarna heerlijk slenteren door de leuke smalle straatjes. Evora heeft een aquaduct van enkele kilometers. We zagen dat in de stad er huizen gebouwd zijn onder de bogen hiervan. We kwamen uit bij de kathedraal. Het leukst vonden wij het dat we via de toren op het dak konden klimmen, met een prachtig uitzicht op de torentjes van de kathedraal en de stad. Je ziet ook de Romeinse tempel van bovenaf, dus daar vervolgens op af. Tegenover de tempel ligt het Convento dos Lolos, een voormalig klooster uit de 15e eeuw, nu omgebouwd als hotel. We zijn hier naar binnen gelopen en hebben toestemming gekregen om even rond te kijken.
Het volgende hoogtepunt was de universiteit van Evora, ondergebracht in een voormalig Jezuïeten klooster. Een prachtig gebouw, waar je graag wilt studeren. De collegezalen hebben nog wanden versierd met azulejo's. Verder komt het niet erg modern over. De bibliotheek was weer prachtig. Wij konden het eerst niet vinden en hebben het aan iemand die daar werkte gevraagd. Hij kwam meteen enthousiast met een verhaal dat we eerst naar "het hart van de wereld" moesten, en vervolgens de eerste deur links. Hiermee bedoelde hij een kruispunt waarop in de vier hoeken de symbolen van aarde, vuur, water en lucht geschilderd waren op de tegels.
De volgende dag door naar Monsaraz, een vestingsstadje op een heuvel aan de Spaanse grens. Er is veel bewaard gebleven van het oorspronkelijke dorp, want toen het zijn functie verloor, zijn er veel mensen naar een naburige plaats vertrokken om te werken. We hadden een mooi plekje langs de kasteelmuur, waar we 's avonds in de spotlights werden gezet. En dat op dinsdagavond, toevallig?
Na een heerlijke nacht zijn we de volgende dag het merengebied in getrokken. Onze eerste bestemming was Luz, waar we in het museum een indrukwekkende film hebben gezien hoe het dorp in 2002 volledig werd verplaatst, in verband met het sluiten van een stuwdam. Het dorp is na de sloop van alle bouwwerken compleet onder water gekomen. Het nieuwe dorp is geen kopie maar wel in de stijl van het vorige dorp gebouwd, je hield ook je eigen buren. Zelfs het kerkhof en de kerk hebben weer een nieuw plekje gekregen. Het was een hele schok voor vooral de oudere mensen om te moeten verhuizen naar een moderne woning en de plek waar je je hele leven hebt gewoond te moeten verlaten. Na in het nieuwe dorp nog wat te hebben rondgewandeld hebben we zelf nog een leuk plekje aan het stuwmeer gevonden voor de nacht.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa