We vervolgden onze reis door het eiland Langoya te ontdekken. Allereerst kwamen we langs Jennestad. Dit is een voormalige handelspost en nu een museum. Ze hebben de winkel nog gelaten zoals het was toen de handelspost gesloten werd. Helaas was het museum gesloten. We hebben wel even wat foto's door de ramen geprobeerd te maken. Het eiland Langoya heeft drie poten. We starten bij de bovenste punt. We reden naar Langenes, waar we een deel van een kustwandeling hebben gemaakt. Omdat onze spieren nog steeds wat pijnlijk waren, zijn we teruggekeerd toen het moeilijke gedeelte kwam. We zijn toen teruggereden richting Nyksund, een verlaten vissersdorp aan het eind van een prachtige kustweg. Het wordt nu beheerd door een groep kunstenaars en ontvangt veel toeristen. Omdat de parkeerplaats gelijk bedoelt was om te overnachten, vonden wij de prijs wel erg hoog om alleen het dorp te bekijken. Bovendien was het daar ontzettend winderig, dus we wilden daar niet overnachten. We hebben ons toen maar beperkt tot een foto van bovenaf en zijn teruggereden. We hebben in de haven van Myre overnacht. De volgende morgen vonden we toen we langs de haven liepen het schild van een zee-egel. Wat een prachtige kleuren van binnen.
De volgende dag was de westelijke poot van het eiland aan de beurt. We maakten een rondrit langs de kust. Bij Bo hebben we geluncht en wat rondgelopen. Hier was een tentoonstelling van foto's van alle sculpturen die op de diverse eilanden zijn geplaatst. We hebben hier diverse van gezien. Daarna zijn we doorgereden naar een uitloper van dit deel van het eiland, waar twee leuke vissersdorpjes op lagen. Wij vonden een prachtige plek tussen de twee dorpjes in, met voor ons de zee en achter ons de bergen. We konden nog een poosje heerlijk in het zonnetje zitten. We hadden bijna geen lichtvervuiling, en dat was maar goed ook, want we werden in de avond verrast door het Noorderlicht, een prachtige maan en een schitterende sterrenhemel, met af en toe een vallende ster. En het was totaal niet koud, dus we konden hier heerlijk van genieten.
We gingen de volgende dag verder met het zuidelijkste gedeelte te bekijken. We stopten bij Stokmarknes bij het Hurtigrutenmuseum. De Hurtigruten (betekent snelle route) is tegenwoordig een toeristenboot die van Bergen naar Kirkness in het uiterste Noorden vaart. Maar ze zijn begonnen aan het einde van de 19e eeuw als postboot en vervoer van locals. Het was toen erg revolutionair, want het is de eerste boot die ook in het donker kon varen, en dat was een uitkomst in de donkere maanden voor mensen boven de poolcirkel. Er was ineens veel meer communicatie, en sneller vervoer van goederen en post. Dit was in de tijd dat er nog geen treinen reden daar, en er ook maar minimale wegen waren. Men was afhankelijk van vervoer over water. Heel interessant hoe de geschiedenis van dit schip zich heeft ontwikkelt. We zijn daarna doorgereden naar een camperplaats in de buurt van Melbu, waar we de volgende dag zouden overvaren naar de Lofoten. We hadden weer een plekje buitenaf gevonden, wat maar goed was ook, want we hadden weer Noorderlicht, het mooiste wat we tot nu toe gezien hebben. Je wist soms niet waar je kijken moest. Overal om ons heen waren er prachtige luchten. Lucky us.
De volgende dag dus met de boor over naar de Lofoten. We kozen voor de kustweg. We reden langs het Mortfjord en we zagen aan de overkant een prachtig strand in de zon liggen. We zijn hier gestopt en gelijk maar een nacht gebleven. Het bijzondere was dar er tussen de bergen een duinlandschap was en we aan de overkant van de weg heerlijk langs het strand konden lopen met het uitzicht op door erosie uitgesleten granieten bergen. Heerlijk om weer eens een gemakkelijke wandeling te kunnen maken en dan nog wel in de zon.
Maar helaas begon het 's avonds te regenen en de volgende dag ook. We zijn doorgereden naar Svolvaer, de hoofdstad van de Lofoten. Wat ons opviel was dat er diverse mensen in klederdracht rondliepen. We hebben geen idee waarom dit zo was. Het was wel een aardige stad, vooral het havengebied, waar ook de bekende rorbu's stonden, de oorspronkelijke vissershuisjes, die we later nog diverse keren zullen tegenkomen. Dit zijn rode woningen die op palen deels in het water staan. Ze worden nu nog gebruikt voor verhuur aan toeristen. Vlakbij Svolvaer ligt Kabelvag. Beide plaatsen hebben regelmatig gewedijverd wie de belangrijkste havenplaats zou worden, uiteindelijk heeft Svolvaer gewonnen. De nacht hebben we doorgebracht in Henningsvaer, aan het uiteinde van een prachtige weg hier naar toe. Dit wordt wel het Venetië van het Noorden genoemd, want het bestaat uit allerlei eilandjes verbonden door bruggetjes. Heel opvallend was hier het voetbalveld, op een van die eilandjes met de zee rondom.
De volgende dag was het weer ook niet geweldig. We zijn langzaam via de kustweg doorgereden naar Stamsund, waar we weer een plekje aan het water hadden, 's Avonds werden we opgeschrikt door een scheepshoorn, de Hurtigruten kwam binnenvaren in de haven.
De volgende dag hebben we weer diverse vissersdorpjes aangedaan. De bekendste is Nusfjord, met een werelderfgoedstatus. Hier moest je betalen om het dorp binnen te mogen. Dit hebben we uiteindelijk niet gedaan en zijn doorgereden naar de stranden van Ramberg, waar we heerlijk hebben gewandeld., Het begon weer behoorlijk te waaien. Gelukkig konden we in de buurt van Ramberg een beschut plekje vinden, waar we nog getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang. We gingen 's avonds uitzoeken hoe het zat met de vertrektijden van de boot om weer van de Lofoten af te komen. Dit was alleen 's ochtends om zeven uur of 's avonds om half negen. Hier hadden wij niet zoveel zin in, ook omdat je dan in het donker vaart en niets ziet. We besloten om de hoofdweg naar het noorden terug te rijden en in Lodingen de boot te pakken naar het vaste land. De vaarduur is veel korter en gaat acht keer per dag. Vandaag hebben we eerst het zuidelijke puntje nog even afgereden. We bezochten eerst Å, het zuidelijkste dorpje van de Lofoten. Hier eindigt de hoofdweg. Het is een leuk museumdorp, in deze tijd alleen om rond te lopen, want de musea zijn gesloten. Je ziet wel een beetje hoe de oorspronkelijke dorpjes eruit hebben gezien. Toen teruggereden naar Reine. Hier wonen voor een jaar een Nederlands echtpaar, die we eerder op onze reis getroffen hadden. Helaas waren ze niet thuis. We zijn verder de hoofdroute afgereden tot in de buurt van Lodingen, waar we morgen op de boot stappen. Vanwege de regen zijn we er niet veel uit geweest, maar hebben wel de laatste keer genoten van het prachtige landschap. Als je ons vraagt welke eilandgroep wij het leukste vonden, dan wint de Vesteralen. De Lofoten is afgelopen jaren zo overspoeld door toeristen, dat er veel strenge regeltjes waren waar je wel en niet mocht komen. Het is behoorlijk commercieel geworden. De Vesteralen zijn veel rustiger en je hebt hier meer vrijheid. Dit spreekt ons toch meer aan. Maar de natuur is op alle eilanden geweldig.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa