We hadden als volgende bestemming de Abbadia de Fiastra uitgezocht. Een mooie abdij met een groot natuurgebied erom heen, waar je heerlijk kunt wandelen en fietsen. Er was een mooie camperplaats naast en nadat we ons geïnstalleerd hadden startten we met een verkenningstocht op de fiets. Al snel bleek dat de route die we op een kaartje mee hadden gekregen slecht aan gegeven stond. We liepen behoorlijk te zoeken naar de goede weg en hebben op een gegeven moment maar besloten om dezelfde weg terug te fietsen. We hebben nog wel even de kerk van binnen bekeken. Een paar kilometer bij de abdij vandaan was een groot opgravingsgebied. De volgende dag dus toch maar weer op de fiets gestapt in de hoop het te kunnen vinden. En dat lukte gelukkig redelijk goed. Allereerst kochten we een kaartje om het Romeins amfitheater te kunnen zien. Dat viel erg tegen. Op de muren in een ovalen vorm stonden bomen en af en toe een doorgang, maar alles was volop begroeit, waardoor je alleen de vorm nog kon zien. Je kon verder naar boven lopen om de rest van het Romeinse stadje te zien. Het oude aquaduct was nog wel leuk, maar verder zagen wij enkel nog restanten van muren en veelal achter hekken. We zijn nog wel even door het dorpje Urbisaglia gelopen, maar het begon al goed warm te worden, dus vlot weer op de fiets terug naar de camperplaats. In de loop van de middag zijn we toch weer naar de abdij gelopen en hebben deze van binnen bekeken. Er was een prachtig bisschoppelijk paleis bij met mooie tekeningen op de muren, en een prachtige tuin. Verder was er een wijnkelder, een kapittelzaal, opslagruimtes voor de zelfgemaakte olijfolie en een refter te bezichtigen. Gelukkig was het in die ruimtes allemaal lekker koel, dus een goede besteding van een warme middag. 's Avonds werd er een concert gegeven in de kerk, een requiem van John Ritter. Dit was een prachtige combinatie van koormuziek, solozang en een klein orkest met hobo, harp, cello, dwarsfluit en pauken. We hebben hier erg van genoten.
Ook de zondag beloofde weer een warme dag te worden. In de ochtend gingen we een niet al te lange wandeling maken, het grootste deel door het bos. Maar ik was blij dat we weer bij de camper waren. We hebben de middag rustig onder de luifel doorgebracht. Iets verderop werd een feestje gevierd. Er werd muziek gemaakt, gezongen en gedanst. Stiekem hebben we hier van mee genoten.
Maandag namen we afscheid van het mooie gebied en zijn naar Loreto gegaan, een bedevaartsplaats. Het verhaal is dat in de Middeleeuwen het huis van Maria in Nazareth bedreigd werd door de moslims en men een gedeelte hiervan overgebracht hebben naar Italië. Dit is in Loreto in de kerk verwerkt, met een marmeren Casa erom heen. Boven deze Casa is een prachtige koepel gemaakt. Echt een schitterende kerk om te zien. De kerk was ingebouwd in een soort fort ter bescherming van dit heiligdom. Buiten rond het plein staan mooie gebouwen en een antieke fontein. Ik vond het prachtig om hier rond te lopen. We zijn er die dag drie keer naar toe geweest. Ook 's avonds konden we nog een paar mooie foto's maken.
De volgende dag reden we door naar de oostkust bij de Adriatische zee. Onze eerste stop was in het park van Conero. Dit is een berg die uitstrekt tot de kust. Het was eerst even moeilijk om een parkeerplek voor de camper te vinden en zo moesten we nog een stuk verder lopen. We hadden een afdaling gepland met mooie vergezichten. Helaas lag de berg in de wolken, dus we konden de zee wel horen, maar amper zien. Gelukkig aan het eind van de wandeling trok de mist wat weg, waardoor we toch nog even werden beloont. Toen door naar Ancona. Dit is een havenstad waar veel grote schepen vertrekken, onder andere naar Griekenland. De plaats waar we de camper kwijt konden was precies aan de andere kant van onze bestemming, namelijk de basiliek die op een heuvel ligt en vanwaar je een mooi uitzicht op de haven en de stad hebt. Het was zeker een uur lopen voordat we op die bestemming waren en het was nog behoorlijk warm. We merkten dat we er daardoor eigenlijk niet zo van konden genieten. We waren helemaal kapot toen we weer terug waren bij de camper. We hadden geen zin om weer verder te rijden, dus we hebben eigenlijk op een best lawaaiige plek overnacht. Daardoor besloten we de volgende dag rust te zoeken bij een agricamp terrein, een mooie boerderij iets het binnenland in. We hebben nog wel een tussenstop gemaakt in Senigallia, omdat ik gelezen had dat je daar nog wel stukken strand had waar je goed kon wandelen. We hebben heerlijk met onze blote voeten door het water gelopen. Ook de plek bij de boerderij was perfect. We hebben echt genoten van de stilte en het mooie landschap van de druivenvelden om ons heen.
Vandaag weer terug naar de kust, waar we een wandelingetje in het mooie natuurgebied van San Bartolo hadden. Hier was vanaf een plaatsje een weg naar het strand , een zigzagweg naar beneden. Hier kon je alleen maar lopend komen. Wat een prachtig stukje natuur. Op het strand waren veel hutjes gebouwd van afvalhout, waar je nog iets kon schuilen voor de brandende zon. Na de middag door naar San Leo. We hadden een toeristische route uitgezet, maar wat viel dat tegen. De omgeving was schitterend, maar de weg was ontzettend slecht, vol met kuilen en gaten. Er stonden zelfs verbodsborden om te fietsen, waarschijnlijk vanwege dit slechte wegdek, wat het voor fietsers compleet gevaarlijk maakt. We hadden af en toe moeite om boven te komen. We waren blij toen we eenmaal weer op een grotere weg waren. Maar het was wel de moeite waard. Het kasteel van San Leo ligt tegen een hoge rots aangebouwd. En je hebt hier van bovenaf schitterende uitzichten. Daarna zijn we doorgereden naar San Marino, maar daar vertel ik in mijn volgende verhaal meer over.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa