Gelukkig was het de eerste Pinksterdag beter weer, dus de wandelschoenen weer aan. Het was af en toe nog erg drassig, waar je zeker moest uitkijken dat je niet weg glibberde. We liepen diverse smalle paadjes tussen de weilanden door, met aan beide kanten prikkeldraad. We moesten ons af en toe aan de paaltjes vasthouden om grip te blijven houden. Maar desondanks hebben we genoten van het prachtige landschap. Het vraagt af en toe wel wat van je kuiten, want het kan behoorlijk stijl zijn, maar dat levert wel weer mooie uitzichten op.
De volgende dag gingen we op weg naar Maastricht. Onderweg opnieuw weer een schitterende wandeling gemaakt. We gingen overnachten op camperplaats Maastricht, iets buiten de stad aan de Maas en binnen tien minuten fietsen naar de binnenstad. Wij zijn vaker in Maastricht geweest en hadden nu een download van een stadswandeling, wat ons toch weer op andere plekjes bracht. Ik vind het een prachtige stad. Jammer dat het weer niet erg meezat. Het kwam af en toe met bakken uit de lucht, dus toen het iets minder hard regende toch maar weer terug naar de camper. Wij spraken daar nog een echtpaar die in dezelfde situatie zat als ons. Hun huis verhuurd en niet naar het buitenland kunnen. Zij hadden de hele winter op de camperplaats in Maastricht gestaan en smachten ook om weer naar het buitenland te kunnen. Toch wel fijn om gelijkgestemden te spreken.
De volgende dag gingen we eerst naar Bunde. Daar woont een kennis van Jaap, waarmee hij de cursus rijangst heeft gedaan. Omdat de rijscholen nu ontzettend druk zijn, hebben we niet echt een afspraak kunnen maken, maar hij kwam wel even naar de parkeerplaats waar wij stonden en hebben nog even een kwartiertje gekletst. Toch fijn om weer eens wat bekenden te spreken. Dit hebben wij erg gemist, zoals waarschijnlijk heel veel van mijn lezers.
Het was de bedoeling om door te rijden naar de Grote Peel, maar in de buurt van Sittard was het weer plensregenen, en dus besloten wij om nog maar weer terug te gaan naar de camperplaats in Sittard. 's Avonds hebben we de wandeling afgemaakt die de week daarvoor niet meer gelukt was. Je mag op deze camperplaats maar 48 uur achter elkaar staan. We besloten toen om nog maar een nacht te blijven. Er was nog een wandeling tussen de Maas en het Julianakanaal. We kwamen in een dorpje waar een grote slak als kunstwerk in de tuin van een kerk stond. Er kwam gelijk een inwoner van het dorpje bij ons staan, die vertelde dat hij de kunstenaar persoonlijk kende. Het symboliseerde de langzame vooruitgang van het dorp.
Het vervolg van onze reis was naar de Grote Peel op de grens van Limburg en Brabant. Een prachtig natuurgebied, wat in verband met het broedseizoen maar voor een klein deel geopend was. We hebben hier wel van de rust genoten. In het gebied mag alleen gewandeld worden, dus geen fietsen, bromfietsen en paarden om je heen. Ik merkte dat dit wel veel rustiger was. We hebben genoten van de kwakende kikkers, het is een heel nat moerassig gebied. Er wordt nu geprobeerd om het veen dat in het verleden is gewonnen weer te laten aangroeien. Zondag kwamen Els en Frank met de kinderen bij ons op bezoek. Ook de kinderen hebben hun ogen uitgekeken. Zo fijn, dat die ook enthousiast zijn van de dingen die de natuur te bieden heeft.
Vandaag zijn we gestart met een route in Brabant in de Kempen. We zijn niet zover gekomen, want wij vonden het zonde om met dit mooie weer zo lang in de auto te zitten. We zijn neergestreken in Bergeijk, en dat wordt het begin van mijn volgende verslag.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa