Jaren geleden besloten Erwin en ik dat we af en toe 1-op-1 met een kid op vakantie willen. Als ze 10 worden mogen ze een weekend met mij in Nederland; Kai koos voor Utrecht en een musical bezoeken, Vico koos voor Amersfoort en karten en Mika koos voor de Efteling. Heerlijke weekenden!

Als ze naar het voortgezet onderwijs gaan gaat Erwin met ze op pad ergens in Europa. Met Kai bezocht hij Barcelona, met Vico ging hij naar Martin Garrix in Amsterdam en vloog hij samen door naar IJsland en Mika’s droom is om samen met Erwin een cruise te maken in de komende meivakantie. Ook topreizen!

En als ze 18 zijn mogen ze met mij op een droomreis. Kai koos voor Dubai en Abu Dhabi. En nu is Vico aan de beurt. Vico riep lang dat hij naar Curaçao wilde, maar nu zijn vriend die daar woonde weer in Nederland woont veranderde die wens. Toen we samen naar groepsreizen gingen kijken, puur om inspiratie op te doen wat je in verschillende landen kunt zien, besloot hij dat het land minder belangrijk was: hij wilde op een groepsreis! Dus hebben we een reis uitgezocht waar 7 jongeren en 8 volwassenen in meereizen, 8 Belgen en 7 Nederlanders. En daar hoorde toevallig de prachtige bestemming Bali en Java bij. Top!

Ach, en dan gaat de voorbereiding lekker op zijn Vico’s. Waar ik de backpack al weken klaar heb staan (toen ik de zomerkleding op wilde ruimen heb ik dat meteen in de backpack gestopt, slim) bedacht Vico gisteravond dat het wel fijn was om ook wat mee te nemen… En dus moest er om 21.30 uur halsoverkop nog een wasmachine aan, hahaha… Nou ja, alles is op tijd gelukt…

Vanochtend werden we al wakker met een bericht van Turkish Airlines of we wilden overboeken omdat de vlucht heel vol was (nee tuurlijk willen wij dat niet, er wacht in Denpasar een busje op ons…). En dus vertrokken we lekker vroeg naar Schiphol zodat we redelijk vooraan staan bij de balie. Gisteren ook al wel online ingecheckt, maar better safe than sorry…

De treinreis gaat soepel… nou ja, Vico zoekt uren naar de dop van zijn flesje drinken, maar die zit gewoon aan de fles…. Dus….

Op Schiphol ontmoeten we al een Nederlands gezin die ook naar Bali reizen maar zij doen de familie rondreis Bali en lombok. Eerste hotel zitten we beide wel in, dat is wel gezellig…

Inchecken ging oké, Vico was zo door de douane, mijn tas moest extra gecontroleerd (een dikke pak kaarten van het spelletje skyo ziet er blijkbaar uit als een massief blok vergelijkbaar met een explosief) en 3 uur voor vertrek liepen we al lekker door de hal. Even wat parfum opgespoten, wat drinken gehaald en ons wel bekende Mac menu gesnoept en toen, hup, naar de gate. Gelukkig op tijd de gate wissel gezien en daarna vlogen we op tijd.

Vico zat voor mij, kon ik hem lekker pesten met zijn stoel… ik had al snel een film erop gezet. Gek genoeg hoorde ik een voetbalwedstrijd. Bleek ik de koptelefoon in de stoel van de buurman, hahaha. Het duurde niet lang of ik viel in slaap. Heerlijk klein dutje. Daarna een film. 4 minuten voor het einde van de film mogen we het vliegtuig uit. Dat geloof je toch niet, hahaha.

Eenmaal op instanbul staat ons een minder leuke verassing te wachten: we hebben 3.05 uur vertraging… Is altijd irritant, maar wij hangen nu Nederlandse tijd tussen 22 en 3 uur op het vliegveld, niet echt lekker qua vermoeidheid… Gate wordt pas rond 3 uur instanbulse tijd bekend gemaakt, dus we mogen echt even hangen…

Gelukkig kan Vico hier wel even zijn nicotine shot halen. We kopen wat sigaartjes en er zijn balkons waar je even naartoe kunt. We kletsen nog wat met Nederlanders die naar sri lanka gaan en ook een enorme vertraging hebben.

We proberen ook nog wat te eten bij de burger king. Tot we de prijzen zien: 26,50 euro voor een dubbel Whopper menu… Laat maar, we pakken de snoepjes wel uit de tas…
Vico heeft toch wel honger en gaat nog wat verder op onderzoek uit. Hij vindt een food court waar we voor een stuk minder iets kunnen eten. Even paar spelletjes dobbelen ondertussen. Nog een sigaretje roken en dan kunnen we ook alweer naar de gate.

De vlucht zelf gaat prima. We hebben 2 stoelen helemaal achterin het vliegtuig. Lekker aan een raampje voor mij, kan ik heerlijk leunen en liggen. Want wat zijn we moe… We zeggen meestal dat we niet zo goed kunnen slapen in een vliegtuig, maar ik denk dat we beide toch wel een uur of 4 pakken.

Om de mensen in het vliegtuig te kunnen laten slapen moeten alle raampjes dicht. Heel af en toe open ik het raampje en dan zien we echt prachtige dingen… zoals de zonsopkomst, de bergen rondom bari en een woestijngebied.

Eenmaal over zijn we al snel door de douane heen en bij onze reisleider. Een uurtje later zijn we bij ons prachtige hotel. Doodmoe, het is hier al rond 00.30 uur. De kamer is prachtig! Ik douche nog snel en daarna gaan we nog lekker op ons balkon zitten. Geweldige geluiden… kikkers, sprinkhanen. Super mooi. Het is nu 1.45 uur (Nederlandse tijd 18.45 uur) en we gaan proberen te slapen… vol verwachting wat morgen gaat brengen!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur