De 3 mannen slapen samen op de vide, wat gezellig. Vooral Mika vindt het super om daar te slapen. En voor de mannen is het ook goed, wij maken ‘s ochtends in de woonkamer voldoende lawaai om ze wakker te maken, al wordt het steeds moeilijker ze op tijd uit bed te krijgen (Kai: “Wanneer mogen we weer eens uitslapen? We staan al 6 dagen vroeg op?”). Wat helpt is dat ik het brandalarm weet te laten afgaan (noot: de kapjes van het brood zijn dunner en verbranden als je ze net zo lang in de toaster doet als een gewone dikke boterham, niet weer doen….).

Na het ontbijt pakt iedereen zijn jas. Kai draagt maar liefst 2 winterjassen over elkaar (“ik heb een hekel aan kou”), waarvan 1 die hij als leider van een voetbalteam bij de Zweef heeft gekregen. Tuurlijk wordt er nog even met de honden gespeeld en dan gaan we op pad. Kai zet het muziekboxje weer aan, zet een leuke spotify lijst op en het is meteen gezellig. Hij heeft zelfs voor oma wat nederlandstalige muziek in de lijst staan.

We hebben vandaag een hele lange reis voor de boeg. We willen namelijk heel graag het jokusarlon meer aan oma laten zien. In dit meer drijven ijsrotsen die van de vatnajokull gletsjer afgebrokkeld zijn. Ligt wel echt heel ver weg… We hebben daarom afgesproken om rechtstreeks hier naartoe te rijden, en eventuele tussenstops op de terugweg te doen. Maar… Ondanks deze afspraak laat ik Erwin toch stoppen bij de skogafoss waterval. Tuurlijk levert dit het nodige gemopper op. Maar ik zie dat er nu weinig mensen zijn. En het is nu droog. En licht (misschien komen we hier vanavond wel pas in het donker langs…). We worden wel getrakteerd. Als bonus is er een Viking stel foto’s aan het maken.

We parkeren recht voor de waterval en kunnen die vanuit het busje fotograferen, maar dat vinden zelfs wij een “te luie” foto, zoals ze bij “Het perfecte plaatje” zouden zeggen. Hoewel mama het even overweegt…We lopen zo dicht als we kunnen naar de waterval, zonder andere mensen te fotobommen en zonder helemaal nat te regenen door de opspattende waterdruppels. De mannen klimmen daarna ook nog 527 treden naar boven, maar ik “offer mezelf op”, en blijf met mama bij het busje. Vico heeft de helft maar aangeraakt, heen en terug, met zijn lange benen nam hij steeds 2 trappen tegelijk. Kai heeft er wel een beetje spijt van, zijn knie vindt het de terugweg echt niet grappig…

In Vik stoppen we nog even voor wat boodschappen en dan trappen we het gaspedaal in. Het droge weer wordt onderweg weggespoeld door - af en toe best heftige - regenbuien. We slaan alle mogelijke tussenstop plekken over, al mag ik op 1 plek even snel een foto nemen van een prachtige gletsjertong (misschien regent het de terugweg wel, en nu schijnt het licht er zo mooi op…).

Eenmaal bij het meer kijken mama en Mika haar ogen uit. Zelf zijn we al wel 2 keer eerder bij dit meer geweest, maar ook wij vinden dit weer adembenemend mooi. Helaas hangt er een groot wolkendek voor de gletsjer, dus zie je nu alleen het meer met de ijsblokken. We trakteren onszelf hier ook nog op een pylsar (ijslands broodje hotdog) en Fish & chips. Lekker… Wel jammer dat ik hier ook nog met de roze muts van oma moet lopen (lekker dan, neem je je moeder mee op vakantie, moet je voor “straf” van haar haar duidelijk aanwezige muts een dag dragen)…

We rijden ook nog even naar de andere kant van de weg, het zogenaamde Diamond beach, het strand waar de ijsblokken de zee in stromen en deels op het strand liggen. Ook weer super mooi.
Tenslotte stoppen we ook nog bij fjallsarlon, een tweede meer waar afgebroken ijsblokken van de gletsjer in liggen. Hier zien we de gletsjer wel. Wel ver weg, en het is ondertussen wel heel erg grauw en grijs, maar toch leuk om even te zien.

En dan is het weer tijd om het hele stuk terug te rijden. We stoppen nog een keer voor een foto van een prachtige gletsjertong. En bij een veldje waar je als toerist een steentje mag stapelen. Hebben wij ooit al eens gedaan, Mika en oma nog niet, en dus leggen zijn nu ook een steentje. Er zijn nog wel meer mooie stops onderweg, maar het regent ondertussen pijpenstelen, oma is aardig moe aan het worden en het is al best laat (het is zelfs al donker als we aankomen bij ons huisje), dus we rijden gewoon door naar huis. Onderweg nog allerlei spelletjes spelend met elkaar. Super gezellig zo met elkaar in het busje.

In het huisje kijken we gezellig samen naar de masked singer. En naar Jinek. En dan is het alweer bedtijd. Al is het hier in IJslandse tijd nog niet eens 22 uur, we zijn moe. En morgen wacht ons nog 1 laatste dag vol met nog meer moois!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur