Omdat we nog steeds een beetje last hebben van de jetlag en steeds te laat naar bed gaan, worden we vandaag net iets te laat en nog te moe wakker. Het is al 9.00 uur geweest voordat we het appartement verlaten. Buiten het complex zijn genoeg taxi’s die ons graag naar het vliegveld brengen. De prijs blijkt nu maar liefst 40% lager te zijn dan de heenweg en zelfs goedkoper dan met zijn 5-en met de trein. Hmmmm, bijzonder....
Op het vliegveld bedenken we ons dat we nog niet ontbeten hebben. We hebben geen zin in nasi of zo en denken slim te zijn door bij de Mac Donalds een Mac breakfast te nemen. Blijkt dat het al 10.00 uur is geweest en dan serveren ze geen ontbijt meer. Belachelijk, maar iedereen gaat dan maar aan de hamburger. Alleen ik krijg dat echt niet weg. Ze verkopen ook apfelstrudel, dus dat nemen Erwin en ik dan maar. Het duurt allemaal veel te lang en het is dan ook al erg laat als we bij de balie van europcar zijn, al ruim na 11.00 uur. Vervolgens is er niemand bij de balie van europcar. We wachten nog een tijdje, maar als er niemand komt bellen we op. Wij hebben nog geen simkaarten gehaald en dus wordt dit een duur telefoontje... we blijken bij een verkeerde balie te staan. Erg raar, want alle borden wijzen naar deze balie. De auto wordt de goede kant op gereden en na zeker een uur wachten krijgen we de sleutels. Een navigatie zit er niet in en kun je ook niet huren. Omdat we nog geen Simkaart hebben kunnen we ook de telefoon niet als navigatie gebruiken en we hebben geen offline routes gedownload. We proberen bij meerdere tankstations een simkaart of lekker ouderwetse wegenkaart te kopen, maar dat lukt niet. De wegen gaan kriskras door elkaar en er is geen touw aan vast te knopen hoe we moeten rijden. Af en toe pakt de iPad een signaal en zie ik op Google maps waar we rijden. Met dat kleine beetje hulp en een hoop geluk rijden we de goede kant op. Onderweg zien we dat we vlak langs de batu caves rijden, een mooie tempel. We besluiten dat dit een mooie pauzeplek zou zijn. Maar helaas plots houden de bordjes op en zonder navigatie is het in de wirwar aan afslagen absoluut niet te vinden. We missen dan ook de afslag en besluiten dan maar niet naar de caves te gaan. Onderweg missen we nog een keer een afslag, waardoor we plots van de snelweg af zijn en op een veel te drukke b-weg rijden. We vinden de weg weer terug, maar de moed zakt ons wel wat in de schoenen. Het is al rond 15.00 uur en het enige dat we hebben gezien zijn gebouwen en heel veel druk verkeer. Niet helemaal waarvoor we hier naartoe kwamen.

Gelukkig is er altijd weer een moment dat het geluk keert. Zo gauw we de afslag naar Cameron highlands genomen hebben begint het genieten. Wij rijden tussen de bananebomen, megagrote ficussen en varens. Overal lopen zwerfhondjes. Onderweg komen we langs een super mooie waterval, waar we natuurlijk stoppen en naartoe wandelen. Op dat kleine wandelingetje zien we prachtige vlinders en maken we super mooie foto’s. De jongens kunnen hun eerste diertjes van de bingokaarten afstrepen. Om de jongens te betrekken bij het zoeken naar dieren maak ik namelijk altijd een dieren bingokaart. Bingo geeft recht op een kadootje: bv een lekker koud drankje, de keuze van het restaurant bepalen, een klein souveniertje. De kids zijn alweer helemaal fanatiek en hebben hun eerste diertjes kunnen wegstrepen.

De weg kringelt langzaam de highlands in. Het gaat niet snel, maar is wel erg mooi. Onderweg passeren we al 1 prachtige theeplantage. Een foto maken doen we nog even niet, morgen komen we hier ook weer langs.
Het ophalen van de sleutel van ons appartement is ook een verhaal apart. We moeten dit aan de main road op nummer 40 ophalen. Makkie, toch? Er blijken echter helemaal geen nummers op de gebouwen te staan. We stoppen in het centrum en ik vraag het een meneer bij een info balie. Hij weet het ook niet maar belt meteen voor me het contactnummer. Daar neemt niemand op. Op dat moment wandelt er een vrouw langs, de behulpzame man spreekt haar aan en zij blijkt de verhuurder te zijn. Te toevallig... Het appartement ligt net iets buiten het centrum en is prima. We chillen even wat en willen dan naar het centrum wat eten. Net dan begint het enorm te plenzen. Mega grote regendruppels. Gelukkig hebben we de auto. Een vreemde mevrouw spreekt ons aan en vraagt of ze vanwege de regen mee mag rijden naar het centrum. Zitten we plots met een super vriendelijke oudere Maleisische dame op de achterbank die ons de oren van het hoofd kletst. Hilarisch...

In het centrum besluiten Erwin en ik dat het tijd is het local food verder te ontdekken. Voor nog geen 14 euro hebben we met zijn 5-en allerlei Indiase gerechtjes met nasi en rijst gegeten en een fris glas vers geperste appel/sinaasappelsap gedronken (bijzonder gemaakt met warm water onderin en ijsblokjes bovenin, beetje raar en zoet maar wel lekker). De kids proberen alles maar vinden de rijst toch het lekkerst. We bedenken ons dat we ergens vergeten zijn te lunchen, op een paar koekjes na. Het eten smaakt dan ook heerlijk.

En zo eindigt de dag een stuk beter dan hij begon. Morgen staan we vroeg op (wekker aan!) en gaan we hier de boel eens goed bekijken. Maar nu eerst weer lekker slapen.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur