Wat een nacht... Helaas niet op de manier “die je normaal alleen in films ziet”.... Toen Erwin net sliep en ik mijn spannende boek net 5 minuten had weggelegd om ook te gaan slapen werd Vico wakker. Hij had alles onder gekotst: zijn lakens, kussen, kleren... Omdat Mika in zijn eigen tentje slaapt hadden we 1 extra kussen en lakensetje over, dus Erwin heeft het bed gauw weer opgemaakt terwijl ik Vico geruststelde toen hij nog een paar keer moest overgeven. Toen we weer net sliepen, Vico met een bak naast zich, riep Kai ons. Ook hij had alles overgegeven. En Vico voor de tweede keer ook, jammer genoeg niet in de bak... lastig... Met een beetje improvisatie voor beiden weer een slaapplekje gemaakt. Vico is daarna wel gaan slapen, maar Kai heeft de hele nacht door meerdere keren overgegeven, gelukkig wel elke keer in een bak. Heel sneu... Ergens midden in de na het heb ik besloten om de wekker, die op 7 uur stond, uit te zetten. Om 8 uur werden we wakker, helemaal geradbraakt. Terwijl Erwin in de camper de boel op orde stelt begin ik buiten aan de was. Een uur later zijn we klaar, alles zo goed als kan schoon gemaakt. Vico is nog wel wat wankel en heeft weinig eetlust, maar is verder wel weer goed te pas. Kai is daarentegen nog steeds ziek. Hij hangt de hele dag in de camper en valt maar liefst 4 keer in slaap.
Omdat we nu zo laat zijn lukt het nooit meer om op tijd te zijn bij Lake Louise voor een campingplekje vannacht. We boeken daarom hier nog een nachtje bij, dan moeten we maar iets vaker dezelfde weg op en neer rijden. En maar iets langer doen met een lege telefoon en een bijna lege videocamera. En hopen dat het toilet niet overstroomd.

We gaan toch maar op weg. We belanden op de mooie Bow Valley Parkway, tussen Lake Louise en Banff. We zijn allemaal niet echt in de stemming vandaag, moe of ziek, behalve Mika die de hele weg liedjes zingt. Helaas geen enkel dier, hectisch hier nu toch wat te druk. In Banff gaan we op zoek naar de Bow waterval. Op 1 van de parkeerplaatsen bakken we pannekoekjes (bij gebrek aan brood, want we konden weer eens geen supermarkt vinden, hahaha), al eet Kai niets. Wij wel, lekker met aardbeien, Yammie Yammie... We bekijken de leuke waterval (zonder Kai) en rijden daarna naar het visitors centre en rijden daarna naar het visitors centre. Ik heb het heldere idee dat hier in de gang of op de wc misschien wel stopcontacten zijn waar ik de videocamera op kan laden. En ja hoor, dat blijkt zo te zijn! Fijn, 1 zorg minder...
Ik probeer daar een camping daar een camping met elektriciteit te reserveren voor de komende dagen, maar wat een beproeving is dat. Via de computer lijkt er plek te zijn, maar reserveren via de computer gaat niet zonder een bepaald account, dat je dan ook weer niet kunt aanmaken. Telefonisch zeggen ze dat er geen plek is en krijg ik een ander nummer. De andere dame zegt ook dat er geen plek is, maar als ik vol blijf houden dat de computer aangeeft van wel ziet ze dat ik gelijk heb. Ze vraagtme duizenden vragen terwijl ik in een drukke hal sta en met mijn linkeroor niet helemaal goed hoor. Hectisch echt een belachelijk telefoongesprek, hilarisch, en na veel gezeur en gemompel lukt heg om voor morgen een camping te reserveren in Banff. 25 km verder dan de plek waar we naartoe wilden rijden, maar we zijn al lang blij dat we morgen stroom hebben en een plek om water te tanken en onze tanks te lozen. Nu de dame al mijn gegevens heeft is het een kleine moeite om ook voor de avond erna een camping te reserveren in Jasper. Lukt ook! Al met al zit ik ruim 45 minuten aan de lijn, echt vreselijk. Maar dit zijn waarschijnlijk de enige 2 plekken waar dit nodig is, dit is het meest toeristische stuk. De terugweg weer de mooie Bow Valley parkway gereden, maar ook dit keer geen enkel dier, niet eens een chipmunkje. Gelukkig worden we op onze campingplek verwelkomt door ons huisdier, een Grondeekhoorntje dat op onze plek zijn holletje heeft. Of eigenlijk hebben wij een tijdelijke plek op zijn plekje, natuurlijk... De kids verwelkomen hem alsof het een echt huisdier is, heel erg cute. Gelukkig is er nog niet veel te merken van het slechte weer dat zou komen. ‘S avonds moeten we een vest aan en waait het rondom de camper, er is iets meer bewolking, maar overdag is het nog steeds bloedheet. De lakens en matras en kussens kunnen we daardoor nog even extra goed laten drogen, zodat de kids vanavond in een (redelijk) schoon bedje kunnen liggen. Welterusten allemaal!
Vandaag 180 km gereden, Monarch camping.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur