Ons huisje ligt prachtig, in onze achtertuin ligt een kloof. Toen we gisteren terug kwamen was het al donker en regende het, dus hebben we dit niet meer echt goed kunnen bekijken. En dus moest dat vanochtend nog even gebeuren. Mika en ik zijn een klein stukje gelopen, hebben de kloof vanaf onderen bekeken. Maar Vico niet. Vico is binnen no time de berg op geklommen. Typisch Vico, net even een stapje avontuurlijker dan de rest. Al wilde Erwin ook niet achter blijven en is ook hij een stuk naar boven gelopen. Maar uiteraard “rende” (die jongen rent echt in de bergen, hoe dan?) Vico nog net even iets verder…

Na, best wel laat, want het tempo is er een beetje uit na een paar drukke dagen, afscheid genomen te hebben van hond Mosi rijden we naar de Seljalandfoss. Naast dat het sowieso al een mooie waterval is, heeft deze waterval als bijzonders dat je er achter langs kunt lopen. Wel glibberig, doordat het uiteraard nat is door de waterspray van de waterval. Oma houdt het dan ook op een mooi uitkijkplekje vanaf de voorkant. Maar wij gaan wel. Is toch echt gaaf, zo achter zo’n waterval te staan.

De volgende stop is het tankstation. Je hebt hier soms tientallen kilometers zonder tankstation. En toen we gisteren er net 1 voorbij waren ging het lampje branden. Erwin vond het niet nodig om terug te rijden, we konden wel stoppen bij de volgende. Maar dat werd nog kantje boord… Gelukkig net gered…

We hebben trouwens lekker weer. Het is 8 graden en dat voelt echt warm. Tot een uur of 16 is het ook droog, daarna valt er af en toe wat miezer regen. We besluiten dat we vanmiddag toch wel naar de blue lagoon willen. Wel heel erg duur, maar de moeite waard en een leuke afsluiter. Als ik online kijk of er nog plekken zijn lukt het eerst om iets te boeken om 18 uur. Als ik dat overleg en opnieuw kijk zijn die plekken weg. Ik bel (uren in de wacht), maar helaas, alles is vol. We rijden eerst nog even naar een andere waterval, de Urridafoss (wat een ondergewaardeerde waterval, prachtig is hij, staat een bordje bij dat hij het meeste water verplaatst). Daar besluiten we dat we dan toch naar de Secret Lagoon willen, het oudste zwembad van IJsland. Ook dit is een natuurlijk bad (met kiezels als bodem, alg erin en warmwaterbronnen die 100 graden zijn ernaast). We moeten er een klein half uurtje voor rijden, maar dat is het echt waard. Het water is heerlijk warm, je kunt een drankje kopen en lekker in het water “borrelen”, er zijn van die drijfstangen waar je op kunt ronddobberen, het is heerlijk. En: we kunnen er met zijn 6-en in voor iets meer dan de prijs van 1 persoon bij de blue lagoon.

Na 1,5 uur pakken we het weer aan. We gaan op weg naar de Kerid vulkaan, een vulkaankrater in een prachtige rode kleur met een prachtig blauwgroen meer erin. Als we hier aankomen regent het. Het is al laat, we zijn moe, we hebben al eens een rondje rondom een krater gelopen, dus we houden het hier bij een vluchtig bezoekje. Zelfs met regen en grauwe lucht is hij prachtig, ben benieuwd hoe dit eruit zou zien met een mooi zonnetje.

We stoppen de terugweg nog even bij een fotogeniek kerkje, strandkirkja. Kai boeit het kerkje niet, hij loopt het dijkje naar de zee op. En terwijl hij daar even lekker uitwaait ziet hij plots 2 zeehonden. Ik wist niet dat ik nog zo snel kon rennen. Wat geweldig is dit. We hangen hier een tijdje rond, het wordt steeds donkerder, en er komen steeds meer zeehonden tevoorschijn. Prachtig afscheidskadootje is dit!

We rijden de terugweg nog langs de krater die pas geleden uitgebarsten is. Dat was eigenlijk de reden om deze reis te boeken. Maar nadat de vulkaan maanden lava gespuwd heeft is hij er 4 weken geleden mee op gehouden. En nog steeds lijkt het me bijzonder om de, wellicht nog warme, lavastroom te zien. Maar je moet er best een stukje voor lopen en dat zien we mama niet meer doen. Na zo’n weekje met een vol programma is het mooi geweest. Vanmiddag dus bewust gekozen voor de secret lagoon in plaats van de vulkaantocht.

Ons laatste guesthouse, dit keer in Grindavík, is ook weer top! We hebben hier 2 mooie kamers, al hebben we maar weinig tijd om te slapen. Eerst gaan we als afsluiter lekker uit eten. Pizza moet het worden, aldus de kids. En wat hebben ze hier een rare pizza’s… Erwin en Vico hebben er 1 met dorito’s erop. Ze zijn wel een beetje vet, zijn heel erg vol belegd, en daardoor erg machtig. We krijgen het niet eens op.

We blikken nog 1 keer terug op afgelopen week, want wat hebben we veel moois gezien… Kijken in het hostel nog even de kwalificatie van de formule 1 (yes, Max pole-position) en doen dan onze oogjes dicht. Om over 4,5 uur weer wakker gemaakt te worden door de wekker. Maar dat hebben we ervoor over, want wat was het weer een prachtige reis!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur