Toen we gisteravond gingen slapen werd Mika wakker. Dat was al de tweede avond op rij. Even een slokje drinken, 5 keer zeggen dat hij toch echt weer moet gaan slapen en 6 liedjes later slaapt hij weer. Mika heeft namelijk de fantastische gewoonte om zichzelf in slaap te zingen. Meestal hetzelfde deuntje, soms met geneurie, soms net zelfbedachte woordjes. Gisteravond werden we getrakteerd op een lied van de Koningsspelen (en van je 1 2 3, ja lekker dansen, met je energie, je gaat het zien... En dat dan 30 keer achter elkaar) en op een lied van Paul de Leeuw (nee ik wil niet dat je liegt, ik wil niet dat je me bedriegt, ik hoor de tranen in je stem, je houdt van mij maar ook van hem; mijn schuld, als we samen koken of schilderen draai ik altijd liedjes die ik mooi vindt en dan komt deze regelmatig voorbij). Het is echt fantastisch om mee te maken, zo’n wiebelend jongetje dat lekker zingt en dan plots slaapt.

En om 3.30 uur is Erwin wakker, ook al voor de tweede avond op rij. Komt door mijn snurken, zegt hij. Doe ik anders nooit, maar altijd als ik op een vreemd kussen slaap gaat er een neusgat dicht zitten en snurk ik blijkbaar. Erwin moet dan naar de wc, over mij heen klimmen - wij slapen samen met Mika bovenin de camper - deur open en dicht. Vervolgens liggen we dan weer een uur wakker... En ja, dan slaap je ‘s ochtends dus weer veel te lang uit. En ben je dus weer veel te laat aan het ontbijt en veel te laat weg.... Maar ach, het is vakantie, wat maakt het uit.

Nog even iets over ons ontbijt. Ik had al geschreven dat we op vele campings wegens gebrek aan brood ontbijten met yoghurt en fruit en cornflakes. Ik heb nog niet geschreven over onze geweldige fluitketel. Onze fluitketel heeft een identiteitscrisis: hij heeft eigenlijk altijd een doedelzak willen zijn. Elke ochtend en avond doet hij vooral erg zijn best om Schotse doedelzakmuziek te laten horen, het is een hilarisch geluid. Het maakt ons elke keer weer vrolijk, dus dat doet hij goed.

Veel te laat rijden we weg richting Granada. We rijden via Jaen. De weg is echt prachtig. Enorm veel olijfboomgaarden, allemaal aangeplant in strakke lijnen. Lijkt wel op de palmolieplantages in Maleisië, al jagen deze geen orang-oetans weg... We zien onderweg een aantal tractors die zo uit de film cars weggereden zijn. Dichtbij Granada worden de heuvels steeds hoger en zien we de besneeuwde bergtoppen van de sierra nevada. Prachtig om te zien. We zien onderweg ook nog 2 berggeiten of steenbokken.

Dit keer hebben we ons huiswerk goed gedaan en rijden we doelgericht rechtstreeks naar onze camping Las Lomas. Deze ligt in de bergen en kijkt uit over een prachtig stuwmeer met besneeuwde bergen op de achtergrond. We kiezen een prachtig plekje, installeren ons en kijken de formule 1 wedstrijd. Daarna gaan we lekker in het zonnetje met een boek, een bal, een fotocamera, een nerfpistool, autootjes, een telefoon of gewoon helemaal niets. Om 18.00 uur gaan we uit eten bij het restaurant dat bij de camping hoort. Zelden op zo’n mooie plek gegeten. Onder de bloeiende blauwe regen, uitkijkend over het groen-blauwe stuwmeer en met uitzicht op de besneeuwde bergen. Het eten is echt belachelijk lekker. We gaan voor een soort mixed grill schotels, met de heerlijkste entrecotes, biefstukken en weet ik veel wat voor vlees allemaal... Het is echt belachelijk hoeveel vlees we krijgen. We eten ook nog een toetje. En natuurlijk drinken we er ook het nodige bij. Propvol vragen we om de rekening. Die echt super betaalbaar blijkt te zijn, eigenlijk gewoon heel goedkoop voor de kwantiteit en kwaliteit van wat we gegeten hebben.

En dan zit de dag er alweer op voor Mika. Kai en Vico trappen nog even een balletje, we spelen daarna nog wat postjes skyjo en dan gaan we naar bedje toe. Morgen zetten we de wekker om de bus naar Granada van 7.10 proberen te pakken. We hebben namelijk nog geen kaartjes voor de Alhambra en die schijn je ‘s ochtends vroeg nog te kunnen halen bij de kassa. Ben benieuwd of we de bus halen... Trusten!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur