Een dag of 5 geleden zagen we voor de zoveelste keer een advertentie voorbij komen voor een weekendje London met de Stena line. Elke keer als ik die advertentie zie, dan kriebelt het. Gezellig met zijn 5-en op de boot, een mooie wereldstad bezoeken, heerlijk... Er was echter elke keer wel een reden waarom het op dat moment niet uitkwam. Maar deze keer keken we in de agenda, in elkaars ogen en op onze bankrekening en besloten we spontaan: we gaan het gewoon doen! Boot en trein geboekt (met korting van de ANWB), een hostel voor 1 nachtje, de afgelopen dagen verzameld waar we naartoe willen en gisteren een route uitgestippeld.

En om 16.00 uur vandaag zijn we op pad gegaan. Erwin moest tot 17.00 uur gewoon werken, die hebben we eerst van zijn werk opgehaald. En daarna zo snel mogelijk naar Hoek van Holland, helaas wel met enorm veel file. In plaats van 2 uur reden we er 3 uur over, waardoor we besloten de Mac Donalds te skippen en op de boot maar wat te eten. We waren lekker vroeg op de boot en zochten meteen onze hut op. We hebben een 5-persoons buitenhut, super gezellig. Niet echt buiten hoor, maar met een raampje waardoor je naar buiten kunt kijken. Mika en ik in een twijfelaartje, de andere mannen elk een eigen bed. Daarna snel naar het restaurant, want we rammelden van de honger.

Natuurlijk konden Kai en ik het niet laten om fish & chips te bestellen, Vico en Erwin hielden het bij de beloofde hamburger en Mika bij kipnuggets. Na het eten nog even rond gelopen aan boord en daarna naar onze kamer. Mika ging weer lekker zingend proberen te slapen, terwijl wij nog even tv keken. Erwin deed een dappere poging om zonder trapje boven in zijn bed te gaan liggen, maar dat lukte helaas niet. De mister Bean in Erwin kwam weer naar boven. We lagen blauw van het lachen, wat een gek... Kai gaf hem maar snel het trappetje, een stuk veiliger. Hij wilde papa heel erg lief het langere trapje aanbieden. Super lief, maar hij had even niet gezien dat er niet een langer trapje was, omdat beide trapjes even lang waren. Wederom lagen we blauw van het lachen. Tuurlijk kon Mika op deze manier niet in slaap komen, dus toen we om 22.00 uur wegvaarden keken we met zijn allen door ons mooie grote raam naar alle prachtige lichtjes van de havens.

Mika trakteerde ons weer op een prachtig concert. Naast zijn vaste eigen verzonnen mantra liedje dit keer “Ik kan het niet hebben als het avond is” van Suzan en Freek. Wonderbaarlijk hoe goed hij alle songteksten kent... zo rond 22.45 uur is het dan eindelijk stil in onze hut, al lukt het mij niet goed om in slaap te komen. De boot maakt nauwelijks lawaai, hij wiebelt nauwelijks en er snurkt niemand dit keer, dus al met al een goede nacht.... Al beweerd Vico dat Erwin en ik wel gesnurkt hebben, maar dat kan gewoon niet waar zijn... Zin in morgen!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur