Vandaag bezoeken we de Amerikaanse begraafplaats. Indrukwekkend! Bijna 10.000 militairen liggen hier begraven. De begraafplaats is prachtig aangelegd, uitkijkend over de zee van waaruit de militairen aan land kwamen. Dapper en moedig, ongetwijfeld ook vol angst, maar vastberaden om de bezetters terug te dringen. Thuis een vader, moeder, vrouw, vriendin, broer of zus achterlatend. En voor wie? Voor voor hen onbekende burgers in een voor hen vast onbekend land. Ik blijf dat wonderbaarlijk vinden. En ik snap dat hier enorm ingewikkelde politieke strategieën achter zitten, maar vast niet voor die jonge militair die hier uit een schip stapte, letterlijk voor een sprong in het diepe. Wat kunnen wij meer doen dan onze dankbaarheid tonen door hier op deze plek stil te staan bij hun enorme offer?

Na dit toch wel indrukwekkende moment bezoeken we Omaha beach, 1 van de 2 stranden waar de Amerikanen aan land kwamen. In het water ligt een mooi kunstwerk. Aan de kust staat een herdenkingskunstwerk. Verder zien we hier niet veel fysieke reminders. We moeten het doen met onze verbeelding. En met een paar Amerikanen die hier rozen in het strand steken. Mooi… Voor de kids is het gewoon een strand met lekker weer. Vico laat in een onverwacht ogenblik een paar grappige foto’s achter op de IPad, Mika speelt lekker op het strand.

Na een tijdje willen we doorrijden naar Saine-mere-eglise. Erwin rijdt per ongeluk verkeerd, waardoor we op een doodlopend weggetje uitkomen. Blijkt daar toch een soort cafetaria te zitten. Met heerlijke picknicktafels, in het zonnetje. Zo, dat vinden de kids (en stiekem wij ook) even heel erg fijn…

Als de grote bakken patat op zijn rijden we dan echt door naar Sainte-mere-eglise. Dit dorpje is bekend vanwege een parachutist die aan de kerktoren hangt. Tijdens de dropping van Amerikaanse parachutisten de nacht voor de invasie is er 1, John Steele van de 82nd airborne division, met zijn parachute blijven hangen aan de kerktoren. Doordat hij net heeft gedaan of hij dood was heeft hij dit uiteindelijk overleefd. Hij werd uiteindelijk toch gevangen genomen maar wist te ontsnappen en kon zich weer bij zijn eigen divisie voegen. Hij heeft de oorlog overleefd, is later nog regelmatig terug gegaan en is ereburger van dit plaatsje. In het mooie kerkje steken we een kaarsje aan voor de overleden militairen. En voor mijn eigen lieve, lieve papa.

In dit plaatsje is ook een airborne museum. Wat is er niet mooier dan dat Erwin vandaag, op 4 mei, met Mika en Vico een luchtvaartmuseum bezoekt? Even terug naar zijn oude werk. Ik blijf heerlijk in het zonnetje met Dex, met een indrukwekkend boek. Ik lees het boek Nu niet Zwanger, met daarin ervaringsverhalen van hulpverleners. Sinds een jaar hebben we in Almelo dit project ook. Waarbij actief in gesprek gegaan wordt met kwetsbare ouders of ze (nu) een kinderwens hebben en zo niet, hoe ze omgaan met anticonceptie. Zo heftig om te lezen wat sommige mensen meemaken in hun leven. En hoe logisch nadenken over anticonceptie dan niet vooraan op hun lijstje staat. En hoeveel leed er gepaard gaat wanneer ze per ongeluk toch zwanger raken en voor abortus moeten kiezen, of hun kindje uit huis geplaatst wordt. Vorig jaar hebben we in Almelo 100 moeders geholpen met anticonceptie. En daarmee potentiële uithuisplaatsingen van kindjes, en al het leed dat daarmee samenhangt voor mama, papa en het kindje voorkomen.

Eenmaal thuis gaat moeders de vrouw weer achter het fornuis, terwijl de mannen nog weer even zwemmen. En na het avondeten gaan Vico en Erwin mountainbiken, uiteraard onderweg stoppend om 20.00 uur voor 2 minuten stilte. Mika en ik wandelen met zijn metaaldetector naar Juno beach, waar we bovenop een bunker om 19.55 uur de kranslegging via de telefoon bekijken en vervolgens 2 minuten stil zijn. Wat een mooie plek om dat hier te doen, samen met mijn mannetje…

Na deze serieuze zaak gaan we met de metaaldetector nog het strand op. Eerst vindt Mika niets, maar plots ligt er toch ergens 50 cent verstopt… Laat ik toevallig nu ook net een muntje van 50 cent missen uit mijn portemonnee, wat een toeval… Heerlijk hoe blij hij is met die 50 cent… Prachtig einde van een bijzondere dag.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur