Zaterdag hebben we lekker wat langer uitgeslapen. Daarna moest het vervelendste klusje gebeuren: de tassen overpakken in de nieuwe koffers. De koffers blijken wel enorm groot te zijn, de koffer van Erwin valt erbij in het niet. Nadat we de sleutel hebben weggebracht hebben we heerlijk een tijd gezwommen in het zwembad van het hotel. Maar na een tijdje hebben we dat wel gezien. Rustig uren relaxen zit niet zo in ons bloed. We besluiten om te brunchen aan het silosa strand. Elke strandtent is weer belachelijk duur. Niet op letten vandaag, dat is dan maar even zo. De lunch smaakt ons wel super goed. Mika heeft een super lekker bordje spaghetti bolognese en wij nemen een keer een lekkere pizza. Vooral Kai zeurt al 3 weken om pizza, dus die geniet volop.
Je blijkt vanaf hier het hele Sentosa eiland makkelijk te kunnen bewandelen. Vanuit het treintje hadden we al gezien dat er een mooi mozaïek laantje is dat ik graag van dichtbij wilde bekijken. Mooi gemaakt. Ook lopen we langs de grote Merlion. Het is vandaag wel echt weer bloedheet. Als we weer terug zijn in het hotel is het nog maar net 14.00 uur geweest. We besluiten de koffers uit de luggage store te halen en de shuttle van 14.15 uur naar het metrostation te nemen. Daar is ook een groot winkelcentrum. Niet dat je makkelijk kunt winkelen met 5 koffers en 5 rugtassen, maar je moet toch wat met je tijd. We houden het al snel voor gezien, hier is alles veel te duur, en reizen met de metro naar de luchthaven. Daar zijn we echt veel te vroeg om te kunnen inchecken, dus we gaan even alvast avondeten en blijven lekker een tijd kaarten. Ook wel weer super gezellige Quality time. We slaan de laatste Singaporese dollars kapot in het supermarktje en dan gaan we bij de infobalie vragen waar we straks moeten inchecken. Blijkt er een early check in balie te zijn. Wisten we niet. Nu is die net gesloten en moeten we in de gewone incheck. Maar ook daar zijn we snel aan de beurt. Aan de andere kant van de douane is er van alles te beleven op de terminal. We maken leuke foto’s bij een social tree, wandelen door de cactus tuin en genieten even van de internetbalies en een tekenfilmpje. Voor we het weten kunnen we al inchecken. Omdat het al bijna middernacht is mogen we, vanwege Mika, met prioriteit boarden. We vertrekken met een half uur vertraging. Dan krijgen we nog eerst een maaltijd, al maakt Mika dat niet meer mee. Hij slaapt denk ik zo’n 8 uur van de bijna 11 uur. Lekker. Wij slapen een stuk minder. Maar er zijn meer dan genoeg leuke films om uit te kiezen dus we komen de tijd wel door.

Door de vertraging moeten we in instanbul bij de overstap echt vreselijk haasten. Eerst met een bus van het vliegtuig naar de terminal, dan door de douanecontrole (megalange rij, maar wij mogen via een priority lane omdat het boarden al begonnen is) en dan echt heel ver lopen naar de juiste gate. We rennen zelfs hele stukken. We redden het, maar zijn echt als 1 van de laatsten. De ruime 3 uur van Istanbul naar Düsseldorf verlopen prima. Koffers ophalen gaat ook snel. En dan moeten we het busje bellen om ons op te halen en naar de auto te brengen. Lastig. Erwin zijn telefoon is de enige met een abbonnement, maar zijn telefoon heeft sinds de laatste paar dagen kuren. Kunnen we dus niet mee bellen. Kai en ik hebben er geen geld op staan en bovendien heb ik nog de Maleisische simkaart erin. We proberen via de whatsapp te bellen, maar het hotline nummer van de shuttle heeft blijkbaar geen whatsapp. Lukt ook niet. Ik probeer bij een paar winkeltjes of ik mag bellen, maar ze hebben alleen een indoortelefoon. Ik wordt haar een informatiebalie gestuurd een paar 10p meter verderop en die stuurt me weer verder naar een munttelefoon. Uiteindelijk lukt het om ze te pakken te krijgen. Gauw met de koffers naar de juiste plek. We lopen achter elkaar aan, denken we... Zijn we bij de taxistandplaats, missen we Vico. Die blijkt binnen even drukker geweest te zijn met zijn telefoon dan met ons en is dus niet meegelopen. Kai en Erwin gauw op zoek en gelukkig is hij snel weer boven water. Wel een beetje geschrokken, maar dat zal ook het slaaptekort zijn.

Eenmaal bij de auto het volgende probleem: we krijgen de 5 koffers niet in de kofferbak. De 4 nieuwe koffers zijn echt megagroot, de kleine koffer van Erwin past er niet meer bij in. Moet dus voor bij mij. Kunnen mijn voeten er niet meer naast. Terwijl ik dit tik zit ik dus met de voeten hoog bovenop de koffer van Erwin, hahaha.

Dit is het laatste blog over deze vakantie. Het was echt een te gekke vakantie. Het was super gezellig met zijn 5-en, Maleisië was prachtig, we hebben zo ontzettend veel nieuwe dieren gezien en heerlijke nieuwe gerechten gegeten. Heb nu al zin om de videofilm en de foto’s te gaan kijken en een mooi fotoalbum te gaan maken...

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur