Vanochtend weer opgestaan met een prachtige dag voor de boeg. Eerst lekker rustig ontbijten. Omdat we hier geen stroom hadden blijft de waterkoker in het kastje en gebruiken we de fluitketel voor het eerst. Met lekkere toastbroodjes, yoghurt met granola en banaan en 4 soorten cornflakes is het best luxe. Het zonnetje brandt al snel lekker fel, de vestjes kunnen al snel uit. Vico en ik wassen even gauw alles af en dan gaan we op weg. Even betalen en gaan.

Ondertussen zijn de Garmin gps en ik best goede vrienden geworden. Het lukt steeds beter om de bestemmingen te vinden waar we naartoe willen. Vandaag had Kate - dat is de stem die we gekozen hebben, hahaha - echter een grapje in petto. Onderweg naar de Nelson Mandela Capture Site stuurt ze ons van de 103 af naar een gravelroad. Beetje raar, 18 km voor de eindbestemming, maar zal wel. Zo’n 15 km rijden we op onmogelijke ribbelige weggetjes, super langzaam, wel door een mooi gebied met allemaal luxe estates en farms. En waar komen we weer uit? Op de 103... Grapje van Kate...

De Nelson Mandela Capture Site is de plek waar Nelson Mandela gevangen is genomen. Ze bouwen er aan een groot bezoekerscentrum, maar het bezoekerscentrum dat er nu is is ook al heel interessant. Belangrijk voor de kids om ook hier wat van mee te krijgen, hoe belangrijk deze man is geweest. Er is een tentoonstelling waarin zijn hele leven wordt weergegeven, vanaf het gezin waarin hij geboren is tot aan zijn dood. De kids zijn behoorlijk onder de indruk. Toevallig loopt er net een gemengd stelletje langs en 1 van de kids zegt: dat kon toen dus niet en nu gelukkig wel... Geloof dat ze de boodschap van vrijheid en gelijkheid voor iedereen wel mee gekregen hebben...
We eten lekker een hamburger in het Truth café. Nou ja, hamburger... Het heet: WTF burger, waar de F staat voor frikandellen. Zoals de Duitsers het woord frikandellen gebruiken: het blijken gehaktballetjes te zijn, deze zijn gevuld met kaas. Erg lekker...

Daarna gaan we snel weer verder op pad. Vandaag hebben we namelijk best een reis voor de boeg: we rijden helemaal door tot Salt Rock. Daar hebben we rond kerstmis al de allerbeste plek op de camping geboekt: met uitzicht over de zee. De snelweg blijkt hier niet echt een snelweg: doordat het erg heuvelig is kunnen de vrachtwagens het bergopwaarts niet aan, waardoor er hele grote snelheidsverschillen ontstaan. Ik vind het behoorlijk onveilig, zeker als je zelf in een camper ook geen 120 rijdt en dus steeds van baan moet veranderen om een vrachtwagen in te halen en dan jezelf weer te laten inhalen... Respect voor Erwin, die dit allemaal toch zo maar eventjes doet...

Rond 15.30 uur zijn we op de camping. Het is hier trouwens 29 graden... Hoezo winter? We trekken de zwemkleding aan en duiken het getijdenpoel in voor onze deur. Behoorlijk koud, natuurlijk, maar wel ontzettend leuk! Het kleine winnie de poe balletje, dat ook al mee was naar Amerika, wordt ook hier weer uit de kast getrokken. Het begint met overgooien, maar al snel belandt de bal “per ongeluk” keihard voor je, zodat je flink nat wordt... En dan is het hek van de dam: iedereen spat iedereen nat. Heerlijk!

We trekken gauw even wat droogs aan en genieten dan gewoon eens even van het geweldige uitzicht, ondertussen een spelletje animal farm spelend (een soort dieren yahtzee, erg leuk...). Glaasje drinken erbij, prima te doen. Ook hier is het weer super mooi... Als het donker wordt - de zon verdwijnt niet aan de zeekant helaas - eten we lekker een bordje bamisoep. Lekker, maar niet helemaal genoeg... We gaan eerst lekker douchen allemaal en daarna gaan we voor de tweede ronde: bamisoep, toastbroodjes, een kipburgertje, knakworstjes, worteltjes en tomaatjes, lekker smullen... We zien ondertussen ook nog een bloedmaan of zo, want de maan is een tijdje enorm oranje.

We hadden verwacht hier WiFi te hebben en heel even lukt het om een gratis proefpakketje te krijgen, maar voordat we überhaupt iets kunnen sturen of binnenhalen zit de limiet voor die dag er al op. Waardeloos... Na een paar potjes Skyjo zit ook onze dag er weer op: rond 22.00 uur kruipen we ons bedje in. Trusten!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur