Vanochtend moet de wekker weer gezet worden. Dit keer om 07.00 uur. Erwin gaat nu douchen. Een hilarische happening. Blijkbaar is er nauwelijks water als de generator uit is. Maar voordat Erwin dat door heeft is hij al helemaal ingezeept. Hij maakt er een soort mister bean act van waarbij hij super blij wordt van elke enkele druppel water. Doordat de deur naar de douche open staat kunnen wij alles zien en we liggen echt slap van het lachen. Gauw onze spullen bij elkaar pakken en ontbijten - dit keer toast met een gekookt ei en een pakje koekjes, vandaag krijgt Vico lekker een extra koekje- en dan weer op de fiets naar het Nationaal Park. Ook nu fietst de fiets weer erg zwaar, vreselijk... We snappen ondertussen wel waarom ze zo slecht zijn. In het regenseizoen krijgen ze elk jaar wel meerdere overstromingen. Alles staat dan onder het water en de fietsen soms ook.

De tocht die we gaan doen vandaag bestaat uit meerdere onderdelen. Eerst gaan we een stuk met een longboot. Omdat het het droge seizoen is en ze al weken lang geen regen meer hebben gehad staat het water in de rivier erg laag. Regelmatig moet er met een stok geduwd worden en 1 keer moeten ze zelfs uit de boot om ons voort te duwen. De eerste stop is een authentiek dorpje met een marktje, waar mensen nog met zijn allen in een longhouse wonen. Dat is een soort rijtjeshuis, maar dan van hout en met super weinig privacy. Op de markt worden allemaal handgemaakte producten verkocht: manden, armbandjes, sleutelhangers. De 3 oudste mannen zoeken een stoer armbandje uit, Mika 3 sleutelhangertjes van kraaltjes en ik een armband van rode houten bedeltjes. Een uurtje later is het bandje van Erwin trouwens al kapot en mijn arm is vuurrood van de verf op de kraaltjes. Maar he, we hebben wel de lokale community gesteund.

De tweede stop is bij de cave of The winds. Ook een prachtige grot. Met prachtige rotsformaties. We kijken onze ogen weer uit. Omdat het vandaag weer bloedheet is vinden Mika en ik het al wel zwaar. Je moet echt super veel trappen oplopen en dat valt met die hitte echt niet mee.
Na deze mooie grot varen we weer een stukje verder. De rivier is trouwens prachtig, echt zo’n jungle rivier. Met overvliegende zwaluwtjes en vlinders. We komen aan bij de clearwater cave. Deze grot staat erom bekend dat hij zwaar is, vanwege het feit dat je al 200 treden moet beklimmen voor je bij de ingang bent, en dan in de grot nog eens heel veel grote stukken dalen en stijgen. Ik ben echt zo kapot van de hitte, dat ik dit niet meer zie zitten. En zeker niet voor Mika, die helemaal moe is. Ik offer me dus heel erg graag op om bij Mika te blijven. Iemand moet dat doen... Zeker omdat ons hier een zwempartijtje in een prachtige stukje natuur wacht. Terwijl Erwin en de mannen met de groep meegaan, kleden Mika en ik ons om en duiken wij de rivier in. Heerlijk verfrissend. Best koud eigenlijk, maar dat vinden we nu wel super lekker. Na een half uurtje komen de mannen ook weer terug en zij kunnen dan ook eindelijk even zwemmen. De grot was trouwens wel mooi, doordat er een rivier doorheen liep, maar zwaar, minder mooi dan de ander grotten en moeilijk op de foto vast te leggen omdat hij zo donker was. Het zwemmen is hier magisch mooi. Wat een bofkonten zijn wij toch...

Na het zwemmen varen we terug, Erwin ziet nog een groene ijsvogel vliegen, en eten we lekker op het park. Ik doe nog een laatste poging om terug naar huis te fietsen, maar geef het halverwege op. Zelfs als Kai me voorttrekt - waar is toch die tijd gebleven dat ik hem voorttrok - lukt het me niet op deze fietsen. Ik wandel dan liever terug. We stoppen nog even bij de supermarkt en gaan dan snel naar ons huisje. Doodmoe... het is ondertussen 16.00 uur. Mika, Erwin en ik vallen direct in slaap. Na een uurtje worden we wakker en willen we naar het zwembad in het Marriot hotel. Maar dan begint het me toch te regenen en onweren. Het is heerlijk verfrissend, de drukkende hitte waait gelijk weg. We raken aan de klets met een Nederlands stel en een Nederlands meisje, super gezellig. We wilden vanavond vroeg eten, maar door de stortbui komen we niet vroeg bij ons keetje. En als we daar aankomen is het eerst nog vol. We hebben een super gezellige avond met ons groepje van 8 Nederlanders. We eten lekker met zijn allen aan 1 lange tafel. Wel jammer dat Mika niet zomaar moe was, maar echt ziek is. Tijdens het eten moet hij eerst plassen - doen we buiten - en daarna poepen - moet Erwin helemaal terug lopen naar ons longhouse. Als hij terug is heb ik net mijn bordje eten op. Mika is echt helemaal op. Ik loop samen met hem terug, waar hij voor de trappen van het longhouse overgeeft. Snel schoonmaken, even temperaturen - 38,6 graden - en met een paracetamolletjes naar bed. Binnen 2 tellen slaapt hij. Als Erwin en de jongens komen spelen we nog een paar potjes rummicub en daarna gaan we heerlijk slapen. Ondertussen is het zelfs bijna koel te noemen in ons longhouse. Het regent en waait nog steeds. Morgen kunnen we lekker uitslapen, we hebben alleen ‘s avonds een tocht geboekt. Hopelijk is Mikaatje dan weer beter te pas.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur