Om 07.00 uur gaat de wekker. Vandaag vertrekken we weer uit ons appartement en rijden we terug naar Kuala Lumpur. Snel dus de tassen inpakken, weer een “uitgebreid” ontbijt van 3 toostjes per persoon en een kop thee of oploskoffie naar binnen werken en we gaan rijden. Eerst nog even snel het tolpasje opladen. Op de snelwegen betaal je hier namelijk tol. Je kunt een tolpasje kopen bij elke benzinestation en het daar ook opladen. Bij de poortjes hoef je hem dan alleen maar te scannen. Prima systeem, geen files gehad bij de poortjes.

We gaan op weg naar de olifantenopvang Kuala Gandah. Vlakbij ons resort zien we trouwens nog een eekhoorntje. Staat ook op de bingokaart. Joepie! Rond 11.00 uur zijn we bij de olifantenopvang. We willen even een glas water drinken. Blijken de tassen met koekjes en water nog in ons vorige appartement te staan... Foutje, bedankt. We betalen geen entree, wel een vrijwillige donatie. Elke dag kunnen er een aantal mensen met een olifant badderen en wij zijn ruim op tijd om dit ook te kunnen boeken. Is wel pas rond 15.30 uur, maar wij vermaken ons hier wel. Unieke mogelijkheid, dus wij boeken.
We gaan eerst naar het gedeelte waar je de olifanten van dichtbij kunt bekijken. Je kunt ook suikerriet, banaantjes en pinda’s kopen en ze voeren. Te leuk natuurlijk. 1 voor 1 voeren we verschillende olifanten. Zo mooi. Ze staan veilig achter een hek en kunnen het eten net pakken met hun slurf. Van een gids horen we dat de olifanten hier om 3 redenen zijn: als olifanten met mensen in aanraking komen rennen ze hard weg en kunnen de kleintjes dat niet bijhouden en die worden dan hier opgevangen, gewonde olifanten worden hier verzorgd en ze hebben werkolifanten. Deze laatste zijn tam en worden ingezet om wilde olifanten te helpen vangen om ze te kunnen herplaatsen.

Na een tijdje ploffen we neer bij een restaurantje. Pfoei, wat heet... Maar daar zullen jullie in Nederland op dit moment geen medelijden mee hebben, bij jullie is het nog heter... Gelukkig kunnen we een fles water kopen en allemaal een lekker flesje prik. We zien andere Nederlanders aan een lekker bordje nasi zitten, met een kippenpootje en een gebakken eitje. Dat lijkt ons ook wel wat. Erwin en ik nemen een lekker bordje bami. Het smaakt super en je raadt het al, ook hier hoef je het voor de prijs niet te laten. We besluiten even af te koelen in de rivier. Heerlijk...

Daarna zien we een hele interessant film over hoe de werkolifanten worden ingezet. Een olifant loop namelijk altijd een vaste route en soms bouwen mensen daarop plantages of dorpen. Als de olifant daar vervolgens weer langs wil schrikken de mensen en moeten de olifanten verplaatst worden naar een gebied waar ze wel vrij kunnen bewegen. Werkolifanten helpen ze rustig te krijgen zodat ze vervoerd kunnen worden onder lichte verdoving. Hele kuddes worden op die manier wel uit elkaar getrokken. Triest. Maar al veel beter dan vroeger, toen werden ze gewoon door mensen doodgeschoten. Tegenwoordig is dat bij wet verboden, volgens de film.

Na de interessante film worden we door een gids opgehaald. De werkolifanten gaan lekker badderen. Elke olifant heeft 2 vaste verzorgers. Als je ziet hoe de olifanten gaan liggen terwijl de verzorgers nog op ze zitten dan snap je dat ook wel, je moet als verzorger je olifant echt goed leren kennen. Het is een prachtig gezicht, 5 badderende olifanten. Ze gaan 1 keer per dag in de rivier in bad en worden daarnaast nog 2 keer per dag gewassen met een tuinslang. Ze zijn namelijk gek op water en het houdt de voor hen gevaarlijke beesten weg. Daarna gaan we naar een centraal gedeelte waar elke olifant laat zien op welke wijze hij kan helpen bij klussen: iets hoog uit de boom pakken, een ketting trekken enz. Er liggen daarna grote schalen meloen klaar en we mogen allemaal de olifanten watermeloen geven. Er is genoeg, dus we geven ieder een paar stukken. Blijft leuk.

En dan het mooiste gedeelte. We mogen een klein olifantje wassen in de rivier. Uiteraard zijn we niet de enige. Ik hoorde iemand vragen of er uit zijn groep nog iemand bij mocht, maar dat werd tegen gehouden omdat er vandaag al veel mensen waren en dat voor de olifantjes dan te stressvol is. Goed dat ze daar strikt in zijn. Wij staan ergens achter in de rij en genieten van alle mensen voor ons die super veel lol hebben. Vlak voor ons poept “ons” olifantje in het water. Kai zegt: we gaan wel gewoon de rivier in, we hebben er schijt aan, hahaha... En dan zijn wij aan de beurt. Kai en ik aan 1 kant, Mika, Vico en Erwin aan de andere kant. We moeten eerst de olifant nat maken, maar de gidsen hebben natuurlijk de grootste lol in vooral ons nat te maken, hahaha. Daarna moeten we het olifantje scrubben met zand uit de rivier. Dat lijkt ze echt lekker te vinden. Als we de handen afgespoeld hebben mogen we haar koppie aaien en een kusje geven. Doen alleen Mika en ik. En daarna spoelen we het zand er weer af en spetteren we elkaar weer helemaal nat. Heerlijk verkoelend en super grappig. Tenslotte nog een hele dikke knuffel met zijn 5-en. Het was een topervaring!

Nog nagenietend rijden we richting het vliegveld. Dat we over deze tocht van 2,5 uur maar liefst 4 uur doen vanwege allemaal files maakt ons niet veel meer uit. Even de bestelde taxi later laten komen, Europcar bellen dat we iets later komen en geregeld. Onderweg zien we nog een soort reiger vliegen. Volgens Erwin lijkt het op een beest uit jurrasic park, hahaha. Trouwens: Kai heeft de eerste bingo te pakken! Met de olifant, de eekhoorn en een rode vlinder was het zover... een kadootje hebben we nog niet gegeven, nog geen tijd voor gehad. Morgen maar iets leuks bedenken.

We eten dit keer gauw op het vliegveld bij de Mac, even geen rijst, aldus de kids. Vooruit, het is vakantie. Normaal komen we er nog geen 3 keer per jaar en nu is het al de 3e keer in een week. Onze taxi haalt ons op bij deur 7. Wij zoeken en zoeken, maar we kunnen geen deur 7 vinden. We vragen het bij een infodesk en wat blijkt: deur 7 is bij de terminal KLIA 1 en wij zitten op KLIA 2... Misverstandje. Wederom heel blij met mijn simkaartje. Ik bel Lyn, onze host, en even later worden we alsnog opgepikt. Tegen 21.30 uur zijn we er uiteindelijk. Gauw Mika laten slapen, daarna beide jongens naar bed, gauw nog dit blogje afmaken en dan hup, naar bed. Morgen gaat onze wekker al om 4.45 uur, we vertrekken hier al om 5.45 uur omdat ons vliegtuig om 08.00 uur vertrekt. Lekker slapen dus.

PS: we blijken hier toch WiFi te hebben, dus dit blogje kunnen we nog net posten. Morgen gaan we naar Mulu National Park op Borneo, waar we volgens mij echt geen WiFi hebben. En zeker geen Mac, hahaha...
We hebben nog wel wat MB’s over op de simkaart, dus vader en moeders: ik kan denk ik wel mail ontvangen op de Hotmail. Geen appjes, want ik heb nu natuurlijk even een ander nummer.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur