Vannacht werden Erwin en ik weer rond 02.30 uur wakker. Dit is al de tweede nacht op rij dat ons dat gebeurt. Klaar wakker. Ik ga zelfs een tijdje uit bed om even te lezen, zodat ik weer lekker moe wordt. Rond 04.00 uur vallen we wel weer in slaap. Maar als de wekker dan om 07.00 uur weer gaat is het toch best wel vroeg... Ook de kinderen zijn moeilijk wakker te krijgen. Maar al ruim voor 08.00 uur zijn we gewassen en aangekleed en verlaten we het appartement. Op naar het Mossy Forrest.
Onderweg stoppen we eerst in het plaatsje Brinchang om te ontbijten. We vinden een tentje waar ze ook westers ontbijt hebben, al zitten er verder alleen Aziaten die allemaal aan de warme hap zitten. Erwin en ik eten heerlijke toastbroodjes met lekkere gebakken eitjes, Mika houdt het bij alleen de eitjes. Kai neemt natuurlijk een echt Engels ontbijt met witte bonen in tomatensaus, worstjes en een wentelteefje. Vico is het meest avontuurlijk deze keer. Hij gaat voor bami met worstjes. Als ze het komen brengen blijkt het een bamisoep te zijn. Vindt hij gelukkig erg lekker, dus hij is helemaal in zijn nopjes. Zeker als een mevrouw door zijn krullen streelt en zegt dat zijn haren zo mooi zijn. Tot nu toe zijn meestal Mika en Kai het middelpunt van de aandacht: Mika vanwege zijn ondeugende koppie en Kai vanwege zijn rode haren. Vooral Kai is al heel vaak stiekem gefotografeerd en mensen hebben ons al gevraagd of zijn haren geverfd zijn. Fijn dus dat ook Vico een keer in het middelpunt stond. Het hele ontbijt voor 5 personen, inclusief een drankje voor iedereen, kost ons trouwens maar 11 euro...

Na het ontbijt gaan we snel op weg naar het Mossy Forrest. Onderweg rijden we langs de mooie theeplantages. Blijft toch bijzonder dat de thee die wij drinken gemaakt wordt van de blaadjes van deze groene struikjes. We zijn bij de BOH plantage, waar de BOH thee vandaan komt. Na de nodige foto’s rijden we gauw verder. Zoals we ondertussen gewend zijn staan er plots geen bordjes meer. Kai zegt: als er geen bordje staat moet je altijd rechts kiezen. Dat klopt. In Nederland. Maar in Maleisië, waar men ook aan de linkerkant van de weg rijdt, blijkt dat dus links te zijn.... We rijden dus eerst een stukje verkeerd. Nou ja verkeerd, een extra stukje tussen de prachtige theeplantages in een mooi heuvelachtig gebied kun je niet echt verkeerd noemen natuurlijk.

Het Mossy Forrest is een aangelegd pad in een stukje jungle waar, je raadt het al, de bomen vol met mos zitten. Het is een prachtig wandelingetje. Niet te lang, niet te kort, leuk uitdagend voor de kids met allemaal trappetjesJ en uitkijkpunten en gewoon een super mooi stukje natuur. Wat het meest opvalt zijn de heftige geluiden die we horen. Blijkt weer eens een macho mannetje te zijn dat zichzelf overschreeuwd om de aandacht van een vrouwtje te trekken. Dit keer is het een kever. Aan ons laat hij zich niet zien, maar horen des te meer.

Onderweg terug naar het appartement stoppen we nog even bij een mooie tempel. Even snel, want we hebben nog een lange weg voor de boeg. We pakken snel de spullen uit ons appartement, en rijden nog even het dorpje in. Daar vinden we een simkaart. Voor 1 euro kan ik voorlopig elk adres in Maleisië bellen en voor 4,50 euro hebben we de komende dagen navigatie. Top! We gaan lunchen bij een Indiaas restaurantje. Erwin en ik eten een soort roti met kip madras, de kids nemen een zoete roti. En met zijn 3-en samen 1 bord friet. Vooruit dan maar. Allemaal wat te drinken erbij en voor 11 euro hebben we de buikjes weer propvol. Nog even gauw wat flessen water voor onderweg inladen en gaan!

We hebben namelijk een lange reis voor de boeg van ruim 350 km. Eigenlijk hadden we halverwege nog ergens een nachtje willen blijven, maar omdat 1 van de vliegtuigen een gewijzigde vluchttijd heeft gekregen zijn we nu een dag korter op dit gedeelte van Maleisië. En we wilden wel heel erg graag met de kids naar de oostkust om naar de schilpaddenopvang te gaan, in de zee te zwemmen en een vuurvliegjestocht te maken. En natuurlijk wilden we ook gewoonweg wat meer van dit schiereiland zien.
We rijden dwars door Maleisië heen, van west naar oost. Het is prachtig. Overal jungle, maar toch ook op veel plekken palmolie plantages. We hadden verwacht dat we overal veel dieren zouden zien, maar zelfs nu we toch op wat rustiger wegen rijden valt dat een beetje tegen. Zelfs nauwelijks een vogel. Net als we dat tegen elkaar zeggen steekt er plotseling een kudde buffels over. Alle andere auto’s rijden gewoon door en lijken zich er zelfs aan te storen, maar de steentjes parkeren de auto en genieten volop. De fototoestellen en de videocamera maken overuren.... Een uur later is het dan zover: we zien ons eerste aapje. Hij steekt de weg over. Net te snel om een foto te kunnen maken, maar op de bingokaarten mag hij weggestreept worden!

Een uurtje voor onze eindbestemming is Erwin toch wel erg vermoeid. We stoppen op een parkeerplaats en kijken onze ogen uit naar al het bijzondere fruit. We wagen ons dit keer, naast de bekende ananas en mango, aan 2 lokale fruitsoorten. De ene noemde de verkoper honing grapefruit, al vonden wij het eerder naar papaya smaken dan naar grapefruit. Van het andere fruit zijn we de naam kwijt. Zelf denken we echter dat het lychees zijn, of op zijn minst familie daarvan. Alles smaakt lekker, de lychees zijn echter favoriet.
Na deze energie boost rijden we het laatste stukje. Nu we Google maps als navigatie kunnen gebruiken zijn we er zo. Ideaal. Er zijn minstens 10 afslagen geweest waar ik, als ik via de bordjes had moeten rijden, een andere afslag genomen zou hebben. Waren we er misschien ook wel gekomen, maar een stuk later.

En nu is het al laat. Rond 19.00 uur rijden we het resort op. Wij hebben hier via air bnb een appartement gehuurd. Pas een paar dagen geleden, omdat de vorige boeking niet doorging. We hadden verder ook niets meer van de verhuurder gehoord. Bij het resort blijken we niet op de lijst te staan. Niemand lijkt van onze komst af te weten. Zal toch niet waar zijn.... Maar na een tijdje krijgt men de eigenaar te pakken en krijgen we alsnog te sleutel van de security. En stiekem ook het wachtwoord van de WiFi in ons appartement. Mogen we niet verder vertellen, eigenlijk mogen we blijkbaar alleen op de WiFi bij de lobby.
De tassen worden uit de auto gehaald en hup, de zwemkleding gaat aan. Niets uit eten, eerst zwemmen, vinden de boys. Erwin is te moe en neemt de taak van fotograaf en videograaf op zich. Als we ons resort uitlopen staan we al op het strand, ideaal! De kids en ik duiken wel de zee in. Het is geweldig. De maan is bijna vol, de golfjes zijn leuk en niet te heftig, het water is lekker verkoelend maar helemaal niet koud. Top! Dit zijn van die momenten die je over 10 jaar nog weet... Zeker als op het strand tussen de schoenen van Vico en onze handdoeken 2 krabjes blijken gekropen. En er vlakbij het resort een poes net een nestje van 4 kittens heeft geworpen. Te schattig....

Maar aan alle lol komt, in ieder geval voorlopig, een eind. We kleden ons snel om en gaan op zoek naar een restaurant. De eerste 2 hebben alleen vis en daar zijn mijn mannen niet zo van. Maar het derde restaurant is een saté restaurant. Toppie! Ze verkopen helemaal geen vis, zegt de meneer die ons helpt. En toch zit er in onze nasi weer inktvis en garnaal. En de roti waar Kai zo’n zin in had blijkt hier heel anders te zijn. Een beetje klef witbrood met een laagje ei erover en chilisaus. Erwin en ik vinden het niet onaardig, maar Kai en Mika moeten er niet veel van hebben. Het totaal onbekende eten schept ook wel weer een band. Iedereen deelt alles met elkaar en we laten elkaar van alles proeven. De borden gaan over en weer de tafel over. Super gezellig. En ook dit keer hebben we onze buikjes meer dan vol voor slechts 12,50 euro allemaal tezamen. Het is echt niet te geloven dat ze dat hiervoor kunnen maken. Als we weer terug zijn is het al 22.30 uur. Gauw allemaal de tandjes poetsen en hup, naar bed. Morgen mogen we lekker uitslapen, dan hebben we een chill dagje voor de boeg met alleen voor de middag en avond wat plannetjes. En verder lekker zwemmen en relaxen. Nu eerst weer lekker slapen en hopen dat we vannacht niet weer een tijd wakker liggen...

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur