Kai en Vico hebben een eigen kamer. We hebben wel een tussendeur, maar daar kun je alleen door als je van allebei de kanten de deur opent. En net als gisteren waren ze ook dit keer “vergeten” hun wekker te zetten. Zie ze dan maar eens wakker te krijgen... Na een paar minuten bonzen deed Kai de deur open met een heerlijke verslapen kop, hahaha. Even tijd gunnen en dan gaan we lekker ontbijten. Na weer een heerlijk ontbijt, moeten we de koffers inpakken en op laten slaan in de bagagekamer. En dan op voor onze laatste vakantiedag.

We wandelen weer naar de metro, onderweg grappend hoeveel pech wij hebben dat het bewolkt is en daardoor heel koud: zo’n 38 graden. In de metro is het weer lekker koel. We reizen trouwens bijna elke keer apart in de metro. De metro heeft namelijk een speciaal gedeelte voor alleen vrouwen en kinderen. Mika en ik kunnen daar vaak wel zitten, terwijl er in de rest van de metro dan geen plek is. Vandaag rijden we met een retourtje. Dat is maar 3,5 euro per persoon. We willen vandaag naar de oude stad, maar ook op tijd terug zijn voor het zwembad.

Vanaf de metro is het een kleine kilometer lopen naar het Dubai museum, onze eerste stop voor vandaag. Dat lijkt niet ver, maar ondertussen is de zon doorgekomen en is het toch al wel ruim 40 graden. En dan is dat best ver... Het Dubai museum is in een oud fort. Mooi om te zien. Van binnen is het ook leuk. Het is net of je door de fata morgana van de Efteling loopt.

Hierna lopen we een ander oud wijkje in. Dit is prachtig gerestaureerd. Allemaal oude lemen gebouwen. Maar jeetje, die hitte... Vico heeft er echt last van. We drinken nog snel wat water en duiken dan een café in. Ziet er van binnen prachtig uit. Er hangen overal schilderijen. Als we de prijzen van de drankjes zien schrikken we ons een hoedje. Het lijkt erop dat een drankje zo’n 5 euro pp gaat kosten. Maar als we later afrekenen heeft ze toch een veel goedkopere prijs gerekend. Beetje raar... We willen eigenlijk nog met de abra (bootje) over de Creek naar de andere kant richting de spice and gold souks. Maar het is ons gewoon te warm. Het zwembad trekt veel meer. We sjokken dus terug naar de metro. Onderweg worden we een paar keer aangesproken of we niet willen lunchen. Ze willen je dan de lunchkaart in de hand duwen. Kai is er nu klaar mee. Als iemand net iets te vaak doordramt terwijl we al een paar keer netjes nee zeggen, roept hij: no is no! Klaar ermee! Op naar het zwembad!

In het hotel pakken we gauw de tas met alle zwemkleding (die hadden we gelukkig al apart gehouden) en we duiken het zwembad in. We komen er pas 2 uur later weer uit. Wat genieten is dit! Via de twitterfeed volgen we de kwalificatie van Max (Yes, eerste pole position) terwijl we ons aankleden en een laatste avondmaal eten in het hotel. Ze hebben hier een combinatie menuutje van een hoofdgerecht, een glas water of juice en een toetje voor 8 euro pp. En daarna zit het erop. De koffers pakken en om 19.30 uur nemen we de shuttle naar het vliegveld.

Op het vliegveld gaan Kai en ik de tax terug halen van zijn horloge. Er gaan nog iets kosten af, maar hij krijgt er toch nog een tientje op terug. Mooi meegenomen. We gaan vast richting de balie van Gulf air, de maatschappij waar we dit keer mee vliegen. Daar kunnen we al inchecken. De baliemedewerker vraagt of we niet op een vlucht eerder mee willen, dan hebben we niet zo’n krappe overstaptijd in Bachrein. Prima! Hij leidt ons door de douane. Blijkt dat we nog door bagagecontrole en met een shuttle moeten en dan nog een eind door een terminal. Haasten... 15 minuten voor de vluchttijd komen we aan. Maar dat is hier geen probleem. Er komen allemaal mensen nog aangekakt... In het vliegtuig zitten Erwin, Vico en Mika op de eerste rij na de business class bij elkaar, ik zit er 4 rijen achter en Kai zit helemaal achterin. De stoel naast mij blijft leeg. Ik wil net vragen of Kai daar mag zitten als ik gevraagd wordt of ik daar weg wil zodat 2 andere mensen naast elkaar kunnen zitten. Dan mag ik naar de business class. Euh, oké?

Ik realiseer me dat ik er niet uit zie: ik heb een kop met zwembadhaar, geen Make up meer op, een kort broekje met een bloot topje aan. Kom ik naast een meneer in een strak pak. Oeps... Vanuit mijn plekje zie ik Erwin, we liggen helemaal in een deuk, zie de hilarische selfie... Nog voor we vertrekken krijg ik Arabische koffie, een dadel, een glaasje water en een flesje water. Als maaltijd krijg ik een heerlijke aardappelsalade met sla, 2 soorten humus, naanbrood en een heerlijk stuk zalm. Oh ja, vergeet het super lekkere toetje niet. Gedekt op een dienblad met een linnen lakentje, peper en zout potje en weer wat water. De meneer naast mij zeurt of hij alleen maar kan kiezen uit de 2 aangeboden keuzes voor de maaltijd, en of er tenminste wel champagne is. Hij neemt 2 glazen... Niemand vraagt mij iets maar dit is aan mij toch ook niet besteed, ik lust geen alcohol. Ik ben wel zo’n sukkel dat ik niet kan vinden waar het geluidssnoertje in moet, dus ik kijk maar een filmpje met een ondertiteling. Binnen een uurtje landen we alweer, waarna we vanuit de businessclass als eerste eruit mogen en met een aparte bus naar de terminal mogen. Maar dat wil ik niet, ik wil met mijn gezin mee. Vinden ze heel raar hier, ze worden zelfs een beetje boos, maar dan kan ik ook heel streng en direct zijn. Nee = nee, ik ga met mijn gezin! Even later komen Erwin en Vico en Mika eraan. Kai nog niet. Moeten wij al met de bus weg. Ga ik dus ook niet doen. De meneer wordt bijna wanhopig: ik mag daar niet wachten. Weer streng: ik ga niet zonder mijn zoon! Erwin en de jongens gaan wel vast, zodat het voor die meneer overzichtelijk wordt. Als Kai eraan komt ziet die meneer natuurlijk een lange lummel van bijna 1.85 m dus hij denkt er het zijne van, maar ik vertrek lekker samen met Kai.

Bij de roltrappen ook een nog grappig gevalletje. Er is een groep uit Ethiopië. Die zijn ook uit elkaar gehaald, en er staat na ons 1 mevrouw bang onderaan de roltrap. Ze durft niet, blijft staan en kijkt mij angstig aan. Ik tegen de roltrap in naar beneden. Ze duwt me haar zware tas in de armen, pakt mijn arm, kijkt me super dankbaar aan met die prachtige bruine ogen en in haar mooie traditionele kleding en gearmd gaan we samen naar boven. Daar brengen Kai en ik haar naar haar groep, waar wij ook onze mannen terug vinden. Op de terminal hebben de jongens honger, die blijken een kleffe sandwich gehad te hebben, hahaha. Vooruit, we hebben toch nog wat laatste dirhams, door de overboeking nu 3,5 uur overstaptijd, dus een laatste Mac duiken we in. Ondertussen een competitie 4 op een rij spelend. En napratend over deze topreis. De laatste vlucht gaat ook soepel, we slapen allemaal bijna de hele vlucht. Dan nog “even” terug rijden uit Frankfurt en dan zit het er echt op.

Wat een top vakantie was dit! Wat hebben we veel gezien in zuid Afrika, wat was het reizen met een camper toch weer heerlijk, wat is een afsluitend stedentripje in een wereldstad als Dubai een leuke afsluiter en vooral: wat een heerlijk gezin heb ik om lekker samen mee de wereld te ontdekken! Dankbaar!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur