We hebben 2 heerlijke dagen achter de rug. Gisteren hebben we een kabelbaan genomen in Kitzbuhel - de hochalmbahn - naar de toren die wij vanaf de camping bovenop de berg zien staan. Het leukste van deze berg is dat je via 1 kabelbaan omhoog kunt, door kunt lopen naar een andere baan, en via die terug. Onderweg zijn er hele leuke speeltuinen voor de kids, is er een - best wel spannende - kletterstieg voor de kids en hun papa of mama en een alpentuin(tje). Mika wilde het eerste deel van het kluiterpad wel met mij doen. Maar toen hij las dat het tweede deel voor geoefende bergbeklimmers is, werd ik accuut ingewisseld voor Erwin. En eerlijk is eerlijk, dat was maar goed ook. Er was 1 dappere moeder die wel mee ging met de kids en die gilde de hele boel bij elkaar… Onderweg natuurlijk weer genoten van de bergkoeien en de prachtige uitzichten.
Op zich was deze weg maar 2,5 km, maar Mika was door al het klauteren zo moe dat hij niet eens meer zin had om te zwemmen. Effe lekker chillen dan maar met een Donald Duck en een tablet, die laatste is bijna nog niet uit de tas geweest.
Na het avondeten - lekker zelfgemaakte pizza - spelen we weer een paar potjes Jakkiebakkie. Ook een potje samen met de vriendjes Guus en Teun. Die Mika komen meenemen voor nog een gezellig avondje spelen in de speeltuin, fietsen en midgetgolfen. ‘S avonds koelt het trouwens behoorlijk af, dus dan moet er toch echt wel een joggingbroek en vest of trui uit de tas getrokken worden. En het betekent dat wij ook lekker vroeg onze warme slaapzakken induiken.

Vanochtend heeft Erwin eindelijk tijd genomen om de mountainbike te pakken en erop uit te gaan. Niet te lang - een uurtje -, niet te ver - ongeveer 11 km -, want we hebben vandaag een behoorlijke wandeling op het programma. We nemen de kabelbaan “bij ons om de hoek”, de Fleckalmbahn. Voordat we die nemen kijkt Erwin natuurlijk weer even bij de uitverkoop in de Intersportwinkel. Zien we hartstikke leuke Nike schoenen voor Mika, sterk afgeprijsd. Leuk!
Deze kabelbaan is trouwens prachtig. Moderne 8 persoons cabines. We zweven soepeltjes omhoog. En daar starten we met de 4-seeen-tour, een wandeling langs, je raadt het al, 4 meren. De wandeling begint met best een steile daling. Nooit een fijn begin, want je weet dat je die aan het eind, wanneer je moe bent, ook weer omhoog moet… De wandeling is prachtig. Constant mooie uitzichten, we lopen tussen de koeien (en ook de koeienvlaaien, die ziet Dex als een lopend buffet…). Wel moeten we behoorlijke stukken vrij steil stijgen. Is voor Erwin en Mika geen punt, maar ik puf heel wat af. Maar uiteindelijk komen we bij het eerste meer. Prachtig. Overal zwemmen kikkervisjes, Mika kan kikkertjes vangen. Echt leuk!
Even verderop zijn we al bij de hut die ons eindpunt zou zijn. Maar waar zijn de andere meren dan? We besluiten eerst even wat te eten en drinken (voordeel van met zijn 3-en zijn, dan tikt het financieel niet zo aan…). Het is hier trouwens wel heel koud, we slaan zelfs nog even een hamamhanddoek om de blote schouders want omdat het zo mooi weer is beneden hebben we vandaag geen trui meegenomen…
Na het eten hebben we nog maar 2 uur om terug te komen bij de kabelbaan voor de laatste gondel vertrekt. De wandeling heen duurde, met pauzes, ruim 1,5 uur en we moeten eerst nog een stukje verder om 2 andere meertjes te zien. 1 ervan ligt om het hoekje bij het restaurant. Moeten we wel eerst flink dalen. En 5 minuten later dus ook weer stijgen… In de verte zien we vanuit hier meer 3. Is goed genoeg voor ons. We kiezen ervoor om nu toch maar terug te lopen.
En dat gaat het eerste stuk - vooral dalen - prima. Af en toe een koe wegjagen die Dex heel interessant vindt. En dan komen we op het einde toch weer die vervelende berg tegen waar we alsnog op moeten. We kiezen niet voor de snelle sterk stijgende route, maar de langere langzaam stijgende route. Dan houd ik het het beste vol. Maar helaas moet je ook hier aan het einde erg steil omhoog. Het lukt, tuurlijk lukt het, maar ben wel super blij dat we er zijn. Mika trouwens ook, en Erwin ook. We blijken 9 km gelopen te hebben en 374 meter gestegen (en dus ook gedaald) te zijn. Respect!
Eenmaal terug op de camping doen we even helemaal niets meer…. Totdat de vriendjes van Mika komen vragen of hij mee gaat zwemmen. En wij vinden dat er dan toch nog 1 van ons mee moet. Ik heb geluk, Erwin is aan de beurt. Moet ik in ruil daarvoor wel de salade klaar maken en straks een burgertje op onze broodjes bakken. Deal! Voordat Erwin weg gaat ontdekt hij nog iets: de mooie Nike schoenen van Mika blijken geen paar te zijn: het zijn 2 linkerschoenen in verschillende maten… Morgen dan maar even weer langsrijden….
De mannen houden het best een tijdje vol in het zwembad. We eten pas rond 20.30 uur, nagenietend van een heerlijk dag. Morgen nog 1 dagje de bergen in en dan vrijdag op naar Kroatië.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur