Lui… Dat beschrijft toch wel het beste hoe onze dag was…
Te lui om vroeg op te staan. En wat niet hielp was de laaghangende bewolking terwijl het volgens het weerbericht een prachtige dag zou worden.
Te lui om na het ontbijt snel op pad te gaan. Wilde Mika ook niet, want hij was lekker aan het fietsen met een paar Nederlandse vriendjes.
Te lui om die tijd te gebruiken om uit te zoeken welke bergbahn we vandaag zouden nemen. Waardoor we eerst doelloos rondgereden hebben en onze eerste stop was bij een bergbahn die alleen in de zomer open is…
Te lui om boven op de berg - toen we eindelijk een wel werkende bergbahn hadden genomen - te wandelen. In onze verdediging: je kon oftewel alleen 500 meter steil stijgen naar een bergtop verderop, maar daar gaan we vandaag of morgen al met een andere bergbahn naartoe dus waarom zouden we dat doen? Ofwel 500 meter dalen naar het middelstation, maar ook dit stuk was heel steil en ging niet over leuke alpenpaadjes. En ondanks dat we niets gedaan hadden om dit te verdienen, hebben we onszelf toch getrakteerd op Oostenrijkse lekkernijen…
Te lui om daarna alsnog - al was het maar een deel van - een wandeling te doen. Waarom zouden we? De wolken trokken weg, het was heerlijk warm, er stonden hier van die heerlijke houten ligbanken, Mika speelde heerlijk in de speeltuin….
Te lui om, eenmaal terug bij de camping, nog super actief te zijn. Nou ja, Erwin in dit geval. Mika en ik zijn nog naar de Schwarzsee gewandeld en hebben daar een behoorlijk eind gezwommen.
Te lui om nog echt te koken. Onze buikjes nog vol van het lekkere middageten. Dus: even snel een salade van komkommer en rode kool, een paar worstjes, wat uienringen en de ondertussen slap geworden broodjes knapperig maken op de skottelbraai en smullen maar…
En toen we dan eenmaal rond 19.15 uur dachten dat we actief zouden worden om met Mika te gaan tennissen, mocht dat niet meer van de receptiedame, omdat het te laat zou zijn en teveel lawaai zou maken. Dan maar een paar potjes Valse Motten en Jakkiebak en Mika een keer een beetje op tijd naar bed.
Te lui om daarna nog samen een spelletje Rummikub te spelen of zelfs om dit blogje te schrijven…
Kortom: een vakantiedag zoals die hoort te zijn!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur