Ik had weer last van de jetlag. Om 5.00 uur was ik weer klaarwakker. Ook Erwin had er vandaag een beetje last van. Na een tijdje vielen we wel weer in slaap, totdat Vico om 6.30 uur aan onze voeten schudde of hij al uit bed mocht, hahaha. Hij heeft nog even lekker tussen ons in gelegen en om 7.00 uur begon de dag echt. Na een heerlijk ontbijt van yoghurt, havermout, rozijntjes en heerlijke blauwe bessen en de kids een broodje, blauwe bessen en cornflakes gingen we om 9.00 uur op pad.

Vandaag dan echt onze eerste dagtocht. Onderweg Bij het eerste tankstation begint het al goed: het lukt ons echt niet om te tanken. Hoe kan dat nou? We voelen ons een beetje dom... Wat blijkt: dit is nou net dat ene tankstation dat allen voor trucks is, hahaha... Van buiten trouwens niet zichtbaar voor toeristen die hier niet bekend zijn. Zo dom zijn we gelukkig dus niet. De pompbediende kon ons gelukkig wel helpen. Hij vertelde ook nog dat er vannacht hier een kleine aardbeving is geweest. Voor hier niet gebruikelijk. Eng idee... Maar niet teveel bij nadenken.

Als eerste stop willen we naar de Harrison Hot Springs. Wij hebben dan het beeld voor ogen van hete waterbronnen zoals we die in IJsland bezocht hebben. Hier blijkt het enorme commerciële happening te zijn. Als we het stadje inrijden zien we dat er ook een fantastisch mooi meer ligt, met prachtige bergen op de achtergrond. Een plaatje! We besluiten de camper te parkeren, de zwemkleding aan te doen en naar het strand te lopen in plaats van naar de hot Springs. Veel mooier. En wie wil met dit warme weer nu in een hot spring liggen? Het water is heeeel koud, dat wel. Maar ik lijk de enige te zijn die daar last van heeft. En dit is tenminste gratis - ja, je bent Nederlander of niet. De jongens poedelen wat, proberen visjes te vangen (hoe leuk, als er overal om je heen visjes zwemmen), spelen met zand en genieten. We lunchen buiten de camper: een heerlijk broodje knakworst. Zo lekker om je eigen keuken bij je te hebben... En we drinken, drinken en drinken.. Het is echt warm, zo’n 35 graden...

De weg naar Princeton is prachtig, tussen de beboste bergen door. Onderweg passeren we de Hope Slide, een plek waar je een hele grote aardverschuiving kunt zien die in 1965 plaats gevonden heeft. Mika wil perse naar beneden om te wandelen -ja, hij begint een eigen mening te krijgen, hahaha - dus we verwisselen zijn slippertjes voor schoenen en Erwin gaat een stukje met hem op pad. Vico legt dit allemaal vast op de camera, schattig. Ook hier is het zo ontzettend heet dat we besluiten toch even terug te rijden naar Hope voor wat extra drinken, want de flessen vliegen erdoor. Ranja kennen ze hier nauwelijks, dus de pakken en flessen drinken gaan hard. Gelukkig hebben ze hier heel erg lekker fruit waarvoor je met een klantenkaart veel korting krijgt, dus we regelen even een klantenkaart.

Uiteindelijk is het toch nog ongeveer 17.00 uur voor we bij de beoogde campingplek zijn: EC Manning Provincial Park. We rijden de eerste camping op die we zien en hebben meteen plek: prachtig in de bossen. Er meldt zich meteen een dier. We denken dat het een eekhoorn is, totdat we een paar uur later op de foto zien dat het verdacht veel op een bergmarmot lijkt. Hahaha, wat een blunder....

Het eten mislukt een beetje, er zit iets teveel chilipoeder (sorry, mijn schuld...) op de aardappels, maar de boontjes, sla, fruitsalade, worteltjes en de braadworst maken veel goed. Na het eten gaan we nog samen stenen gooien in de rivier die vlak achter de camper loopt. Als de parkranger het geld komt ophalen voor de overnachting vertelt hij dat het toch wel eekhoorntjes zijn, grondeekhoorntjes. Heel erg komisch. Hij geeft ons nog goede tips voor morgen. Als Mika naar bed gaat snoepen wij nog van een ijsje en daarna gaan ook de beide grote jongens lekker slapen. En wij volgen niet veel later. Het was een fantastische dag!!! Vandaag 244 km gereden. Camping in NP EC Manning.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur