Gisterochtend extra vroeg opgestaan. Want om 7.45 uur vertrokken alle Nederlanders die we hier kennen. Waaronder ook Karina, Paul en Lianne. En dat is echt wel even slikken als je het erg goed met elkaar kunt vinden…
Omdat we nu zo vroeg aan het ontbijt zitten en dus vroeg weg kunnen besluiten we naar het andere uiterste puntje van het eiland te gaan: het Anaga gebergte. Vanuit ons wel een stukje rijden, maar ik heb overal gelezen dat je dat echt niet over mag slaan.

En daar is geen woord aan gelogen. Wat is het hier prachtig! Het is veel groener dan de rest van het eiland. Maar dat is ook niet zo raar. Een groot gedeelte van het gebergte zit in de wolken. Tenminste gisteren wel. En het waait. En het is “koud”: het is 16 graden, terwijl het in ons stadje eigenlijk standaard zo’n 30 graden is en we ergens boven in de bergen zelfs al de 38 graden aangetikt hebben. Iedereen loopt hier met jassen en lange broeken. Wij natuurlijk niet. Niet aan gedacht. En ook niet nodig hoor. We gaan gewoon een mooie wandeling maken vanaf 1 van de “uitzichtpunten” (tussen haakjes omdat dit punt volledig in de wolken gehuld was, hahaha). Worden we vanzelf warm… En wat een prachtige wandeling was dit… Het pad der zintuigen heet het. Door een eeuwenoud laurierbos. Ruikt heerlijk! Ziet er prachtig uit! En je werd uitgenodigd om het zachte mos te voelen of een harde boomstronk, vindt vooral Mika erg leuk!
Vroeger was dit pad de route die men liep om van plek a naar b te komen. Zie je terug in sommige oude stenen treden. Het was geen mega lange rondwandeling (ik denk zo’n 2 km), hij was niet vreselijk uitdagend (al hebben we de heenweg wel alleen maar gedaald en de terugweg dus alleen maar gestegen), maar het was prachtig.
We hebben echt het hele gebergte verkend, zijn helemaal doorgereden tot het einde van de weg voorbij Tananaga en roque de las bodegas, waar we even de rotsen bewandeld hebben, een paar dappere surfers bewonderd en natuurlijk even wat gedronken hebben. Om vervolgens via de andere kant weer terug te rijden via Santa Cruz. Echt een prachtig gebied! Aanrader!

Eenmaal terug bij het hotel hebben we weer even lekker gezwommen, heerlijk gegeten (ZE HADDEN DIT KEER EEN CHOCOLADEFONDUE, DAT GELOOF JE TOCH NIET…), geprobeerd de bingo te winnen (weer niet gelukt) en genoten van de avondshow (dit keer 2 acrobaten, mooie show, ik doe het ze niet na). En voor het eerst sinds lange tijd daarna vroeg naar de kamer (het was nog maar 22.30 uur). Even lekker een keer op tijd naar bed…

Maar vannacht helaas voor de tweede nacht rond 1.00 uur wakker geworden van buren die recht voor je deur keihard in gesprek gaan. Zo irritant… Vanochtend dus niet al te vroeg en niet al te vrolijk wakker geworden. Na een wederom heerlijk ontbijt, vanochtend ben ik gegaan voor pannenkoekjes en warme ananas, hadden we de plannen voor vandaag weer rond en hadden we er zin in. We besloten om naar de andere kant van het eiland te rijden en vanaf buenavista del norte de bus te nemen naar Punto Teno. Moet een mooi natuurgebied zijn, waar o.a. De gestipte hagedis leeft. En wie wil die nou niet zien? De steentjes hebben de wildste fantasieën over welke kleuren die stippen hebben, dus tassen pakken en gaan. Maar dat liep even anders…

Zelfs aan onze kant van het eiland was het vandaag wat bewolkt. Maar wel “gewoon” heerlijk warm. Maar toen we pas halverwege de pas waren naar de andere kant zaten we volop in de wolken. En waar het laatst 38 graden was, was het nu slechts 18 graden. Aan de andere kant van de berg was het nog slechter. De wolken werden grijzer, er viel hier en daar een spatje regen en het koelde af naar 16 graden. Daar hadden we dus echt even geen zin in. Gauw even familieberaad gehouden over onze opties (Kowalski: options). Dat gaat bij de steentjes trouwens in formule 1 taal: “Erwin, de track in corner 7, 8 and 9 is a little wet, we change our plan to plan B”.

En plan B was wederom een fantastische tocht door het Teide gebied. Dit keer vanaf de kant van Oratavia. Eenmaal boven de wolken liep de temperatuur al snel weer op naar 32 graden. Beetje warm, maar we klagen niet, veel beter dan 16… Vanaf deze kant rijd je langs een mooi bezoekerscentrum met een klein museum en een botanische tuin (toen de baliemedewerker hoorde dat wij Nederlanders zijn riep ze meteen dat het allemaal gratis was, hahaha). De kids hebben geen zin in de botanische tuin, wij lopen even een rondje en zij blijven bij het museum. Daar zitten namelijk prachtige hagedissen (met blauwe vlekken op de borst, zou dit de gestipte hagedis zijn?) die denk ik iets te vaak eten gevoerd wordt, want ze lopen zo je hand op. Mika en Vico vinden dit prachtig, Kai ook, maar op een veilige afstand… We hangen hier veel te lang rond, wat vinden we dit toch leuk… We zeggen trouwens vaak dat dat het enige is dat we aan Tenerife missen: de kans om bijzondere dieren in het wild te zien (een steenbok in de bergen, een aap in de bomen of een zebra in de struiken). Dus als we dan een bijzonder stipje op een hagedis zien, dan is dat de vangst van de dag voor ons…

We rijden weer een stuk door dit prachtige gebied, stoppen op diverse plekken. En we zoeken vast uit welke wandeling we morgen gaan maken. Morgen willen we namelijk, na een luie zwem- en zonochtend en een uitgebreide lunch, weer dit gebied in. Om een wandeling bij een paar mooie rotsen te lopen (net Monument Valley), te picknicken met allerlei lekkers, de zon onder zien gaan en te genieten van de sterrenhemel die hier prachtig moet zijn.

Vandaag hebben we de dag eerst nog afgemaakt door tuurlijk even te zwemmen in ons mooie zwembad, even te zonnen, lekker te eten, wederom mee te doen aan de quiz (dit keer dierengeluiden raden), die wederom niet te winnen, genieten van dezelfde 3 dames in weinig kleding als de eerste avond en ondertussen genietend van een lekker drankje (de mannen smaakt het bier hier niet zo goed dus die zijn aan de Sex on the beach) en een paar potjes Uno. En zo gaan we weer lekker tevreden naar ons bedje…

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur