Vandaag hebben we pas om 11.00 uur kaartjes voor het Louvre. En omdat de lijn van de metrohalte op 150 meter van ons hotel daar een stop heeft, hoeven we niets vroeg weg vandaag. We blijven dus even lekker langer liggen en doen rustig aan met het ontbijt. Het ontbijt is hier trouwens, zeker voor Franse begrippen, heel goed. Er zijn croissantjes, baquettes en kleine zoete broodjes. Er is yoghurt, 2 soorten cruesli, 3 soorten vleeswaren, kaasjes en allerlei zoets. En sapjes, water en melk. Aan tafel krijg je een lekker kannetje koffie of thee.

Als we bij het Louvre aankomen kijken we onze ogen uit. Wat een machtig mooi, groot, imposant gebouw. En gaaf hoe de moderne pyramide er zo mooi bij past. Ook hier moeten we weer even in de rij. Op deze kaartjes staat dat je garantie hebt dat je binnen een half uur na de tijd die je als tijdslot hebt gekozen voor je kaartje naar binnen kunt. En dat lukt ons ruim.
We hebben vooraf even wat huiswerk gedaan en duiken meteen de vleugel in waar de Mona Lisa hangt. Onderweg zien we weer allerlei moois: schilderijen, beelden, het gebouw zelf.

Bij de Mona Lisa is een kleine rij. Mij lijkt het prima om een foto op afstand te nemen, maar Kai staat voor ik het weet al in de rij. Leuk dat hij dit blijkbaar zo graag wil zien. De rij duurt hier niet zo lang. Dat komt omdat je bij het schilderij zelf ook alleen maar even de welbekende selfie of ussie mag maken en door….

We slenteren al met al zo’n 2 uur door het museum. En dan hebben we nog maar een deel gezien… De Venus van Milo, Griekse vazen, de sfinx, allerlei Griekse beelden van bv Athena, Artemis, Hermes, Zeus en Apollo. Ook veel cupido (Eros) beelden. Ik ben Kai trouwens steeds kwijt. Niet dat hij er zo snel doorloopt, juist het tegendeel. Hij heeft 1,5 jaar Grieks gehad en herkent hiervan heel veel. Hij vindt vooral de beelden allemaal mooi en dat heb ik ook. Hij kan er ook nog eens heel veel over vertellen. En zo zijn we dit keer in een omgekeerde rol beland: hij als verteller, leraar, ik als luisteraar, leerling. Zo mooi…

We weten dat het museum nog veel meer moois te bieden heeft, maar dat heeft de stad zelf ook. En dus tikken we een flesje drinken en een muffin op de kop en gaan we eerst eens even lekker buiten in het zonnetje. Met uitzicht op het Louvre en de Arc die daarbij staat. En met uitzicht op heel erg veel mooie, bijzondere mensen. Wat heerlijk is dat toch, mensen kijken.

Er zijn hier veel real Madrid en liverpool fans. Ook ik ben vandaag heel vaak aangesproken of ik hier voor de match ben. Snapte ik eerst niets van: zie ik er dan zo Engels uit? ‘S avonds vraag ik het aan mensen waarom ze dat denken. Blijkt het door mijn rode rugzak te komen… Heb ik onbewust de hele dag uitgestraald dat ik Liverpool fan ben, hahaha. Kai is wel echt voor Liverpool, dus dat is prima.

Na een tijdje besluiten we om een stukje langs de Seine te wandelen, langs wat boekenkraampjes, en op naar de Notre Dame. Ook al is er niet veel meer van over, dit willen we toch ook even zien. En onderweg komen we weer langs heel veel mooie gebouwen. En langs heel veel fans van beide voetbalclubs. Die vriendelijk met elkaar op de foto gaan.

Kai wil nog weer terug naar de Champs Élisée.Ook hier weer in de rij, dit keer voor een restaurant. Want we hebben besloten om nog 1 keer hier lekker te gaan eten. En daarna duiken we wat - veel te dure - winkels in. In de La Costa winkel kun je een heel leuk ballonnetje krijgen in de vorm van een kaaiman. Lopen allemaal volwassenen mee. Wij proberen er ook 1 mee te nemen voor Mika en voor Kai, die ik al zijn hele leven kaiman noem. Eerst staan we nog leuk in de rij, maar er wordt steeds meer gedrukt en gedrongen. Op een gegeven moment duwt een vrouw haar dochter langs ons heen naar voren. Waar ze super verwend ruzie gaat maken met haar broer. Ben blij dat mijn kinderen niet zo zijn, denk ik nog. Als de dame met de ballonnen naar buiten komt explodeert het. Een lieve mevrouw met 3 kleine meisjes pakt 3 ballonnen, maar die pittige andere dame grist haar er zo 1 uit de hand voor haar zoon. De dochter die voorgedrongen is heeft wel een ballon, en haar zoon niet. Wij ook weer niet, al hebben we al 3 rondes gewacht en staan wij hier veruit het langs van allemaal. Voor ons niet zo erg: Kai is 17 en kan best zonder een ballon, Mika weet niet eens dat we een ballon mee hadden kunnen nemen en mist hem dus niet. Maar dat ze die ballon van die mevrouw uit de handen trok gaat Kai en mij echt te ver. We helpen de ballon terug te trekken en de moeder met de 3 schattige, lieve meisjes loopt met 3 ballonnen weg. Yes! De bitch zet het op een schelden naar Kai en mij, echt niet normaal. Doe eens effe normaal zeg, het gaat maar om een ballon… Wij besluiten weg te gaan, hier hebben we dus echt even geen zin in. Later zien we haar nog weer bij een andere winkel, waar ze weer tekeer gaat. Echt, dan spoor je niet toch? Toen viel het kwartje ook wel waardoor die kinderen zulke verwende zeurende portretten waren….

Omdat Kai hier zijn kleedgeld niet kwijt kan vertrekken we met de metro nog een keer naar de grande arch. Weet je nog, die stop die we per ongeluk bezocht hebben omdat Kai dacht dat de Arc de Triomphe daar was? We hebben toen gezien dat daar een groot winkelcentrum was. En die kennis komt ons nu goed van pas, hahaha. Maar ook hier kunnen we het niet echt goed vinden qua kleding. Alles is hier duur, een polo kost gerust 100 euro. Dat is voor iemand met kleedgeld toch echt iets te gortig. En veel vinden we ook helemaal niet mooi. We duiken nog even een tentje in voor een flesje drinken en als tussendoortje dan op onze laatste dag toch eindelijk nog een crêpe, en dan nemen we de metro weer naar ons hotel. We bespreken nog even of we de wedstrijd gaan kijken in de fanzone van Liverpool, maar Kai kijkt hem net zo lief thuis. Vind ik stiekem wel net zo fijn…

Ik breng vast alle spullen naar de hotelkamer, terwijl Kai nog even naar de supermarkt loopt en wat lekkers koopt voor morgen in de trein. En nog even lekker een broodje kebab haalt voor mij en kipnuggets voor zichzelf. Die we lekker opsmikkelen in ons hotelbed, kijkend naar de match van Liverpool. Met helaas een teleurstellend einde van de wedstrijd…

En dan zit het er alweer op. We hebben echt fantastische dagen gehad! Het weer was geweldig, de stad is geweldig, het hotel was heerlijk, mijn gezelschap was perfect. Helaas weten veel meer mensen dit, waardoor je wel echt vaak in rijen moet wachten. En ik kan eerlijk gezegd ook geen traptrede meer zien, hahaha. Maar dat mag geen naam hebben. Parijs was alles wat we ervan verwacht hadden en nog zoveel meer. We hebben enorm genoten!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur