En dan is zomaar ineens de laatste dag van de vakantie aangebroken. Een lange reisdag helemaal terug naar Nijverdal.

Onderweg denken we nog eens goed na over onze mooie reis.
Mooiste land: vinden we allemaal toch Noorwegen.

Mooiste overnachtingsplek:
Mika: in Zweden waar we hebben gekanood.
Vico: ik vond elke plek wel mooi.
Manuela: aan het meer in Zweden waar we gezwommen hebben en bovenop de berg in het roldal.
Erwin: bovenop de berg in het roldal en bij de Gamle strynefjellsvegen
Oma: roldal bovenop de berg

Cijfer voor het weer tijdens de vakantie:
Mika: 7
Oma en Vico: 8
Erwin en Manuela: 9

Leukste stad:
Mika: Stavanger
Vico: hij vond alles even mooi
Manuela: Kopenhagen, Bergen en Stavanger, maar Alesund en Oslo waren ook leuk…
Erwin: Kopenhagen
Oma: Bergen en Kopenhagen met Stavanger op de derde plek.

Al met al zaten we vol fantastische herinneringen in de camper. Totdat…

Totdat we rond 15.30 uur vlakbij Bremen een klapband kregen. Terwijl we ergens rond de 80 a 90 km per uur reden met een 3500 kilo zware camper. We hoorden een knal, er vloog spaanplaat, piepschuim, roet en rubberdeeltjes en stoom en stank door de camper. Erwin moest met alle kracht die hij had de camper in bedwang houden. Wonder boven wonder kon hij de camper zonder vangrail of over de kop slaan op de vluchtstrook aan de kant zetten. Ons hartje pompte overuren… Vico, die voorin zat, zag ondertussen via de spiegel een hele kast met inboedel over de snelweg terechtkomen.

En toen begon het gedoe. Eerst de anwb gebeld, maar omdat we niet met onze auto waren konden ze niets voor ons betekenen. Toen de eigenaar gebeld. Toen Goboony gebeld, maar op zaterdag al dicht. Uiteindelijk een spoednummer via goboony gebeld. Maar die konden niets betekenen zolang we op de snelweg stonden. En al die tijd stonden we dus gevaarlijk op de vluchtstrook.

Vico is de snelweg terug gelopen om onze inboedel die over de hele snelweg lag op te halen. Pannen die er nu uit zien als een pizza calzone. Deksels die nu nog een kwart zijn van wat ze waren. En van onszelf lag in het verdwenen kastje - denken we nu - alleen de mountainbikekleding van Mika en Vico. En ja, die is helemaal kapot met gaten en scheuren….

Oma en Mika zijn achter de vangrail gaan zitten. Erwin is naar de Adac paal gelopen. En heeft een sleepdienst geregeld. Waar we nog ongeveer 1,5 uur op hebben gewacht achter de vangrail. Ondertussen begon bij ons allemaal het besef door te dringen wat er gebeurt was en begonnen Erwin en oma te shaken. Vico zijn hartslagmeter - de hele vakantie zegt hij steeds dat hij een hele mooie lage hartslag heeft (kijk mam, nu is mijn hartslag maar 54) - liet enorme pieken zien. Ik moest een traantje laten. Mika vond het ook heel eng. Maar we hielden ook ons optimisme: gelukkig zitten we hier met lekker weer en regent het niet…

De sleepwagen laadde de camper op en gaf meteen aan dat we hiermee echt niet verder konden rijden. Deze moest gerepareerd worden en dat ging maandag pas gebeuren. De eigenaar, die de camper per zondagmiddag weer opnieuw had verhuurd, vroeg ons om de reserveband erop te zetten en naar huis te rijden. Nou, dat gaat echt niet… Hij komt nu zondag zelf met een monteur hier naartoe en kijkt of hij hem hier kan repareren. De adac en wij denken dat hij het probleem van een missende wielkas en kasten enz onderschat, maar ik snap ook wel dat hij het in ieder geval voor de nieuwe huurder zelf wil bekijken en beoordelen.

Vervolgens hebben we uren gebeld met het verzekeringsbedrijf van Goboony. Met allerlei verschillende informatie. Pas rond 20 uur werd duidelijk dat we pas morgenmiddag om 12 uur een huurauto kunnen ophalen. Ruim 75 km verderop in Hamburg. En die moeten we dan maandag inleveren in Nordhorn. Die kosten lijken gedekt te zijn. Erwin en Vico gaan de auto dan morgen ophalen, met een taxi. Die maar tot 100 euro gedekt is. Maar wel duurder gaat kosten denken we.
De sleepwagen hebben we trouwen ook direct moeten afrekenen, 474 euro, maar dat krijgen we terug van de verzekering.

En toen moesten we nog een overnachting regelen. Die overigens via de Goboony verzekering maar tot 100 euro vergoed wordt, maar dat red je natuurlijk nooit met 5 personen… Moet ik kijken of de rest via de gewone reisverzekering kan. Maar daar hebben we nu niets aan… We zullen het toch gewoon eerst moeten afrekenen.

En denk je dat er ergens plek was? Ik heb 15 hotels in de buurt gebeld maar die waren allemaal vol geboekt. Ik heb 45 minuten rondgebeld, om moedeloos van te worden…. Totdat…

Het hotel dat op 200 meter lopen staat was vol, zo was ons vertelt door andere Nederlanders met pech. Ik heb hem als optie 12 toch zelf gebeld maar na het “nee we hebben geen plek” was plotseling de lijn verbroken. Deze lieve man heeft geprobeerd mij terug te bellen, maar de verbinding was slecht. En dus is hij die 200 meter komen lopen om ons te zeggen dat ze eventueel nog wel 2 2 persoons kamers hebben. Maar er wel een bruiloft was en we wel lawaai hadden. En dat als we snel waren hij de keuken kon overtuigen om nog even te blijven en voor ons te koken. Ik riep: ich liebe Sie! Mika riep: die man is legend! Wat een opluchting…

We hadden tussendoor de belangrijkste spullen al bij elkaar gezocht en dus zaten we 10 minuten later aan tafel en hadden we rond 21.15 uur een overheerlijke schnitzel of hamburger met patat op ons bordje liggen. Met een schnaps voor oma, een weizen voor Erwin en een pul bier voor Vico. Die laatste had vanavond eigenlijk een feestje, maar de schat heeft helemaal niet gemopperd. Dat feestje doen ze dan morgen maar over….

Komen we op de kamer, hebben ze op onze kamer nog een bed bijgezet voor Mika. Zo ontzettend lief! Erwin en Vico gaan nog een laatste biertje drinken beneden, ik ga namens oma even bellen met Robert en natuurlijk ook moeders Steenberg nog even bellen. En pas tegen 23.00 uur kunnen we dan eindelijk gaan slapen…

Met nog veel gedoe voor ons: morgen de auto ophalen, maandag terugbrengen, ergens volgende week onze spullen uit de camper en de mountainbikes ophalen, kosten declareren, …

Maar vooral dankbaar dat Erwin zo goed heeft gereageerd en we hier veilig in een bedje liggen…

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur