We landden rond 00.15 uur. En onze auto kon enkel opgehaald worden tot 23.00 uur. Probleem… Een hotel last minute nemen op het vliegveld is onbetaalbaar en dus proberen we om een andere auto te huren.

Kai, Vico, Mika en oma halen de bagage op en Erwin en ik crossen het hele vliegveld over naar de autoverhuur. Er blijkt nog maar 1 balie open te zijn, die van Europcar. En gelukkig hebben ze nog 2 auto’s. En dus huren we voor 1 dag een Lancia en een Peugeot 208 GT. En dan moeten we morgen maar weer terugrijden - ons huis is meer dan een uur rijden- om de auto’s om te wisselen. Zonde van de tijd, maar het is niet anders…

Erwin is super blij met zijn Peugeot, ik een stuk minder. De laatste 25 minuten rijden naar ons huis is heel heuvelachtig en bochtig en mijn auto kan dat niet zo goed aan. En als we midden in de nacht een mega steil weggetje op moeten rijden naar ons huis dan ben ik er al wel klaar mee. Eerst wacht ik beneden tot Erwin ook mijn auto komt halen, maar als dat te lang duurt rijd ik toch zelf. Doodeng… Ik vertrouw er gewoon niet op dat de auto dit steile weggetje kan, maar het lukt me om boven te komen.

Om 3 uur ‘s nachts zijn we dan eindelijk in ons huis, waar we gauw ons bedje induiken.

Om 10 uur ben ik de eerste die opstaat. Het is overal nog pikkedonker omdat alle luiken dicht zitten. Ik gooi beneden de boel lekker open en geniet met een kopje thee in de zon van ons mooie uitzicht over een oud klooster. Ook bel ik het autobedrijf nog even hoe laat we er moeten zijn. Maakt niet uit, zegt de dame. Prima, gaan we einde dag.

Om 10.30 uur trommel ik de rest ook wakker. We “ontbijten” - ik had wat ontbijtrepen en rijstwafels in de koffer gegooid- gezellig buiten. Met echte Italiaanse koffie uit zo’n aluminium apparaatje. Het is heerlijk warm…

Als we wegrijden probeer ik toch zelf ons enge steile bochtige weggetje. Maar als ik de laatste bocht net niet kan halen en achteruit heel schuin omhoog de hellingproef moet doen gaat mijn auto alleen maar naar voren. Doodeng! Want ik ben best goed in de hellingproef, maar de auto is gewoon niet te vertrouwen. De paniek slaat toe. Uiteindelijk rijdt Erwin de auto weg. Ook bij hem gaat het niet soepel. Voor mij is de lol al wel weg, wat een vreselijke ervaring… En dat gevoel blijft voor ons allemaal een beetje aan vandaag plakken….

Nadat we nog wat boodschappen hebben gehaald herpakken we ons en rijden we naar Tivoli. Onderweg is het prachtig: overal cypressen, bergdorpjes en prachtige vergezichten. Alsof we in Toscane rijden.

In Tivoli bezoeken we villa Adriana, een oude Romeinse villa. Of wat daar nog van over is. En dat is nog verrassend veel. We vinden het echt prachtig! Geen straf om hier rond te lopen bij 29 graden… De sfeer zit er weer in! Voor eventjes…

Want dan moeten we toch echt richting het vliegveld. Na wat verkeerde afslagen en kleine files verliezen we de moed steeds verder.., Het duurt allemaal oneindig lang… Uiteindelijk leveren we rond 18.30 uur de auto’s in. Duurt ook weer een tijdje… Daarna vertrekken we naar de plek waar de shuttlebus komt voor de andere auto’s.

Wij zijn op zoek naar een shuttlebus van Surprise car Rental, maar die komt niet. Ik probeer ze te bellen, wel 10 keer binnen een half uur, maar niemand pakt op. Als we dit bedrijf googelen worden we acuut onrustig. Vreselijke reviews…
Als ik eindelijk iemand aan de lijn heb begint hij meteen te zeuren dat we vanwege de vertraging van een dag meer geld moeten betalen. Gaan we niet doen! Eerst besluiten we nog wel op de shuttlebus te wachten, maar als die er een half uur later nog niet is bel ik weer. Blijkt dat ik een shuttlebus met een hele andere naam moet nemen. Die er in het afgelopen uur al wel 10 keer langs is gekomen. En hij begint weer over extra geld. En dat ze nú alleen nog maar grotere auto’s hebben. En dat ik er om 9 uur vanochtend had moeten zijn (ondanks dat ik gebeld had vanochtend en de tijd niet uitmaakte).
Ik ben er even echt helemaal klaar mee en gooi na een aardige scheldpartij de haak erop. En nu? Het is ondertussen 20 uur en we zitten nu vast zonder auto, want het is wel duidelijk dat we van hen geen auto gaan huren. Al hebben we die al wel betaald…

We gaan weer naar de verhuurbalie en vragen een prijsopgave bij 3 bedrijven. Uiteindelijk besluiten we weer voor europcar te gaan: niet de goedkoopste van de 3, maar wel betaalbaar en bovenal betrouwbaar. Erwin krijgt een Renault Clio en ik een bijna nieuwe Citroën C3. Het kost ons wel een hoop geld wat niet nodig was geweest, maar zo gauw we wegrijden in deze fijne auto’s zakt de onrust weg en krijgen we eindelijk de vakantie stemming te pakken. En dat is ons heel veel waard!

Op wat stukken brood na hebben we nog steeds niets gegeten. En het is al 21.30 uur. En we moeten nog een uur naar huis rijden… Koken wordt dus lastig… En op zo’n moment ben ik dan toch wel heel erg blij met de Mac Donalds… Rond 22 uur zitten we eindelijk aan ons avondeten… Maar het boeit niet, we zijn eindelijk weer vrolijk.

Als we om 23.30 uur thuis komen - Erwin heeft dit keer toch ook mijn auto omhoog gereden- doen we nog een gezellig drankje. En lachen we ons suf om de gekkigheid van iedereen. Het is al ruim na middernacht als we ons bedje induiken. Vico komt nog even tussen ons in liggen, de gek… Gelukkig zijn we allemaal weer helemaal in de juiste vakantiestemming!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur