Vandaag mochten we uitslapen. Maar dat lukt ons nog niet echt. Om 6.45 uur zijn we al uit bed. Nou ja, Kai negeert al het lawaai en moeten we rond 8 uur uit bed trimmen. Tijdens ons lekkere ontbijt zien we een Helicopterredding. Eerst worden er rescue werkers hangend onder een helikopter neergezet op een richel van een rotswand, later worden ze samen met de patiënt weer opgehaald. Strak vliegwerk, dappere rescue werkers. Niet mijn beroep….

Na een heerlijk rustig begin van de dag gaan we lopend naar de start van onze eerste wandeling. We wandelen naar de voet van de Vernal fall. 150 meter stijgen, 2,8 km. Gave tocht (wel pittig klimmen). Geweldige uitzichten. Genieten! Daarna pakken we de bus naar de bushalte mirror lake. Omdat het zo enorm druk is willen ze liever niet dat je met je eigen auto rond rijdt. Ze hebben wel een gratis bussysteem. Best handig. Maar wel mega druk. Gelukkig kunnen we voor Erwin wel een zitplaats krijgen.

Mirror lake is 3,4 km. Het valt ons een beetje tegen. We hadden meer verwacht vanwege de naam, maar er spiegelt helemaal niets… Er badderen wel mensen. Mika en ik doen ook een nog een poging, maar wat is het water koud! Smeltwater, brrrr… ik kom niet verder dan de kuiten, Mika lukt het tot aan zijn kont. De andere mannen liggen te chillen op een mega grote steen. Waar Vico vriendschap sluit met een Blue Jay. Die volgt hem overal. Nou ja, het zullen wel steeds andere zijn maar grappig is het wel… Al met al toch ook weer leuk.

Voor Erwin is de koek helemaal op nu. We hadden nog meer plannen maar Erwin en Mika pakken de bus naar de camping. Vico, Kai en ik nemen de bus naar de winkel om wat avondeten te kopen. Tot onze grote schrik rijdt de paarse bus met de verkorte route niet. We moeten dus ofwel helemaal rond met de groene bus (de buschauffeur zegt dat het een uur duurt) of nog weer 20 minuten lopen. Zeer tegen de zin van Kai in lopen we. Met een tas vol boodschappen en best moe allemaal. Komen we bij de bushalte aan, zien we dat het dezelfde buschauffeur is… Dat rondje duurt dus helemaal geen uur. We hadden dus ook lekker kunnen zitten…

Als we terug zijn moet ik echt even liggen. De verkoudheid, de hitte en de gelopen kilometers eisen hun tol. Maar lang tijd heb ik niet, want Vico roept plotseling dat Kai stil moet blijven zitten en rustig omdraaien. Staat er plotseling een prachtig hertje achter Kai. Op een paar meter afstand. Geweldig! Vico en Erwin hebben daarna ook al snel de eerste vleesjes klaar. We barbecueën vandaag, gezellig op ons kampvuur. Als de laatste pizza erop gaat duik ik even mijn bedje in. Even een uurtje slapen…

Daarna willen we eigenlijk nog wel naar de douches en naar een laatste wandeling, maar iedereen is helemaal vermoeid. We vinden het welletjes voor vandaag. We hebben al zoveel moois gezien! Wel rijden we nog even naar de winkel voor een lekker koud drankje. Dat pept ons even nog weer op. We besluiten om nog een rondje te rijden, maar zien helaas geen beer. En als het donker wordt vinden we het al snel welletjes. Het was weer een topdag!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur