Oké, dit was niet de beste nacht. Ik heb prima geslapen op mijn lekkere air bed. Maar tuurlijk zijn we vaak wakker. Door het tijdsverschil, omdat we moeten wennen aan slapen met elkaar en omdat je toch wel wakker wordt als er iemand moet plassen. Erwin zijn schouder vind het slapen niet zo fijn. Maar gek genoeg worden we zo vrolijk wakker. Mika en ik staan om 6 uur op, Erwin 10 minuten later en Vico om 6.45 uur. Alleen Kai slaapt nog even door. Die komt tegen 7.30 uur uit zijn bedje en blijkt heerlijk geslapen te hebben. We slapen trouwens op mc Williams campground.

Het is ijskoud. Komt ook omdat de camping hoog in de bergen ligt, hoger dan 2700 meter. Maar een lekkere kop koffie of thee doen wonderen. Om ons heen zien we allerlei vogeltjes, waaronder een kolibrie. In de verte horen we een wilde ezel (ja, die zijn hier, er zijn waarschuwingsborden dat je ze niet mag voeren). Vico vertelt de wildste verhalen over zijn nachtelijke plastrip. De lucht was vol sterren, de maan heel groot en dichtbij was een groot dier. Hij vond het freaky. Wij denken dat het zo’n ezeltje was, die hebben we vannacht en vanmorgen wel horen balken.

Het ontbijt is ouderwets lekker. We openen 3 soorten cornflakes en we roosteren brood. Deze laatste kun je eten met jam, chocopasta of zonder iets erop. We hebben natuurlijk geen koelkast om vleeswaren of kaas koud te houden, dus hier moeten we het mee doen. Om ons heen stikt het van de vogels, chipmunks en rupsen. We worden hier zo blij van… Iedereen is vrolijk en gelukkig, zo mooi om te zien. Wat een rijkdom zo met ons 5-jes…

We moeten vandaag echt een enorm eind rijden. Het eerste deel gaat naar het spookstadje rhyolite. Maar onderweg komen we langs een alien center. Te leuk natuurlijk. We rijden namelijk langs de rand van area 51. De nodige souveniertjes worden ingeslagen en eindelijk hebben we ijs voor onze koelbox. Het is hier namelijk zo’n 40 graden en dan is het zonder koelbox en ijs onmogelijk om een flesje water koud te houden.

Het plaatsje Rhyolite is een oud mijndorpje. Er staan heel veel ruïnes van oude gebouwen. De meeste hebben zo’n 80 jaar gekost om af te betalen, terwijl ze slechts een paar jaar gebruikt zijn. Er wordt hier gewaarschuwd voor ratelslangen. Zien en horen we gelukkig niet. Leuk dorpje om even gezien te hebben.
Naast het dorpje is een gratis outdoor museum. Met een paar kunstwerken. Ik vind het wel mooi om te zien, maar het kan mijn mannen eigenlijk niet echt boeien. Zeker niet in deze hitte. Dus foto’s maken en door.

Vanaf hier hebben we 3 keuzes: niet door death valley rijden maar de “snelste” weg naar de volgende camping, (nog) 1 uur langer rijden en wel door death valley rijden maar niet de zijweg met alle bezienswaardigheden of (nog) 2,5 uur langer rijden en alles bekijken in death valley. We kiezen voor optie 2. En wat zijn we daar blij om….

Ja, het was een hele lange weg… En ja, bij elke stop is het bloed heet (we horen later 56 graden), maar wij vonden het prachtig. Je rijdt echt over een prachtige pas, met 2 keer lange stukken stijgen en dalen, bochtig, spannend. En overal mooi onderweg. We zien in de verte de salt bassins, we rijden langs de mesquito sand dunes. Ergens zien we ook nog een F35 vlak voor onze neus langs komen vliegend door een canyon die wij kruisen. Superheet en erg mooi.

We stoppen nog even in lone pine, waar we wat boodschapjes doen en even een snack eten. Want het wordt een latertje vandaag. Daarna nog het laatste stuk van 1,5 uur rijden (poeh….) en dan komen we pas ruim na 19.00 uur aan op de camping, Convict lake campground. Hier moet de bus achterwaarts ingeparkeerd worden, schuin omhoog en in een smal paadje. Was me vast gelukt, maar Erwin biedt aan het te doen. Beetje spannend vanwege de schouder maar het lukt. Erwin en Vico gaan koken terwijl Mika, Kai en ik de tent klaar maken. Ook deze camping ligt fantastisch! Wel ook weer hoog (en dus koud), maar fantastisch mooi. Het waait hier wel heel erg hard en dus moest Kai alles vastzetten met scheerlijnen.
We eten een heerlijk rijst gerecht en roosteren nog een marshmallow op ons kampvuurtje, en daarna duiken we weer snel ons warme bedje in.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur