Zo, dat was vroeg vanmorgen…. We hebben denk ik max 5 uur geslapen, en mij lukte het om zelfs in die korte tijd nog 2 keer klaar wakker te worden…. En de mannen is het niet veel anders gegaan… Maar niemand moppert vanochtend. Iedereen is snel aangekleed. We hebben ervoor gekozen om de koffers nu niet te pakken, dus de toillettassen zijn ook nog even onbereikbaar. Doen we op het vliegveld wel.

We zijn netjes op tijd op onze parkeerplaats:P24. Blijkt dat je vanaf hier geen shuttlebus hebt. Is maar 850 meter lopen. Maar dat is mega lang als je 8 koffers, 1 grote tas, 1 tent en 5 rugzakken.En een man die echt niet zijn eigen bagage mee kan nemen… Maar ook nu zeurt niemand en lukt het ons om bij de gate te komen. Gaan we de terugweg wel anders doen, dan ga ik de auto ophalen…

De vlucht staat er nog niet op, maar we lopen vast richting de check in balies waarvan we denken dat het vliegtuig daar aankomt. En als we er net zijn springt onze vlucht in beeld en staan we bijna helemaal vooraan. Gelukkig vindt de inchech mevrouw het goed dat we ook de handbagage koffers inchecken. Even de tent naar het special luggage loket brengen en dan naar de douane. Waar we denken: shoot, nu zijn de toillettassen alsnog ingecheckt… gelukkig hebben we smintjes… En ik doe het dan maar een dag zonder make-up.
Bij de douane worden de tassen van Erwin en mij eruit gehaald voor een extra check. Waar de douane meneer mij aan een heel verhoor onderwerpt. Zonder make-up ben ik namelijk heel rood in mijn gezicht. Dat kan ook overkomen als nerveus. Hij doet zelfs een drugs check in mijn tas. En uiteindelijk zegt hij dat ik zonnebrandcreme moet gebruiken, hahaha, omdat hij denkt dat ik verbrand ben…

We hebben nog net tijd om nog even lekker te ontbijten. En daarna deel 1 van de reis: een vlucht van Düsseldorf naar Amsterdam. Beetje gek misschien, maar met deze extra vlucht was de reis echt heel veel goedkoper dan meteen vliegen vanuit Amsterdam. En om even een idee te geven hoe het er aan toe gaat in een mannen gezin: de co piloot blijkt een vrouw, waarop Kai zegt: oei, voel ik me niet heel veilig bij… En: vandaar dat we te laat zijn vertrokken… En toen ik zei dat ik het niet fijn vond dat we wiebelend aankwamen vlak voor het landen kreeg ik te horen: komt door de copiloot… Uiteraard alles met een big smile, hij meent het niet serieus.

Op Schiphol hebben we maar 50 minuten overstap tijd. En we moeten echt de halve luchthaven over crossen. Waarna we in een te lange rij voor de douane komen. Na een tijdje mogen we uit de rij in een priority lane. Komt allemaal net goed. Boarden gaat rommelig en traag. En net als we klaar zijn om weg te vliegen verschiet het tijdslot voor ons vliegtuig. Omdat er blijkbaar, vanwege het weer een file in de lucht is in Londen. De piloot houdt ons goed op de hoogte. Maar het idee om in slecht weer te landen is niet heel chill. We hebben ook af en toe wel wat turbulentie, maar het valt nog mee. We hebben wel last van de file in de lucht, landen wat later en moeten heel lang taxiën. Daarna met een bus naar een andere terminal. En ondertussen tikt de klok. Als we - alweer - door de security check moeten, begint het boarden al. We hadden hier graag wat gegeten, maar dat zit er niet in. Eenmaal bij de gate kunnen we bijna meteen doorlopen het vliegtuig in. En ook het vliegtuig mag pas later opstijgen. Maar ach, dan zitten we al wel lekker. We vliegen dit keer met KLM, maar die laten deze lange vlucht uitvoeren door Virgin atlantic. En dat bevalt heel erg goed. We worden elke keer lekker verwend. De maaltijd is echt top, 1 van de lekkerste vliegtuig maaltijden die ik ooit heb gehad. En we krijgen zelfs een heerlijk appelijsje. En een heerlijke tosti. En ook nog een lekkere mini high tea met scone, clotted cream en jam…

We moeten ruim 10 uur vliegen en dat is wel serieus lang… En het lukt ons altijd te slecht om te slapen. Kussentjes, dekentjes, het is er allemaal, maar ons lukt het maar slecht. Een powernapje hier en daar… Maar er zijn genoeg mooie films. Ik vermaak met met de nieuwste Mario Brothers (gezellig, luchtig, leuk) en kijk daarna The Whale (impressive, ontroerend). Daarna even weer vrolijk worden met wat lekkere muziek (ik scroll door heerlijke greatest hits van Genesis, Dolly Parton, Allan Parsons Project, Massive Attack, REM, George Michael enz). En dan maar weer een luchtige film met Jennifer lopez.

Bij de bagageband blijkt dat we 1 koffertje missen. Met ofwel kampeerspullen ofwel handdoeken, dat hebben nog niet gecheckt. Want we zijn moe…. We krijgen een claimformulier mee en kunnen morgen nieuwe spullen kopen en dat dan declareren. Als het goed is… Kunnen we nu niet meer overzien, komt morgen wel. We gaan eerst de bus ophalen. En ja, die is serieus groot… Maar het gaat me prima af.
Onderweg naar ons huisje duiken we nog even een supermarkt in voor het nodige drinken en de Mac. Want ondanks dat we zoveel eten hebben gehad in het vliegtuig hebben we bere honger. We kopen 2 bundels met eten en hebben in totaal 60 kipnuggets, 2 dubbele burgers en 6 patat. Achterlijk veel. Maar de grote jongens bunkeren… En voor 1,29 dollar koop je er hier ook nog een drankje bij. Small, medium of large kost allemaal hetzelfde grappig genoeg.

Ons huisje is heerlijk. We duiken nog even kort het zwembad in (Erwin durft het niet aan met zijn arm) en vallen dan doodmoe op bed neer. Mika valt meteen in slaap. Hij is bijna 26 uur wakker geweest en helemaal op. En wij ook… Trusten…

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur