Na een lekker ontbijtje besluiten we vandaag met de metro te gaan. We hebben namelijk zoveel op het programma, dat het te ver is om alles te belopen. We besluiten meteen maar een metrokaartje voor de komende 3 dagen te kopen, dan kunnen we alle kanten op.
Onze eerste stop vandaag is de Arc de triomphe. Tenminste: dat is de bedoeling… Kai zoekt echter de juiste metrohalte uit, en dan kom je dus uit bij een gebouw dat de grande arc heet, hahaha… Ook mooi. Een stuk moderner. Gelukkig kan hij er zelf ook om lachen. En 10 minuten later zitten we in de metro en stappen we wel bij de juiste halte uit. En wat is hij mooi, die arc de triomphe…. We besluiten kaartjes te kopen om hem te beklimmen. Eerst in de rij voor de kaartjes, dan voor de tassencontrole. En dan klimmen… Volgens mij zo’n 200 treden. Pfoei…. Maar bovenop is alle leed weer verdwenen. Het uitzicht is prachtig. En daarna moeten we helaas wel weer 200 treden naar beneden. Vindt Kai zijn knie niet fijn…

We lopen over de champs elysees, lekker etalages gluren van allerlei dure merken… Na een lekkere croque monsieur als lunch pakken we de metro naar het musee de l’armee. Hier ligt Napoleon Bonaparte, en dat wilde Kai graag zien. We hebben kaartjes voor 14.00 uur. Het gebouw zelf is prachtig, de collectie is ook interessant om te zien. In de dome is het ons niet helemaal duidelijk waar napoleon nu ligt, we zien meerdere plekken waar hij zou kunnen liggen. Maar dat mag de pret niet drukken.
We duiken, nu al totaal uitgeput van het vele lopen en alle trappen die we overal op en af moeten, een terrasje op voor een lekker koud drankje. Zo, die hebben we verdiend.

Lang tijd hebben we niet, want om 17.00 uur moeten we bij atelier les Lumières zijn. En dus weer een pokke eind lopen naar een metro en op naar het juiste plekje in Parijs. Daar staan we weer in een wachtrij. Later blijkt dat we via een zijlijn direct naar binnen hadden gekund. Proberen we de volgende dagen ook, maar helaas werkt dan dan nooit…
Ik vind dit museum echt prachtig. Je zit op de grond - of een bankje, maar dat geluk hadden wij niet - in een grote zaal, en overal om je heen worden kunstwerken geprojecteerd. Die mooi in elkaar overlopen. Op prachtige muziek gezet. Het is moeilijk uit te leggen, maar echt de moeite waard.

Na een uur op de grond kan ik bijna niet meer opstaan. En dan moeten we nog even door. Want Kai wil nog weer naar de Champs elyssee. Hiervoor moeten we onderweg eigenlijk overstappen naar een andere metrolijn, maar we besluiten vanaf daar te lopen. Dom van ons, want daar hebben we - in ieder geval ik - eigenlijk helemaal de energie niet meer voor. Mooi is het wel, maar ik ben blij wanneer we op een terrasje zitten waar we een lekkere avondmaaltijd eten….

Tegen 20.00 uur houdt Kai me aan de belofte om vandaag ook de Eiffeltoren nog te bezoeken. En weer die trappen af naar de metro… We konden in Nederland geen kaartjes meer kopen voor het bezoeken van de Eiffeltoren zelf. Maar ter plekke blijkt dat wel te kunnen. En zeg dan maar eens nee… Niet wetende in welke hel van rijen we terecht komen. Het is ondertussen ongeveer 20.45 uur. We gaan eerst in een rij voor de tassencontrole. Daarna een hele lange rij voor de kaartjes - traplopend omhoog is geen optie meer, gezien de toestand van onze lijven, het wordt dus de lift. Op een gegeven moment gaan de kassa’s zelfs allemaal dicht, maar na 15 minuten gaan ze ook weer open. En al die tijd staan wij dom in een rij te wachten… nadat we kaartjes hebben komen we in de volgende lijn: een tweede tassencontrole. Daarna rij 4: voor de lift naar de tweede etage. Daarna rij 5: voor de lift naar de top. Waar het uitzicht wel echt te gek is. Vooral omdat het ondertussen al lang donker is geworden, want het is al zeker 22.30 uur. We genieten een tijdje op de top, toch wel blij dat we dit gedaan hebben hoor.
Na een tijdje is het tijd voor rij 6: voor de lift naar de 2e verdieping. En daarna nog een kleine rij 7: voor de lift naar de begane grond. Waar we rond 23.45 uur weer naar buiten lopen.

En dan moeten we nog helemaal naar ons hotel. Ik kan geen stap meer zetten, ben bij elke stap bang dat mijn rug op slot schiet. Maar we zullen wel moeten, de metro komt niet naar ons. We moeten ook nog een keer overstappen naar een andere metrolijn. En tegen 00.30 uur komen we, volledig gebroken, maar ook vol met ontzettend veel mooie indrukken, weer aan in ons hotel… Waar we binnen no time in slaap vallen…

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur