Kai verliet Nederland met een restantje van een gewone verkoudheid. En dat restantje wil maar niet weg. Het uit zich door constant hoesten. Niet overdag, maar ‘s nachts. En dat is best vervelend als je met zijn 6-en op 1 kamer slaapt. Vico en Mika merken er niets van, maar Erwin, mama en ik konden er moeilijk van slapen. Rond 1.00 uur vannacht zijn we allemaal maar even opgestaan. Even plassen, wat kletsen, kijken of we noorderlicht zien (volgens het Aurora alert hadden we een hoge kans, maar helaas…), een paracetamol en opnieuw proberen. Die paracetamol hielp. Kai sliep snel zonder hoesten, en wij dus ook. Mama sliep ook snel, maar dat had misschien ook te maken met het glaasje ouzo dat ze om 1.30 uur naar binnen werkte….

Mika werd vanochtend megablij wakker. Hij mocht hier voor het eerst boven in het stapelbed slapen. En dat vond hij super! We besluiten om hier in het restaurant te ontbijten. Een prima ontbijt voor een redelijke prijs, Mika mocht gratis mee eten. Rond 9 uur hebben we alles weer in ons busje gepakt en rijden we weg van dit leuke hostel, Kex hostel. Vandaag staat de snaefellsness peninsula op het programma. Wel een beetje tricky, want daar wordt vandaag een storm voorspeld. En zo’n hoog busje vangt toch best wat wind. We voelen de wind dan ook de hele dag flink aan het busje trekken. En niet alleen aan het busje, af en toe waaien onze benen bijna onder onze lijven vandaan. Tenminste, als we uit het busje zijn. Binnen in het busje hebben we daar gelukkig geen last van… En die harde wind, dat heeft dan ook wel weer wat. En gelukkig is het droog en zonnig. Niet warm, zo’n 4 graden. Muts dus op, handschoenen aan en een sjaal om en we kunnen op pad!

Onze eerste stop valt een beetje in het water. Of liever gezegd: juist niet in het water. We willen wandelen naar de landbrotalaug hotpot, een warm water badje ergens midden in de natuur. Om hier te komen moet je een kleine 10 minuten wandelen. Maar dat gaat hier echt niet nu. Zo gauw je uit de bescherming van het busje stapt, waai je echt bijna weg. Mika, die het echt geweldig grappig vindt, kan met zijn lage gewicht niet eens ook maar een beetje recht lopen, hij heeft het hele pad nodig. Misschien ook de reden waarom aan het begin van het wandelpad een bordje staat dat de hotpot dicht is. Een klein stukje van het pad af staat een oud verlaten huisje. Vinden de 3 jongens heel interessant. Vico en Kai gaan het toch maar even fotograferen, Mika vindt het ook een spannend huisje. Als Mika terug komt, houd ik mijn hard vast. Het waait echt zondaars dat ik visioenen krijg van een Mika die door de lucht heen vliegt… Ik ben blij wanneer hij weer veilig in het busje zit en vanaf nu pak ik net even iets vaker zijn hand vast vandaag,

En dus gaan we door naar stop 2: een prachtige rotswand met basaltzuilen. Ook hier waai je bijna weg, maar het is te mooi om niet een tijdje te blijven hangen. Oma grotendeels in het busje, wij toch ook buiten en wat dichter bij de wand. Om een foto te maken die recht is en onbewogen is trouwens een hele opgave vandaag… Ik heb zelf wel 30 foto’s weg kunnen gooien omdat ze bewogen waren, en dat met een IPad waar ik nog nooit eerder een bewogen foto mee heb gemaakt.
We eten ons middagbroodje weer gezellig in het busje. Nu niet vanwege de regen, maar vanwege de wind. En nu is het mijn beurt om Erwin te laten zien dat ook hij hier niet op zijn aantrekkelijkst voor de dag komt: zijn (weinige) haar staat alle kant op, echt hilarisch.

Onze volgende stop is Ytry tunga. Op dit strand huist een groot deel van het jaar een zeehondenkolonie. Helaas zijn ze vandaag niet thuis. Wat we wel zien zijn verschillende skeletdelen van walvissen en zelfs een groot deel van een aangespoelde walvis. En dan wint de nieuwsgierigheid het bij mij toch altijd van de afschuw: ik vind het mega interessant om zo’n beest van dichtbij te zien, al is de helft er nog maar van over. Voordeel van de harde wind: eventuele geurtjes waaiden weg, we roken er niets.

De volgende stop is gewoon prachtig. Het is de Bjarnafoss. De foto nemen we vanuit het busje: even gauw het raam open, fototoestel eruit en door! We rijden door naar de Raudafjellskloof. Hier kun je, door over wat rotsen in een riviertje te lopen, binnen in een smalle kloof komen. Oma wacht vlak voor de kloof, dit is iets te spannend en moeilijk voor haar. We willen natuurlijk niet dat ze hier een heup breekt… Voor mij is dit plekje weer een bevestiging: ik vind kloven echt prachtig, altijd.

We rijden het rondje verder, de eerstvolgende stop is een prachtig zwart kerkje, aan de kust, in the middle of nowhere. Je vraagt je dan toch af waarom iemand ooit bedacht heeft om hier een kerkje te bouwen. Geen haven om te bidden voor een veilige terugkeer van boten, geen huizen in de nabije omgeving, maar het kerkje ziet er perfect onderhouden uit. Wonderbaarlijk. Een stukje verderop kunnen we de snaefellsneljokull ook nog zien (in de wolken gehuld) en wandelen we nog even een klif op vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt op wat grillige rotsformaties. Oma niet meer hoor, die heeft het wel gezien voor vandaag. En wij ook wel. Vol van de indrukken van dit prachtige schiereiland rijden we het laatste stuk naar ons huisje. Prachtige route tussen de besneeuwde bergen. Maar door de stormachtige wind (Erwin zoekt later op dat het windkracht 7 was) zijn we eerlijk gezegd blij wanneer we het busje kunnen parkeren bij ons huisje.

We hebben een mooi eigen huis in Grundarfjordur gehuurd. En dus koken we vandaag voor het eerst. Niet al te ingewikkeld, maar de rijst met gehakt en witte bonen in tomatensaus smaakt ons overheerlijk… Mika gaat daarna eindelijk eens op een normale tijd naar bed, Vico doet wat spelletjes, Erwin post wat foto’s, Kai moet nog een huiswerkproject maken en inleveren en mama en ik kijken naar Jinek. Via de ziggo go app. En ondertussen zitten we in het donker en kijken we steeds naar buiten. Want ook vannacht is de kans op het zien van noorderlicht groot. Erwin en ik gaan zelfs nog een rondje lopen. Maar helaas, de wolkjes waaien aan land in plaats van het noorderlicht. Maar wie weet, misschien morgen? We zullen zien wat morgen ons weer gaat brengen. Vandaag was in ieder geval weer een topdag!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur