Vandaag was het dan zo ver: we gaan naar IJsland! Om 6.30 uur gaan de wekkers, om 7.45 uur rijden we weg. De rit gaat zonder oponthoud, (al neemt Erwin de “toeristische route” de laatste 10 km naar de parkeerplaats en hebben we Schiphol vanuit het noorden, oosten, zuiden en westen gezien), de bus naar Schiphol komt snel en er is plek genoeg, we zijn dus al ruim voor 11.00 uur op Schiphol.

De geplande vertrektijd is om 14.10 uur en we hebben een berichtje ontvangen of we er om 11 uur willen zijn vanwege de vele checks ivm Corona. Omdat we zo vroeg zijn kunnen we gelijk terecht bij de printers van de kofferlabels. Boardingpasses krijg je nu, vanwege de Corona checks die gedaan moeten worden, niet uit de printer. Daarvoor moet je gewoon nog in de rij.
En dan begint het lange wachten…

Een hele grote groep passagiers heeft zich netjes aan het verzoek gehouden om ons om 11 uur te melden, er staat dan ook een hele lange rij, wij staan wel aardig vooraan. De incheckdames hebben zich echter niet aan dit verzoek gehouden. Pas rond 11.20 uur komen zij eraan en de balies gaan pas tegen 11.30 uur open.
Als wij aan de beurt zijn hoeven we alleen maar ons paspoort en de anti-allergeen test van Erwin, mama en mij te laten zien (ook al ben je gevaccineerd, om IJsland in te kunnen komen moeten de bouwjaren 2004 en ouder ook nog een negatieve test laten zien). Om de Corona checkapp wordt niet gevraagd (wat gek is, want als wij niet gevaccineerd zouden zijn, zouden we een pcr test moeten laten doen ipv aan anti allergeen test), ook niet om het IJslandse registratieformulier. Zou dus best snel kunnen gaan. Maar de dame achter de balie begint druk te tikken in haar computer. Ze zegt: wat raar, hier staat dat jullie al kofferlabels hebben, die heb ik er allemaal uit gehaald hoor. Hoezo? We hebben ook kofferlabels. Geen idee hoe lang ze hier werkt, maar het is haar totaal onduidelijk dat Schiphol die mogelijkheid biedt… Wij moeten dus alles weer van 6 koffers af halen, en zij probeert nieuwe te printen. Met de nadruk op “probeert”. Want nu werkt de printer weer niet mee. Al met al is ze wel 15 minuten met ons bezig. Lekker tempo… Gelukkig voor haar heeft ze een uur extra tijd, want wij hebben een uur vertraging. Later komt daar nog 45 minuten bij, en nog weer later nog ruim een uur.

Maar eerst lopen wij door naar de douane. Waar we Joke tegen komen, hoe toevallig is dat! Zij vliegt naar Valencia. We besluiten nog even gezellig samen wat te gaan eten. Dat is tenminste de bedoeling. Want terwijl Joke al lang haar heerlijke La Place broodje tonijn op heeft staan Erwin en Kai een uur in de rij bij de Burger King. Niet normaal, wat een rij. Gelukkig konden mama en ik wel even lekker met Joke kletsen.

Als we opgeroepen worden dat we mogen boarden duurt ook dat weer veel te lang. Wat blijkt: het vliegtuig heeft een technische storing. Kan wel 1,5 uur gaan duren, roepen ze om. Kai besluit na een tijdje nog weer helemaal terug te lopen naar de winkels. Maar als hij nog maar net daar is mogen wij plotseling boarden. En ook onze rij als eerste. Maar Kai is er dus nog niet. Gelukkig heeft hij de telefoon aan zijn hand vastgelijmd en kunnen we hem bellen dat hij meteen terug moet komen.

De vlucht zelf gaat soepel. De stoelen zitten heerlijk, met lekkere hoofdsteuntjes. Er zit een entertainment programma in, we kunnen dus gewoon film kijken. Er zit zelfs een drankje bij in. Als we landen in Keflavik hebben we net geen 3 uur vertraging. Door het tijdsverschil is het hier bijna 18.30 uur (Nederlandse tijd 20.30 uur). Te laat om vanavond nog naar de blue lagoon te kunnen gaan. Heel erg jammer…. We moeten namelijk ook eerst nog in de rij voor de koffers, daarna in de rij voor een check op het thuis al ingevulde registratieformulier, daarna nog voor de douane (waar we ook weer dat registratieformulier moeten laten zien) en tenslotte nog wachten op het verhuur bedrijf van ons busje. Als we wegrijden bij het verhuurbedrijf is het al 20.15 uur. IJslandse tijd. 22.15 uur Nederlandse tijd. We stoppen nog even gauw voor wat broodjes, drinken en chips bij een supermarkt en rijden naar ons hostel. Daar snoepen we nog even van onze lekkere broodjes, een drankje en een chipsje, en dan zit deze eerste dag er alweer op.

Terwijl ik dit blogje tik ligt mama lekker naast me te chillen (mama en ik slapen vannacht op 1 kamer en de 4 mannen op een andere kamer), terwijl de wind de regen tegen de ramen laat tikken. Even een nachtje lekker slapen en dan morgen lekker op pad. Duim maar dat het dan iets droger is dan nu….

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur