Ondanks de kou hebben we heerlijk geslapen. Wel ontzettend blij dat we een camper hebben gekozen ipv een jeep met tenten erop. Nu lagen we toch nog aardig warm, onder een dik dekbed en een mega warme deken. Maar het opstaan valt niet mee... Ijskoud om onder die deken weg te stappen. We vermoeden dat het gevroren heeft (en nog steeds vriest). Als we de handdoek pakken die buiten de auto was opgehangen weten we het zeker: hij blijft krom staan. Super grappig. Vinden wij wel. Maar Mika vergaat het lachen snel. Hij trekt het echt niet om te ontbijten in deze kou, hij voelt zich echt een beetje ziek. Hij gaat lekker nog even in ons bed onder de deken en dekbed, even opwarmen. We spreken wat zuid Afrikaanse mensen die hier vannacht in een tent hebben gekampeerd. Zij noemen dit “ijsbergen nacht”, een nacht waarin ze de kou omarmen omdat ze blij zijn met de kou. Van ons had het best een tandje minder gemogen, hahaha...

Het duurt wel even, maar als het zonnetje door komt warmt het snel op. Ik ga zelfs voor de korte broek. Ik ben wel de enige, maar het is echt warm genoeg. We moeten eerst bij de receptie bellen met de camperverhuur. We hebben namelijk een camper mee gekregen met een volle tank water. Onderweg gisteren is die echter helemaal leeg gelopen. De vloer in de camper zat onder, het ruim waar de stoeltjes in lagen (2 van de 6 stoeltjes nat) en de rest is gewoon onder de camper uitgelopen. We besluiten het wel door te geven aan de camperverhuurder, zodat wij er later niet de schuld van krijgen. Maar we hebben geen zin om onze vakantietijd bij een garage door te brengen, dus ze maken het maar als we terug zijn. Halen we gewoon ons theewater op de camping ‘s ochtends als we opstaan. Gelukkig heeft de toilet een eigen waterreservoir, die kunnen we dus wel gebruiken.

Het is al rond 10.45 uur als we (eindelijk) op weg gaan. We besluiten om 2 wandelingen te lopen vanaf de camping. Achter de camping kun je een brug over en daar starten meerdere wandelingen al. Eerste doen we de echo ravine trail. Wat een geweldige tocht. Hij duurt 45 minuten, maar wij genieten zo onderweg dat wij er wel 1,5 uur over doen. We wandelen door een open veld en bosjes en klauteren over rotsen, totdat we bij een super gave kloof uitkomen. Je raadt het al: met een echo... Super mooi. Boven ons horen we de bavianen, maar ze laten zich dan nog niet zien.

We besluiten om ook de brandwag route te lopen. Hier loop je langs een rotswand, klim je een best spannend rotsgedeelte en dan sta je bovenop een prachtige berg met geweldig uitzicht. Deze tocht duurt een uurtje, maar ook hierover doen wij ruim 1,5 uur. Kai, die eerst “geen zin” had (je bent een puber of niet) zegt boven dat hij het hier toch eigenlijk wel heel erg mooi vindt... De kids hebben trouwens super gelopen. Mika helemaal zelf, Kai die steeds de weg verkende en Mika de rotsen op hielp en Vico die zonder te zeuren de rugzak droeg en met zijn humor voor het entertainment zorgde onderweg.
De terugweg zijn we bijna weer bij de camping als we plotseling een baviaan zien zitten. Op een hek langs ons pad. En als we goed om ons heen kijken zien we dat het een hele groep is. Aan de ene kant super gaaf natuurlijk, zo’n aap op 20 meter afstand, maar we hebben zo vaak gehoord dat ze heel agressief zijn dat we ook een beetje bang zijn. Nadat we een tijdje op gepaste afstand foto’s hebben gemaakt besluiten we, gewapend met een stok, toch maar het pad verder te wandelen. Gelukkig vinden de bavianen ons enger dan wij hen en besluiten ze plaats te maken voor ons. Als we even later een glaasje drinken in het zonnetje bij de camper lopen de bavianen zelfs over de camping. Op gepaste afstand, dat wel. Echt gaaf! Als Erwin van de wc afkomt lopen ze vlak bij hem langs, hahaha... Ze schrikken beide van elkaar en wij hebben de videocamera klaar om de schrikreactie te filmen. Echt grappig om te zien.

We besluiten om de camper te pakken en de 2 rondweggetjes te rijden die hier aangelegd zijn. Niet lang, dus we verwachten er weinig van. Maar dat is een misrekening. Wat zien we hier veel dieren! We zien tientallen wildebeesten, heel veel zebra’s, een paar jakhalzen, een lammervalkje en een paar oribi’s. Helaas geen gieren. Er is hier namelijk een vulture (gieren) feeding project. Boeren leggen hier karkassen neer van dode dieren en de gieren en jakhalzen komen dit eten. Alleen vandaag is er geen gier thuis helaas. Om de dode dieren te zien liggen is ook best bijzonder. Hier zijn nu ook geen jakhalzen, maar in de buurt van deze plek zien we er meerdere lopen. Te ver voor mijn iPad camera, maar Erwin heeft zijn mega telelens bij zich en daarmee gaat het super. Zo mooi om te zien hoe enthousiast de jongens ook zijn, hoe ze genieten van alles wat we vandaag ontdekken. Het wordt ondertussen een sport wie als eerste weer een dier ontdekt. Daar blijken we alle 5 best goed in te zijn. Het gaat op deze manier ook best hard met de dierenbingo die ik ook dit keer weer voor de kids heb gemaakt. Blijft leuk om te zien hoe enthousiast ze hiermee om gaan.

Bij de camping zien we nog een specht, een soort merel, een spreeuw met rode vleugels en een wevervogelpaartje. Wat worden we verwend vandaag... We kopen nog wat hout in het winkeltje en nog wat speklapjes (naast de worst die we eerder al gekocht hadden) en gooien de braai aan. Heerlijk... Een prachtig vuurtje, lekkere vleesjes en een toastbroodjes erbij. Genieten! Ondertussen is het pikkedonker. Wij zijn vannacht de enige gasten op de camping. Als we eenmaal zitten merken we hoe moe we zijn. Ik vraag of het al tijd is om naar bed te mogen, blijkt het pas 18.10 uur te zijn... Zo raar, als het dan al pikkedonker is. En ook weer behoorlijk koud, al is het minder koud dan gisteren. Tegen 19.00 uur gaan we weer lekker binnen zitten, vanavond wordt het een avondje rummicubben. Mika doet ook nog 2 potjes mee en gaat dan lekker slapen. Wij spelen nog wat potjes en houden dan familieberaad over ons plan voor morgen. Tenminste, dat proberen we. Maar Vico krijgt een enorme lachbui. Elke keer als wij serieus proberen te zijn, schatert hij het weer uit. De tranen lopen over zijn wangen. Wij doen allemaal ook maar mee, want het is wel heel aanstekelijk. Wij kruipen uiteindelijk om 22.00 uur in ons bedje. Nagenietend van een gouden dag in de Golden Gate Highlands.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur