Vanochtend hadden we een beetje moeite om op gang te komen. Hier en daar een ochtendhumeurtje (of een tienerhumeurtje), nog wat slaaptekort of de golfen aanhoren voor regen, het duurde even voor de Steentjes uit bed kwamen. Natuurlijk gingen we lekker ontbijten bij ons pannenkoekrestaurant. Ze bleken voor 3,30 een heerlijk ontbijt te hebben van een omelet, 2 toastbroodjes, een grote pannenkoek met vers fruit en een lekker bakje koffie of thee. Lekker hoor!
Nadat we ook hier best wel de tijd hebben genomen, heb ik ergens bij een tentje 3 snorkels gehuurd. Vandaag moet het namelijk gebeuren: we gaan snorkelen helemaal aan de andere kant van het strand waar de golven veel minder hoog zijn en er wat koraal blijkt te zijn met vissen en haaitjes.... Kai heeft frisse tegenzin (hij heeft nog nooit gesnorkeld en heeft bedacht dat dit dus niet leuk is), maar Vico kan niet wachten. Terwijl ik de snorkels aan het huren ben duiken de jongens eerst nog bij de hoge golven de zee in. Onderweg naar het andere strand blijken we niet via de rotsen die de beide stranden verdelen te kunnen lopen. We moeten er dus omheen via de weg. Best mooi, gewoon een asfaltweg door de jungle. De boys lopen lekker nog op hun blote voeten. Staat er halverwege plots een vent midden op de weg, ons raar aankijkend. Ik dacht nog: wat een rare man. Blijkt dat hij ons wil waarschuwen voor een slang die midden op de weg ligt, 5 meter voor ons. Ik schrik me echt dood. Wil dat de jongens hun schoenen aandoen, maar niemand luistert. De slang is aangereden en kan alleen nog wat kronkelen. Het is een dunne groene slang. Kan de viper zijn, die is giftig. En Erwin, die altijd iedereen wil redden, wil de slang van de weg af helpen. Dat gaat dus echt niet gebeuren. Gelukkig luistert hij wel, maar met frisse tegenzin. Het is ook sneu voor dat beest, maar nog sneuer voor ons als hij toch met wat laatste krachten nog een slachtoffer weet mee te nemen... Natuurlijk wordt ik door de mannen weer uitgelachen om mijn voorzichtige gedrag, maar dat moet dan maar.

Het is best een eind lopen, ongeveer 30 minuten. Maar dan zijn we er. Vol goede tegenzin gaat Kai met snorkelsetje het water in. Vico en ik volgen. Kai hebben we nauwelijks nog op het strand gezien. Hij is echt helemaal verkocht, ging steeds met elk groepje mee die de zee in ging, hahaha... De zee is lange tijd ondiep. Hierdoor kunnen we makkelijk aan het snorkelen wennen. Na een tijdje beginnen de rotsen, die langzaam overgaan in koraal. Er is al veel koraal dood, maar toch zijn er ook super mooie stukken. En er zijn vissen in alle kleuren. Prachtig. We zien ook nog een soort steenvis. En zeekomkommers. Na een tijdje wisselen we: papa gaat met Kai, Vico gaat gewoon lekker zwemmen en Mika en ik oefenen ook met snorkelen. Het begon als een grapje, hij moest en zou ook snorkelen, maar hij kan het echt. Heeft nog geen zwemles gehad maar kan met zwembandjes om wel snorkelen, hahaha. Hij ziet meteen een vis, en dan nog 1 en nog 1... 1 vis achtervolgt ons en knabbelt zelfs aan Vico zijn voet. Vico en dieren, ze zoeken elkaar altijd op. Na een tijd voegt Vico zich bij Erwin en Kai. Als ze terugkomen zijn ze helemaal enthousiast omdat ze het kleine haaitje hebben gezien. En van die lange spijkervissen. En van die koralen die op mosselen lijken.
Dan ben ik weer aan de beurt. Kai gaat met mij mee. Hij gunt zichzelf nauwelijks tijd voor een slokje water uit zijn waterflesje. Ook nu zien we weer van alles. Met als hoogtepunt dat ook ik een haaitje zie en dat we 2 octopussen zien. Prachtig. Eerst lijken het bruine rotsen, maar op een gegeven moment lijken ze van kleur te veranderen en worden ze paars. Soms lijken ze wel fluorescerend. We volgen ze een tijdje op gepast afstand. Erwin is ondertussen met Mika aan het snorkelen, hilarisch.
Als laatste gaat Vico lekker in het ondiepe en gaan Erwin en Kai nog een keer het iets diepere in. Dit keer zien ze zelfs een haai van wel 1 meter. Zit achter Kai, die zich echt een hoedje schrikt als Erwin hem aantikt en hem de haai laat zien. Logisch, zou ik ook van schrikken. Tegelijkertijd komt Vico,super trots de zee uitgelopen. Hij heeft iets in zijn handen. Ik vraag nog of ik het fototoestel moet pakken. Hij zegt niets, dus weet ik dat hij echt blij is met zijn vangst. Als ik eindelijk in zijn handen kan kijken schrik me rot: het is een opgeblazen dode kogelvis. Ik schrik me een hoedje: die zijn toch giftig? Vico laat ik hem snel weggooien en zijn handen wassen in de zee. Ergens staat me bij dat ze dodelijk kunnen zijn als je ze eet. Ik zoek via de Maleisische simkaart via 4G snel op hoe ze giftig zijn en het blijkt inderdaad dodelijk te kunnen zijn als je ze eet. Dat was Vico gelukkig niet van plan. Maar toch, brrr...

Het snorkelen zelf was zo tof. En we weten dat dit bij lange na niet de mooiste snorkelplek van het eiland is. We besluiten dan ook om morgen toch een snorkeltocht te boeken. Mika krijgt dan een goed zwemvest aan, Erwin of ik doen dat dan ook en we blijven om de beurt bij hem. Gaat vast goedkomen. We bewonderen natuurlijk ook nog even de bouwwerken op het strand. Ook met liefde gemaakt door Vico en Mika. Nou ja, Vico heeft er echt een tijd aan gewerkt. Mika ziet dat ik er een foto van neem met Vico erop, flanst even in 2 minuten een bergje in elkaar en wil dan ook op de foto, hahaha.

Het blijkt zomaar ineens al 15.00 uur te zijn. We lopen terug en doen nog een late lunch in een luxe resort. Kai heeft eindelijk een tonijnpizza te pakken en Erwin en ik gaan voor de spaghetti carbonara. Jammie.
Na de lunch wandelen we terug, vol met verhalen, en gaan we lekker in ons huisje chillen. De jongens gaan nog even in zee spelen met de hoge golven. Daarna allemaal lekker douchen en ontdekken dat de meeste van ons, ondanks meerdere keren supergoed insmeren met factor 50, verbrand zijn. Morgen toch maar een t-shirt aandoen. We boeken dan toch echt Hde tocht voor morgen, chillen nog wat, genieten weer van de vleermuisjes en gaan dan nog voor een laat diner. Mika duikt daarna meteen zijn bedje in - het is zo’n makkelijke slaper, hij slaapt overal, heerlijk - en wij kaarten nog een tijdje. Gezellig.
Rond 21.30 uur duiken ook wij ons bedje weer in. Morgen hopen we op een mooie zonsopgang, dus we zetten de wekker om 06.30 uur. Best optimistisch om te hopen, vanochtend was het eerst nogal bewolkt namelijk (maar wel superheet). Duimen dus maar.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur