Weet je nog dat die kikker zo moeilijk te spotten zou zijn? Gisterenavond gespot in de woonwijk waar we verbleven! Binnen 1 week, best snel dus! Geweldig hoe blij de kids nu, door de bingokaarten, zijn met het zien van een simpele kikker, hahaha... Vanochtend ging niet helemaal zoals gepland. Toen de taxichauffeur ons gisteren ophaalde gaf hij aan dat het ruim op tijd zou zijn als we 2 uur van tevoren op het vliegveld zouden zijn. Wij vonden dat al wat laat, maar misschien is dat voor een domestic flight hier wel normaal. Hij zou ons dus om 5.45 uur ophalen. Toen wij om 5.30 uur de tassen vast naar beneden gingen brengen vertelde onze host ons dat de taxi wat later kwam, hij had nog een ander ritje. Niet fijn... Toch maar rustig gebleven en even toastbrood gemaakt met kaas en jam. Tegen 06.00 uur toch maar naar beneden. En daar begon het stressvolle wachten... Het was al rond 06.20 toen de chauffeur kwam. Wij hebben een beetje boos duidelijk gemaakt dat we echt moeten haasten nu. Op het vliegveld was er een mega lange incheck rij, gewoon voor alle vluchten door elkaar heen. Dat gaat dus niet werken. Ik heb ons probleem aan een vriendelijke dame uitgelegd en toen mochten we in de special Needs lijn. Gelukkig hebben we de vlucht wel gehaald, maar chill was het niet.
Het vliegtuig zelf was super. We vliegen vandaag met Malaysia Airlines en we hadden zelfs een tv schermpje op deze korte vlucht. En een super lekker maaltijd, de lekkerste tot nog toe: beetje pittige eiermie met grote stukken kip zonder botjes, water, pindaatjes en een havermoutkoekje. Jammie!
In Kuching moeten we wel eerst even langs immigratie, maar dan kunnen we door naar onze gate. We vliegen met een propeller vliegtuig. Niet zo’n heel kleintje, volgens Erwin is het zo groot als een fokker 50. We komen bij de gate Nederlanders tegen van wie de koffers niet mee konden op deze vlucht. De koffers komen morgen na, hahaha...

Mulu ligt echt “in The middle of nowhere”. Je kunt er alleen per vliegtuig of per boot komen. Per boot kost het 8 uur varen vanaf Miri. Met het vliegtuig doe je er vanaf Miri 30 minuten over. Vanaf Kuching, van waar wij vertrekken, is het 1.30 uur vliegen. Midden in een groot jungle gebied ligt een landingsbaantje. Uitstappen doe je gewoon over de landingsbaan en de bagageband is hilarisch, wel 5 meter lang, hahaha. Kunnen we in ieder geval niet per ongeluk bij de verkeerde bagageband staan (wat ons eerder in Amerika wel eens overkomen is...). Met een taxi gaan we naar het longhouse. Jeetje, wat is het hier warm zeg... omdat de generator pas om 18.00 uur aan gaat hebben we geen stroom en kunnen we dus ook de ventilator niet aanzetten. We krijgen even uitleg van de host en horen dat we in de rivier bij het huis kunnen zwemmen. Omdat we vandaag rustig aan willen doen en geen Tour hebben geboekt besluiten we helemaal niet naar het National Park te gaan. We gaan de rivier ontdekken! Het is een prachtig plekje en het water is heerlijk koel.

Op 10 minuten lopen is een supermarktje. Ik laat de kids lekker met Erwin samen bij de rivier verder spelen en loop er alleen even naartoe. Ze hebben niet veel, maar in ieder geval koekjes, chips en drinken. Meer is ook niet nodig. Voor de bingo van Kai koop ik een Maleisische soort M&M’s. Iedereen happy! Alles is hier trouwens wel duurder, maar vergeleken met Nederland nog steeds spotgoedkoop. Als we lekker van de M&M’s hebben gesmuld pakken we het aan: we beklimmen een klein bergje vlakbij ons verblijf naar een uitkijkpunt. Dat is echt niet te doen! Zo warm... Het is maar een klein tochtje maar jeeetje, wat is dit zwaar... Hopelijk is het ook vanwege het slaaptekort, want anders weet ik niet hoe we de geboekte tochten vol moeten houden de komende dagen...

Bekaf ploffen we bij ons huis neer. Het begint dan net iets af te koelen en te waaien, zo heerlijk... De jongens pakken het kleine Winnie de poe balletje weer en voetballen totdat het te donker wordt. Ze zijn kletsnat van het zweet als ze klaar zijn. We worden door James, de eigenaar, naar een eettentje om de hoek gestuurd. Het is gewoon een grote hut aan straat. Het ziet er niet uit. Maar we hebben er super lekker gegeten. De kids hebben lekker vleesjes van de barbecue gehad met rijst en ook nog een hotdog, Erwin en ik een heerlijke saté met rijst en een lokale groente, paku paki, oftewel wild fern. Volgens mij is een fern een varen, dus als ik het goed begrijp hebben we een varen opgegeten, hahaha. Was wel super lekkere groente en heerlijk pittig klaar gemaakt. Hier is ook dit wel iets duurder maar nog steed belachelijk goedkoop. Vanavond rekenen we 17,50 euro af... Mika is tijdens het eten op mijn schoot in slaap gevallen. Erwin tilt hem lekker naar zijn bedje. Wij spelen nog even rummicub in het gezamenlijke gedeelte. Omdat hier erg veel Nederlanders zitten kunnen we ook even lekker bijkletsen en vakantie ideeen uitwisselen. Gezellig. Maar tegen 21.45 uur is het klaar voor ons. Wij gaan lekker slapen. Morgen gaan we het National Park in, daar moeten we wel voor uitgerust zijn. Trusten!

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur