Zoals beloofd mochten de kids - en wij - vanochtend lekker uitslapen. Om 9.00 uur werd Mika als eerste wakker. Prachtige tijd! Langzaam aan stond de een na de ander op. Lekker rustig aan doen, bakje thee, oploskoffie of een glaasje water en even op de iPad of telefoon. Ontbijt zat er niet echt in, gelukkig hadden we nog een pak toostjes. 3 toostjes per persoon, daar moesten we het mee doen... Rond 11.00 uur was het toch wel echt tijd om wat te gaan doen. Eerst lekker naar de zee. Daar werd weer enorm genoten van de golfjes (hele kleine dit keer, de zee was erg rustig) en gewoon lekker het water inrennen. Overal kleine krabjes en Mika vond zelfs nog een piepklein schelpje met nog een diertje erin. Daarna was het tijd voor het zwembad. Het kleine balletje werd weer opgezocht (in welke tas zat dat ook alweer?) en we hebben weer heerlijk met zijn 5-en gespeeld. Rond 13.00 uur vonden we het welletjes. En ondertussen hadden we ook wel honger. Gauw een snoepje eten, aankleden en hup, op zoek naar een restaurantje.

Onderweg wilden we eerst even de avondtocht boeken. De tocht van 19.00 uur bleek volgeboekt te zijn, maar we konden nog wel om 20.50 uur mee. Beetje laat, maar prima. We gokken erop dat we onderweg richting de schildpadden wel een restaurantje tegen komen. Blijkt niet zo te zijn. Onderweg zien we wel weer een aap. Yes, Yes, Yes! Hier genieten we zo van. Foto maken blijkt lastig, de aap deelt onze blijheid om elkaar te zien namelijk niet... Hij weet niet hoe snel hij weer weg moet komen. Om het hoekje blijkt de schildpaddenopvang al te zijn. Dan maar gauw een paar koekjes naar binnen werken, een beker water er achteraan (overal waar we heen gaan gaan 5 gekleurde ikeabekers mee: deelt makkelijk als je alleen maar een grote fles drinken kunt kopen, je kunt er fruit of chips in verdelen, iedereen heeft zijn eigen kleurtje, ze wegen niets en gaan niet kapot, ideaal...) en hup, de opvang in. Ze hebben hier een tentoonstelling en een aantal schildpadden. Het centrum bezoeken kost niets. Ik had ergens gelezen dat je ze wel financieel kunt steunen door tegen betalen ‘s avonds schildpadjes los te laten. Dat blijkt inderdaad zo te zijn. Hoe gaaf is dat! Wij spreken af dat we rond 18.30 uur weer terug komen bij de strand en daar 20 schildpadjes uitzetten. We kopen nog een lekker ijsje (lychee yoghurt, super lekker....) en Vico en Mika kopen van hun eigen centjes nog een schilpadknuffel (ook die zijn super goedkoop: nog geen 3 euro). Bij de auto drinken we nog een glaasje water en terwijl we daar zitten, zo aan het randje van de jungle, zie ik wat schuifelen over de grond. Het blijkt een varaan te zijn van ruim 1 meter. Zo gaaf! We volgens hem zeker zo’n 20 minuten vol bewondering. En de kids zijn natuurlijk ook happy vanwege de bingokaarten, hahaha. Vandaag was voor de bingokaarten helemaal een goede dag. Ik had er ook verschillende vissen opgezet, omdat we die misschien met het snorkelen gaan zien. Maar er bleek in de schildpadden sanctuary een aquarium en daar zaten nou net deze vissen in. En zeg dan nog maar eens dat ze die niet mogen afstrepen, ze hebben ze gezien... Overigens heeft nog niemand bingo, maar er staan al wel minstens 10 dieren op een reservelijst (heb je aan het einde van de vakantie de kaart niet vol, mag je de dieren die je niet gezien hebt omruilen voor de bijzondere dieren die je wel gezien hebt maar die niet op de kaart staan. Leek me wel een redelijke deal aangezien ik van tevoren natuurlijk ook niet kan ruiken welke dieren er allemaal in zo’n land leven. Zo is in meerdere landen al gebleken dat het nog verdomd lastig is iets simpels als een kikker te spotten...).

Nog nagenietend vertrekken we richting een restaurant. Onderweg zien we in hetzelfde bos waar we eerder 1 aap zagen nu een hele groep apen zitten. Weer genieten natuurlijk. Maar ook dit keer lukt de foto niet. Een restaurant vinden gaat nog niet zo makkelijk. Als we eindelijk een restaurant hebben gevonden dat open is en niet alleen seafood verkoopt, is het al 17.00 uur. Op wat toostjes, een paar koekjes en een ijsje na is dit ons ontbijt, onze lunch en ons avondeten tegelijk. Nadeel is wel dat in dit restaurant echt niemand Engels spreekt. Ondertussen weten we welke nasi gewoon witte rijst is (zit er in ieder geval geen vis in) en we bestellen lukraak 4 ajam gerechten. Geen idee wat we bestellen, naar we gokken erop dat ajam hier ook gewoon kip is. De jongens nemen weer de mierzoete syroop erbij, ik houd het bij een veilig glas thee (al weet je ook nooit zeker of je er hier suiker en melk in krijgt en of je koude of warme thee krijgt). Als alles bezorgd wordt valt onze mond open van verbazing. Wat ziet dit er lekker uit! Elk gerecht heeft een eigen sausje, eigen groenten (die we gewoon kennen en herkennen als taugé, tomaat, bloemkool, ui,....) en ja hoor, allemaal hebben ze kip. Zo lekker.... De mannen hebben megahonger en nemen nog een tweede bord witte rijst. Iedereen staart ons aan. We zijn namelijk aan de islamitische kant van Maleisië, we zijn de enige westerse mensen en ik ben de enige vrouw zonder hoofddoek. Iedereen is wel super vriendelijk. We smullen ons buikje meer dan vol en likken onze vingers erbij af. Lekkerste maaltijd tot nog toe, samen met de saté van gisteren. Als we afrekenen generen we ons gewoon. We hebben echt gebunkerd en ik moet nog geen 40 ringgit betalen. Omgerekend is dat nog geen € 9. Ongelooflijk...

Na het eten is het dan zover. We gaan 1 van de meest bijzondere momenten van de vakantie beleven: we gaan samen 20 schildpadjes uitzetten. Er zijn meerdere groepen die dit vandaag doen. Iedereen groep krijgt een eigen bak met daarin de schildpadjes. Het is de bedoeling dat je ze op ongeveer 1 a 2 meter van de zee neerzet. We nemen onze rijd om ten volste te genieten van de ervaring. 1 voor 1 laten we om de beurt een schildpadje vrij en pas wanneer deze door de zee is meegenomen pakken we de volgende. Het is zo bijzonder om te kunnen doen, Erwin en ik zijn echt mega enthousiast en ook wel een beetje emotioneel. Alleen Kai heeft het er niet zo op, hij vindt die kleine wurmelende diertjes in zijn handen niet zo tof, hahaha... Zo’n grote stoere vent maar als het op dieren aankomt is hij niet zo’n held...

Nog nagenietend spelen de kinderen nog in de branding. De golven zijn erg hoog, dus het is lekker spannend. De kleren worden helemaal nat. Mika, die alles nadoet wat zijn broers doen, speelt natuurlijk alleen helemaal bij het uiteinde van de golfjes. Maar als zijn broers door een hoge golf onderuit gaan en de kleren helemaal nat hebben, laat ook hij zich in het kleine laagje water vallen, hahaha (zag je dat mam, ik ging helemaal onderuit joh!).

Vanavond mogen we nog iets magisch beleven. We gaan met Hafiz riversafari’s op vuurvliegjes tocht. We krijgen allemaal een zwemvest aan, worden samen met een Frans gezin dat ook uit 5 mensen bestaat op een boot gezet en varen een groot deel van de rivier af. Onderweg stikt het van de vuurvliegjes. We stoppen overal, met een vuurvliegjes vriendelijke lamp worden de vliegjes gelokt en ze verlaten dan hun bomen om over het water te vliegen. Meerdere keren kwam er een vliegje op 1 van ons zitten. De maan is bijna helemaal vol, verdwijnt af en toe achter een wolk, de rivier ziet er zwart uit en dan overal van die knipperende lichtjes, het is echt magisch...

En zo sluiten we, wederom eigenlijk veel te laat voor onze bikkel Mika, een super dag af. Morgen reizen we, via de olifantenopvang, weer terug naar Kuala Lumpur. Waar we zaterdag heel vroeg alweer wegvliegen, voor een verblijf van 4 nachten, richting Mulu National park. Voor degenen die mijn lange blogs zat zijn: wees gerust, voorlopig zal het stil zijn, want ik verwacht dat we de komende dagen geen WiFi hebben. Voor degenen die het wel waarderen: wees gerust, ik schrijf wel elk dag offline een blog en zet ze dan online als ik weer WiFi heb.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur