Vannacht wakker geworden van de trein. Langs bijna elke camping loopt hier een treinspoor waar vooral goederentreinen langs gaan. Hele, hele, hele lange treinen, volgens ons zijn ze soms wel 1,5 km lang. Waar we inzitten moeten ze een bergje op, waardoor de treinen zelf al veel lawaai maken. En er komt elk half uur wel een trein langs. Nu hebben wij het “geluk” dat in dit gebied ook steenbokken voorkomen, precies op die berg waar die treinen rijden. En je snapt het al, de treinen moeten dan soms toeteren. En dit keer dus ook midden in de nacht...
Verder hebben we allemaal wel heel erg lekker geslapen. Toen de wekker om 7.00 uur ging hebben we ons lekker nog een keer omgedraaid, en ook vandaag was het al 8.00 uur toen we eindelijk opstonden. Na een lekker ontbijtje van naanbrood en cornflakes, voor de eerste keer binnen opgegeten omdat het vannacht geregend heeft en de picknicktafel nat is, gaan we eerst de bevestigingsmails binnen halen bij het visitors centre. We proberen nog een keer te bellen met de MasterCard, en dit keer lukt het eindelijk. Heerlijk om allebei onze mama’s even te spreken.

En nu op pad. Ook vandaag gaan we op zoek naar wild via de Bow Valley Parkway. Dit keer rijden we tot halverwege en slaan we daar af richting National Park Kootenay. De paar druppels die in Field vielen zijn hier nergens te bekennen, de bewolking is opgetrokken zodat we weer uitzicht hebben en de temperatuur is aangenaam, al moeten we wel een lange broek aan, voor het eerst deze vakantie. De jongens willen alle 3 een rode joggingbroek aan, Kai noemt hen de “roodbroekjes”. Natuurlijk zien we ook nu weer niets qua dieren, maar zodra we de Bow Valley Parkway afgaan zien we een prachtige brug met alle aal Aziaten ervoor met fototoestellen. Blijkt er op die brug een visarend te nesten. Mooi! En zo dichtbij! Yes! Dit worden prachtige foto’s, zo’n prachtbeest op zo’n fotogenieke brug.

We rijden Kootenay Park in. We rijden de eerste bezienswaardigheden voorbij om te beginnen aan het einde en langzaam terug te werken. Overal heel druk, behalve op onze eerste stop. Wij trots dat wij deze bezienswaardigheid wel ontdekt hebben en verder niemand. Wat blijkt: de bezienswaardigheid is niet bereikbaar... De weg naar de waterval is afgesloten omdat de brug weggespoeld is. Blijkt bij alle attracties aangeplakt te staan, maar omdat dit onze eerste stop is hebben wij dat dus niet gelezen. Oké, we staan hier behoorlijk voor gek, hahaha.
We gaan snel naar de volgende spot: de painting pots. Omdat hier veel ijzer in de grond zit is de aarde heel erg bruin. Vroeger kwamen indianenstammen hier naartoe om deze aarde te bakken en dan te verpulveren. Het poeder dat dan ontstaat gebruiken ze om hun lijf, tipi’s en kleren te schilderen. Nu is het gewoon een heel mooi gebiedje om te bekijken en een heel leuk klein wandelingetje.
Op naar de volgende plek: de marble canyon. Vooral ik vind canyons gewoon ontzettend mooi om te zien, noem het een afwijking... Dit gebied is wel heel bijzonder, een beetje luguber. Hier heeft in 2003 een bosbrand gewoed. 120 mensen hebben hier geholpen, 17 helicopters, 12% van Kootenay NP is toen verbrand. Ondertussen is er alweer nieuwe natuur aan het ontstaan, maar de oude verbrande bomen staan allemaal nog recht overeind en torenen hoog boven alles uit. We wandelen er een stukje langs en lezen alle informatie die gegeven wordt over hoe dit is ontstaan. Kai vindt het machtig interessant en we genieten van hoe bijzonder het hier is. Totdat er, net als wij best ver van de camper weg zijn, tussen de vallei door plotseling een regenbui onze kant op komt. Snel gaan we terug, maar we zijn allemaal behoorlijk nat. Gelukkig is het wel gewoon lekker warm, dus koud worden we er niet van. In de camper valt Mika lekker in slaap. We stoppen nog even bij het punt waar de pacific oceaan en de atlantische oceaan bij elkaar komen. He? Midden in de bergen? Maar zo staat het hier echt. Ze bedoelen natuurlijk de aardplaten, tevens scheidslijn tussen Britisch Colombia en Alberta en scheidslijn tussen Banff NP en Kootenay NP. omdat het regent nemen we niet de moeite uit te stappen en een “grappige” foto te maken met de ene voet in de pacific/BC/Kootenay en de andere in de Atlantic/Alberta/Banff. Ook stoppen we nog bij een mooi uitzichtpunt, maar de kids stappen al niet meer uit. Klaar voor vandaag.

De terugweg rijden we weer een stuk van de Bow Valley Parkway, maar weer geen dieren. In Banff tanken we weer en dan hup, op naar de camping. Valt ons niets tegen, ligt eigenlijk best heel mooi. En ook hier weer openzet campingplek eigen grondeekhoorntjes. Dit keer 3. Mika verwelkomt ze alsof het dezelfde zijn van de vorige camping. Ondertussen is het droog geworden, trekken de wolken weg en kunnen de korte broeken weer aan. We koken vroeg vandaag. We hebben eigenlijk niet echt lunch gehad, op hier en daar een koekje na. Na het eten gaan we boodschappen doen. We vinden zowaar een keer krentenbrood, ook nog betaalbaar. Lekker hoor. Daarna gaan we naar de hot Springs. We zijn onderweg al zo’n 5 keer hot Springs tegen gekomen, maar door de hitte hebben we die steeds overgeslagen. Het is vandaag iets koeler, we hebben al dagen niet gedoucht en hafen gewassen en een familieticket kost hier heel weinig (ongeveer 15 euro voor ons 5-en), dus geen enkele reden om dit niet te doen, toch? Het water is 40 graden, dus we gaan erin-eruit-erin-eruit-... Heel erg lekker om zo te poedelen. En heerlijk om de haartjes weer fris gewassen te hebben.

Als afsluiter rijden we nog de lange wegvangt de golfbaan. We hadden een tip gekregen dat hier ‘s avonds wild rondloopt. En ja hoor, hier loopt een groep elk, edelherten. Mooi om te zien! Missie geslaagd! En nu snel weer naar de camping. Wij spullen opladen en de jongens naar bed. Het is tenslotte al 21.40 uur. Oeps... Slaap lekker allemaal.
Oh ja, het is hier wel wat frisser, maar de lucht is weer helemaalopen getrokken. Duimen dus dat het morgen mooi weer is als we de volgens velen mooiste weg van Canada gaan rijden, de icefield Parkway, van Lake Louise naar Jasper.
Vandaag 173 km gereden, camping is tunnel mountain park Village 2.

Geschreven door De.steentjes.op.avontuur