Na een heerlijk ontbijt komt er een bicigrino binnen. Het is Sesselja uit Ijsland. Samen drinken we nog een koffie en bewonderen haar fiets die ze in Nederland kocht. Dan moeten we toch vertrekken of we halen zelfs Melide niet. Het is wat druilerig, ik trek mijn cape aan, maar gelukkig gaat het niet in echte regen over. Het landschap is glooiend, de heuvels zijn wel niet meer zo hoog. We zijn al een eind weg wanneer Sesselja ons voorbij rijdt op haar fiets. Het bospad wandelt heerlijk, het ligt nochtans niet ver van de weg. We bereiken Palas de Rei al snel. Hernâni gaat bij de slager vlees halen voor Max, die netjes voor de deur op zijn baasje blijft wachten. De naam Palas de Rei is mooier dan de stad zelf, waar niet bijzonder veel te zien is. We zijn er snel doorheen en komen terug op bospaden, wegen tussen stenen muurtjes en holle wegen. Er staan vandaag door al die vochtigheid ook ontzettend veel paddestoelen, veel verschillende soorten ook. In het dorp San Xulian do Camino, in de mooie kern vallen de grote schoorstenen met 4 tot 6 spitse torentjes op. Ondanks de dreigende lucht de hele dag blijft de regen gelukkig uit. We wandelen net tussen twee regengebieden door. Bij Casa Domingo zien we een reuze schelp, maar de bar is gesloten. In O Coto hebben we meer geluk, we drinken koffie en eten ons brood, onder het toeziend oog van Santiago aan de overkant van de straat. Het laatste stukje van de etappe vandaag brengt ons via het dorp O Lebereiro, over de brug van de Rio Ulla naar Melide. In gezelschap gaat het wandelen veel sneller. Hernâni is ook veel spraakzamer dan Pierre. Over hem weet ik in twee dagen veel meer dan over Pierre van 12 oktober tot nu. Er kan geen groter verschil zijn dan tussen deze twee. De ene heel twijfelend, de andere heel zelfverzekerd. De ene heel introvert, de andere net extrovert. In Melide checken we in en terwijl ik ga douchen en mijn kleren was, verkent Hernâni de stad. Pierre belt en laat weten dat hij ook in Melide is. Ik ga de stad in en samen gaan we naar het restaurant om Pulpo te eten. Melide is gekend voor deze specialiteit, de octopus. Ik moet zeggen dat die inderdaad erg lekker is. Bij het terug wandelen is de wind komen opzetten, het is guur en ik ben blij dat ik een warm bed heb.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht