Ondanks het heerlijke bed heb ik (volgens Polar) zeer slecht geslapen. Het rommelen in mijn buik wil nog niet ophouden en ik wordt vaak wakker. Tegen de ochtend slaap ik toch nog wat. Rond half 8 sta ik pas op. Nathalie is dan al naar de rommelmarkt, maar ze heeft croissantjes voor me afgebakken en Patrick maakt me nog een koffie. Snel maak ik me klaar, de elektricien is beneden al aan het werk. Patrick verteld dat het hier zo moeilijk is om vaklui te vinden dat hij ze op alle onmogelijke tijden nog laat komen. Na het afscheid ga ik nog even naar de kerk, maar alleen het voorportaal is open. Het is maar 1 km naar het centrum, waar ik bij een café al beweging zie. Ze zijn nog aan ‘t poetsen maar ik mag al gaan zitten. Ik werk mijn blog af en vandaag kan die wat vroeger weg. Ik drink nog wat en een half uurtje later, nadat ik nog even bij de bakker ben binnengesprongen, zet ik er de pas in. Het is opnieuw bergop, niet stijl maar wel een 5tal km. Het lukt om (op hartslag natuurlijk) een 4 km/uur aan te houden, waar ik uitermate tevreden mee ben. Parc de Mary is een echt recreatiebos, constant passeren mountainbikers, lopers, wandelaars en ruiters en de banken zijn bezet om te picknicken. Ik ontmoet er Laura, zij is Spaanse en zij wandelt een stukje met me mee. Zij heeft van Roncevalles ( 1ste etappe doen Spanjaarden vaak niet omdat ze goed weten wat die inhoud) naar Logrono gewandeld en verteld honderd uit. Na een fotootje moet ze weer terug. Even later tijdens mijn drinkpauze bel ik Annemie. Er zijn nog wat serreproblemen thuis, waar niemand tijd voor heeft en ik ben blij dat zij er zich over wil ontfermen. Ondanks het feit dat ik er niets aan heb zou ik het jammer vinden als die courgettes, tomaten en pompoenen zouden verloren gaan. Zo zie je maar, beter een goede buur dan … . Ik skip een stippellijntje op mijn kaart en als ik bij het eindpunt er van kom ben ik blij, want daar was echt geen doorkomen aan. Rond 13.00u kom ik in Bois de La Chapelle, waar ik mijn broodje eet. Gek, maar in dit zeker zo mooie bos, zie ik geen kat. Het blijft lekker lopen tot in Berleur, een typisch dorpje in de Condroz. Even voorbij het dorp stuurt de app me in een heel slecht pad. Neen, dat ga ik vandaag niet doen en ik kies een easy going weg. Zo kom ik in Le Halleux, waar ik bij een boerderij kom zoals ik me die verbeelde in de Condroz, met een automaat. Aan de auto er voor te zien moet er wel goed spul te krijgen zijn 😉. Voor 20 cent tap ik er een tas lekker frisse verse melk. Wanneer ik bijna in Saint Severin ben stopt een auto naast me. Liesbeth en Bernd hebben me al gevonden. Ik verwachtte hen wel, maar nog niet zo snel. Zij waren er bij mijn vertrek niet bij en ik ben blij dat ik ze nu zie. Eerst en vooral geeft ze me een Imodium instant. De ijskar, die ik al een aantal keer ergens hoorde, maar niet zag, stopt bij de kerk en we genieten van een lekker hoeve ijsje. We bezoeken nog de kerk, maar een stempel is er niet. De mensen van Welcome to my garden, die ik contacteerde hebben nog niets laten weten, dus gaan we op zoek naar de plek die op de kaart is weer gegeven. Mispoes, daar is het niet, ernaast dan, … ook niet. Maar het is een vriendelijke dame en ik vraag haar of deze pelgrim in haar tuin het tentje mag opzetten. Ja hoor, met de hulp van Liesbeth en Bernd staat dat snel recht. Daarna genieten we samen van een lekker maal, ik krijg updates van de stand van zaken met de bouw en de verhalen van een leuke vakantie. Ondertussen heb ik het truitje wat ik Voor Lars breide, maar nog niet klaar was bij mijn vertrek, nog deels in elkaar gezet. Op het laatste nippertje had ik dat nog in mijn bagage gepropt, omdat het te klein zou zijn als ik dat pas na Kerstmis kon afmaken. Nu kon ik het met Liesbeth mee geven. Rond half negen rijden we terug naar de tent en nemen afscheid, we houden ons flink met maar een paar traantjes.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht