Netjes om half 7 wordt ik wakker, ik kleed me aan en ga gauw naar het toilet, dan is de badkamer vrij voor Alain die zich deze morgen wil douchen. Ik ruim mijn bed op en doe nog de afwas. Daarna gaan we aan de overkant ontbijten. Alain is gehaast, schrijft snel een cheque uit om te betalen ( dat bestaat hier dus nog), neemt zijn credential en vertrekt. Ik neem mijn tijd, zeg tegen Florence dat het hier zo prachtig is. Ze vertelt dat ze altijd in Parijs gewoond heeft en 20 jaar geleden naar hier is gekomen, dat kon omdat er toen de mogelijkheid was om via internet te werken. Patrick is componist, hij moet wel nog vaak naar Parijs, maar hier is het echt mooi en niet ver van Parijs zegt ze. (200 km maar). Alé, tis wat je dichtbij noemt hé. Ik zeg haar dat het in België wel ver zou zijn. Met 200 km zijn wij altijd in het buitenland. Ze lacht, hier wonen verschillende kunstenaars vertelt ze, oa Rini Scholten ( is Rini Hurkmans, gehuwd met Scholten), een schrijver en een graficus, verder ook nog een bekende marokijnbewerker. Er wordt nog wat over kunst gebabbeld, maar dan moet ik toch vertrekken. Ik krijg mijn credential terug en er staat een mooie tekening in want zij hebben geen stempel. Goed gezind vertrek ik, het is wat fris, maar de zon schijnt, de weg beloofd niet al te moeilijk te worden. De hemel is staalblauw en ik zie maar 1 wolkje. Varzy is het enige stadje dat ik vandaag zou tegenkomen, het is maar een scheet groot, dus bij het eerste restaurant dat ik tegen kom ga ik alvast binnen. Het is er druk ( 7 van de 10 tafels zijn bezet), ik neem een dagmenu aan 13,5 €. Nadat ik gegeten heb komt een pelgrim binnen die ik in Vézelay ook al had gezien. Hij had hier in het dorp gereserveerd en vindt dat jammer, want hij had ook nog wat verder willen wandelen. De volgende stopplaats is wel nog ruim 10 km, maar het is nog maar 14.30 u. In Varzy loop ik nog langs de kerk ( met een heel grote kruisweg) en het kasteel, gelukkig dat ik bij de eerste gelegenheid ben gaan eten, want alles wat ik nog tegenkom is dicht. Onderweg kom ik langs een camper ( gekocht in Poperinge), er zit een man aan het stuur en het raam staat open. Ik zeg goedendag en hij vertelt dat zijn vrouw hier boodschappen doen is maar dat hij in Champlemy staat. Ha zeg ik daar moet ik ook heen, maar ik heb nog geen logement. Hij zegt dat er een b&b is. Even is het langs de drukke weg om Varzy uit te raken, maar dan gaat het weer door het bos. Hier moet ik langs de Chapelle de Saint-Lazare gekomen zijn, maar bij de afslag zie ik dat ik ze gemist heb. Er is een klein pad terug door het bos, ik zet mijn kar en stokken aan de kant en loop een eindje terug. Deze kapel hoorde bij een ziekenhuis, maar lag ver afgelegen om de lepralijders in de middeleeuwen te kunnen isoleren. De kapel is gesloten, maar ik kan een foto maken door het raam, dan ga ik terug naar mijn kar en vervolg mijn weg. Ik kom vervolgens door het Forêt Domaniale d’Arcy en dan via de bosrand naar Champlemy om met een laatste prachtig stukje te eindigen. Bij een mooie oude poort draai ik links op het dorp in. De gite d’Etappe bestaat niet meer , maar in de b&b is gelukkig nog plaats en ik kan mee eten. Snel neem ik nog een douche en netjes op tijd kom ik beneden. Er is nog een groep van 9 pelgrims uit Zwitserland en het gaat er gezellig aan toe. Na het eten krijg ik een telefoontje van Micheline, dat is weer even bijpraten en voelt weer een beetje als thuis.
Wanneer ik voor het slapen gaan naar het toilet moet vind ik het niet direct, blijkt het in de kast te zitten 🤣. Ik kan morgen om 7 u 30 ontbijten, dan kan ik op tijd weg voor weer een lange etappe.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht