Eerste werk van de dag is mijn was gaan ophalen, een vol mandje want ik had niks meer zuiver en heb er ook mijn lakenzak en Fleece dekentje bij gedaan. Alles kan weer fris gesorteerd in de zakjes. Ik ruim de kamer op, die ik lekker voor me zelf had, maak de kar klaar en ga op het gemakske ontbijten. Joepie, de blog kan weg, lekker op tijd vandaag. Om half 10 pas ga ik de deur uit omdat ik vandaag maar een 20 km te gaan heb tot Anhee. Bij de paters in Leffe was alles volzet en met dit hete weer vind ik dat al zat. Het is lekker wandelen langs de Maas. Het verwondert me hoeveel ik eigenlijk al vergeten was sinds vorig jaar. In het begin zie ik nog wat havenactiviteiten, maar al snel neemt de recreatie toe. Een 3-tal km loop ik gelijk op met twee tetterende meisjes in een kano, tot zij omkeren. Bootjes varen af en aan, hier en daar wordt er gezwommen. De trainers van de kanoclub hoor je al van ver instructies geven. Ze moeten flink doorfietsen om die kano van 8 te volgen. Op een terras bestel ik me 1 l water, die ik helemaal opdrink alvorens verder te gaan. Het pad ligt in volle zon en elk bankje in de weinige plekjes schaduw is bezet. Bij een sluis ligt een duwboot te wachten. De schipper en zijn vrouw kijken me na en vragen waarheen ik ga. Ik zie dat de boot barkentijn heet en antwoord in het Nederlands. Enthousiast wensen ze me een goede tocht. In Rivière herinner ik me dat ik vorig jaar in de kerk een stempel haalde. Ik verlaat het pad en ga er naar toe. Het is heerlijk koel in de kleine kerk. Voor de tweede keer schrijf ik mijn naam in het pelgrimsboekje. Vorig jaar was ik er op 5 augustus en sindsdien zijn er niet zoveel pelgrims geweest. Ik brand een kaarsje, luister naar het pelgrimslied en fotografeer de 5de statie (dat doe ik in elke kerk).
De verkoeling heeft deugd gedaan. De 311 m good vibrations komen er aan. Toch zoveel mooier dan zeggen dat er een kasseistrook komt. Even verder op een bankje in de schaduw, naast zijn fiets, spreekt een oudere man me aan. Hij is 82, weduwnaar en op nog geen 10 minuten krijg ik heel zijn levensverhaal te horen. Of beter hoe hij niet geleefd heeft, zijn vrouw sliep elke middag, rookte en was aan alcohol verslaafd. Hij zelf heeft een herseninfarct gehad met een lange revalidatie toen hij 65 was. Zijn vrouw overleed 8 jaar geleden en het leek wel of hij dan pas is beginnen leven. Pff, dat was even heftig.
Stilaan komt er meer schaduw, een familie Canadese ganzen neemt zijn voorrang, nu ben ik er bijna. Om 17:20 u kom ik aan bij Jacques en Christine Puissant. Uiteraard is Jacques een Compostela ganger. Hij vertrok van huis uit in 1 maand + 1 dag naar Lourdes en nadien op 1 maand van Lourdes naar Santiago. Pff, dat zie ik niet zitten, dat zijn veel kilometers per dag. Er is nog een pelgrim te gast, Rafaël, die met zijn tentje in de tuin slaapt. Hij komt vanuit Leuven en gaat tot de Franse grens. Hij is er onverwacht en onvoorbereid aan begonnen en de eerste etappe van 35 km eiste haar tol. Hij staat op een keerpunt in zijn leven en zal zeker nog delen van de camino wandelen. Na een douche kunnen we eten, een eenvoudige koude pasta met tomaat, hesp en mayonaise, lekker fris en meer moet dat voor mij niet zijn. We babbelen nog wat, Jacques laat zijn credentials zien, routes worden vergeleken ( de Mosana 2 versus de Monastica) en de schaarse slaapplaatsen overlopen. Het wordt donker: pelgrims slaaptijd.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht