De eersten staan al vroeg op, al voor 6 uur hoor ik gestommel, ik draai me nog eens om, maar kan toch niet meer slapen. De snellen vertrekken in het donker, waar ik het nut niet van inzie. Er is geen ontbijt hier maar om de hoek is het café wel open daar neem ik ontbijt. Tegen de achtergrond met de Sierra de Codès is het voortdurend klimmen en dalen vandaag met achter iedere bocht adembenemende vergezichten. Het is prachtig wandelweer. Met 19 graden en een zonnetje aan de staalblauwe hemel is het zalig. Wijngaarden wisselen af met boomgaarden van olijven. Het is flink klimmen naar Ermita del Virgen de Poyo. Even later een klim met een paar vervelende trappen gevolgd natuurlijk met een afdaling ( voor 10 % staat er een verkeersbord, voor 14 % staat er niets). Ik passeer een pelgrim, het is een Koreaanse die de hele weg filmt. De plekken om te pauzeren zijn verlaten, het is wachten tot in Viana. Wanneer ik daar aankom heb ik honger. Op het plein bij de kerk valt niks te beleven, de kerk is in restauratie en gesloten. Voor de ruïnes van de San Pedro is er een terrasje open. Ik eet een pasta en neem een uurtje pauze. Het tweede deel van de dag is wat makkelijker, het is afdalen naar de Virgen de las Cuevas. Daarna nadert stilaan Logroño, het gaat onder een aantal tunnels door met veel graffiti (bij de tweede en de derde kan ik niet nalaten ook iets te schrijven). Dan is het even zeulen over een houten trapbrug, door een dennenbos en over een industrieterrein om uiteindelijk via de brug over de Ebro Logroño binnen te wandelen. Na een honderd meter zie ik Pierre op me toe komen, hij is blij me terug te zien, we spreken af om samen te gaan eten vanavond. Ik check in bij hostel La Numantina op de 2 de verdieping. Het is er lekker warm, ik neem eerst een douche, was snel wat kleren en trek de stad in. Eerst ga ik naar de kathedraal, daar wil ik gaan kijken naar het schilderijtje van Michelangelo. In april was ik net te laat en gingen de kluisdeuren voor mijn neus dicht. Nu heb ik meer geluk. Voor 50 cent kan je het licht doen branden en even genieten van dit prachtig kleinood. Ik neem de tijd voor de rest van de kathedraal met haar aparte indeling. Van de kathedraal wandel ik naar de Sint Jacobskerk die elke 2 de donderdag van de maand open is ( dat is gelukkig vandaag). Ook hier is er een volledig verguld retabel. Een pelgrim kan niet voorbij het beeld van Jacobus de meerdere gaan en ik brand er een kaarsje. Het is intussen donker, ik bel Pierre. We gaan wat eten in een tapas restaurant. De tijd vliegt en even voor 10 uur beseffen we dat we dringend moeten vertrekken want voor pelgrims sluiten de deuren om 10 u. Vandaag ben ik ook echt moe, van mijn blog komt niks meer in huis. Die moet morgen maar.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht