Le Halage

Frankrijk, Savières

Ik heb geslapen als een roos. Alles is flink afgekoeld want het heeft gegoten vannacht. Het is half zeven, eerst moet ik naar beneden mijn was op het droogrek gaan halen, want er zat niets zuiver meer in mijn bagage. Wanneer ik klaar ben zit André al aan de ontbijt tafel. Agnes roostert zelf gebakken brood waar ik tomatenconfituur van eigen kweek op doe. De koffie wordt hier uit een grote kom gedronken, dan kom je met één wel toe. Agnes moet vroeg de deur uit, dus om 8 u ben ik vertrekkensklaar. De pijn in mijn heup is wat weggeëbd, ik denk dat het aan de weersverandering ligt, dat heb ik wel vaker. Telkens ik even stil gezeten heb en terug op gang wil, ben ik net een kreupele. Maar na een minuut gaat het dan al beter, zonder dat het echt weg gaat. Gelukkig heb ik vandaag een vlakke etappe langs het Ancien canal de la haute Seine. Net buiten Bagneux zie ik de zwaluwen verzamelen, nog een teken van weersverandering. De velden tonen een heel andere aanblik nu het geregend heeft. De planten hebben zich terug opgericht en lijken groener. Ter hoogte van Saint Oulph ( de dorpskernen liggen allemaal wat weg van het kanaal), zijn er vogelkastjes opgehangen in de bomen, allemaal verschillende, echt leuk.
Al snel kom ik in Méry-sur-Seine. De kerk valt erg op door dat het beeld van de patroonheilige boven op de toren prijkt. Wie anders dan H. Jeanne d’Arc kan dat zijn. Er is hier een restaurant/hotel en ik stap binnen voor een kop koffie. Ik verzend mijn blog, want door dat ik vroeg de deur uit was had ik dat nog niet gedaan. Na een half uurtje wandel ik verder over ‘le halage’, het pad waarlangs vroeger ( tot 1930) de boten eerst door mankracht en later met paarden werden voortgetrokken. ( bij ons het jaagpad). De mannen die de boten trokken stonden bij de sluizen te wachten en werden per km betaald. De boten haalden een snelheid van 1 a 2 km/u. Later met de paarden was het meestal de schippersvrouw die met de paarden het schip voorttrokken. Nog later werd met een tractor getrokken. Nu wordt het kanaal niet meer bevaren, het is ook erg ondiep. Overal groeien waterlelies in het heldere water, waar ik zelfs tot in het midden de bodem kan zien. Een nieuwsgierig eekhoorntje loopt een poos voor me op, wacht telkens even tot ik nader en snelt dan weer verder. Ik zie een ijsvogel en even later nog één. Die zijn te snel voor een foto. Aan het water zie ik dat het zacht regent. Omdat ik onder de bomen wandel voel ik er haast niets van. Er ligt een afgevallen maretak op het pad en ik steek enkele takjes op mijn bagage. Iets verder hoor ik een ferme plons, ik kijk en denk een bever te zien, maar hij heeft een dunne ronde staart, dat moet dan een beverrat zijn. Hij is niet echt bang en ik kan hem vrij lang gadeslaan. Bij Saint-Mesnin kom ik een terrasje tegen, ik installeer me en bestel een pannenkoek met bosbessen en een koffie. Het is nog een 5-tal km te gaan wanneer plots een fikse regenbui me overvalt, die had ik niet zien aankomen. Snel trek ik mijn regenjas uit mijn tas, maar na een paar minuten is het even plots gedaan. Voor ik in Savières kom ben ik al terug droog. Ik kom over de Seine, die hier toch al een flink debiet heeft. Bij de kerk kom ik op de Route de Maizières 76, ik moet bij 1108 zijn 🙁. Gelukkig lopen de nummers sneller op dan bij ons. Het gaat van 275 naar 317 bv. Het is half zes wanneer ik bij mevrouw Lucette Noble aankom. Ze wijst me de kamer en begint aan het eten. Het wordt chipolata met veel groenten uit de tuin, heerlijk. TV staat aan en er volgt extra nieuws: Elisabeth II, koningin van VK is overleden. Dat zal nog iets teweeg brengen in Engeland. Twan en Anne moeten er volgende week naar een grote beurs, de IIAPA, waar een beeld staat dat Twan afgewerkt heeft. Hopelijk loopt dat allemaal goed.
In het logboek van mevrouw Lucette zie ik dat Els en Patrick Geuns hier ook waren in juli. Het is een verrassing als je merkt dat bekenden je zijn voor gegaan. Zij hebben dus dit traject gedaan. Morgen staat Troyes op het programma. Ik laat mevrouw Lucette naar haar programma kijken en ga nog wat lezen voor het slapengaan. (Gered door de boomkikker)

Geschreven door

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Mooi verhaal, ik kan je zo volgen al was het een uitzending op tv, hou je kloek Vera!

Sidon 2022-09-09 09:45:07

Heerlijk wat jij allemaal voor beestjes en planten tegenkomt. Zwaluwen die vertrekken, dan is de herfst dichtbij. Hier heeft het ook reeeds een paar dagen geregend en geonweerd. De planten en het gras zijn blij. Hoog tijd

Swinnen Eliane 2022-09-09 10:12:09

Hier zijn de eerste nesten zwaluwen reeds vertrokken en de bomen verliezen massaal hun bladeren als reactie op droogte en overleving. Als je alleen wandelen gaat zie je veel meer en ontdek je de natuur beter hé. De overnachtingen vallen precies goed mee. Wat de maretak betreft krijg je hier in de Ardennen serieuze boete als ze zien dat je die meedraagt. Geniet van je volgende stapdag en ik volg je beslist mee. Groetjes en doe het goed.

De drie van tante Mene 2022-09-09 11:17:43

Inderdaad Vera, wij logeerden ook bij deze vriendelijke dame. Wij genieten elke dag van je verhaal. Bij het lezen van je blog komen de fijne herinneringen aan onze Via Campaniensis weer naar boven. Onze Camino eindigde deze zomer voorlopig in Vézelay. Wij kijken er al naar uit om volgend jaar onze tocht daar te hervatten en tot in Saint-Jean-Pied-de-Port te stappen. Bon Camino.👍

Els en Patrick 2022-09-09 11:44:50

Één kleinkind van 5 jaar vroeg me gisteren "oma is jouw vriendin al daar met wandelen" hoe schattig was me dat, dat zij er nog aan dacht, we hebben samen naar het pelgrimslied geluisterd en haar verteld van deze tocht en naar de foto's gekeken. Ze vind het zo boeiend als ik. Je verhalen zijn zo mooi geschreven, het is of ik er zelf wandel.

Jose 2022-09-09 12:58:29

Wat weer een leuk verhaal ,je zat in sprookjes bos met al die diertjes die je hebt gezien Leuke foto's Gr martine

Martine 2022-09-09 23:43:19
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.