Bij het ontbijt deze morgen waren nog twee pelgrims Marieanne en Paul uit Aken. Zij gaan wel maar tot Troyes dit jaar en doen later verder. Ze zijn al klaar met ontbijten en vertrekken meteen, ze hebben een overnachtingsplaats op 20 km. Ik schrijf nog eerst mijn blog want daar was ik gisteravond te moe voor.
De eerste 5 km gaan recht door de licht golvende velden. Het loopt lekker vlot. Even door het bos waar met groot materieel hout wordt versnipperd. Dan kom ik langs het station van Baye waarna een flink stuk door het bos gaat. Daarna kom ik bij de kerk van Saint Prix, een dorp dat verdwenen is in de eerste wereld oorlog, enkel de kerk en 1 hoeve zijn nog over. Dan gaat het pad langs de kerk stijl omhoog. Nu is het uit met de pret, wanneer ik boven kom strekken de velden zich eindeloos uit in de volle zon. Het is stik heet. Het water in mijn drinkfles lijkt wel thee. Rond half 3 kom ik bij Soizy-aux-bois, er is een soldaten kerkhof, maar geen water. Er zijn alleen een paar huizen. En opnieuw komen de velden met gewassen die te lijden hebben van de hitte, net als ik. Is dit genieten? Neen, … het is gewerkt. Vera, dit is een pelgrimstocht, geen vakantie, een beetje afzien is part of the deal. Het is bijna 5 u wanneer ik Lachy binnen wandel. Er stoppen 2 heren bij me met apparte fietsen. Het zijn de begeleiders van Nicolas Vandenelsken. Die man loopt 100 marathons in 100 dagen voor het klimaat.
Ook in Luchy is niets te beleven, maar ik kom wel eindelijk terug in de schaduw. Ik kom bij Le Grand Morin, een kleine beek met een wasplaats. Ik kan fris water bijvullen en rust even uit op de bank. Het gaat nog even door het bos en dan nog 7 km door de velden met nog een flinke helling. Midden op de helling krijg ik telefoon. Het is Jaak met het nieuws dat ze in de buurt zijn en een kamer voor morgen voor me hebben gereserveerd, ze komen me ophalen en later weer terug naar mijn route brengen. Dat is een super verrassing. Het stappen gaat ineens veel beter en als ik over de heuvel ben kom ik terug in de wijngaarden, ik zie Sézanne liggen. Het begint wat te regenen, maar ik ben bij de camping voor dat het onweer losbarst. De vriendelijke dame zegt dat ik mijn tent wel onder de abris mag zetten en bovendien hoef ik niks te betalen. Even later staat mijn tent recht en begint het te gieten. Er zitten nog wat mensen te schuilen maar ik zeg enkel wat beleefdheidsdingen, want ik wil mijn blog nog schrijven.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht