Deze morgen kunnen we vanaf kwart na 7 in de badkamer. Agnielle vertrekt dan naar haar werk. Serge zorgt voor het ontbijt. Ik ben gisteren mijn brood vergeten in Périgueux, ik hoop dat er ergens een bakker is. Grun ligt eigenlijk midden in het bos en het is flink stijgen om te starten. Tot Douville is het altijd door het bos met hier en daar een open plek met een vijver of een meer.
Hier zie je ook verschillende mooi gerestaureerde gebouwen, vaak met zwarte ramen en deuren die mooi passen bij de gele traditionele steen. In Pont-Saint-Mamet is een bakker, maar die is tot de 23ste in verlof. We stoppen om te eten, ik heb nog een babybel en een fruitzakje. Pierre deelt zijn brood met me en een blikje tonijn. Het begint te regenen en we trekken de regencapes aan. Lang blijven we niet zitten natuurlijk. Pierre belt voor een slaapplek in Bergerac, maar de man zit in Bordeaux en komt morgen pas thuis. Hij belt dan nog eens naar Gerard om advies te vragen. Die werd in Périgueux net afgewisseld en vertrek zo dadelijk naar huis. De camping in Campsegret is ook gesloten en de chambre d’hôtes is erg duur. Hij laat ons nog iets weten. We trekken verder het blijft nog steeds door het bos gaan, Pierre is niet erg spraakzaam, we stappen flink door, we zien wel hier en daar prachtige herfstkleuren. Bij een open plek is er een landingsbaan voor sportvliegtuigjes, behalve bakens, kort gras, een omheining en een vlag zijn er geen voorzieningen.De regen is gestopt en mijn cape weer droog gewaaid. We komen we voorbij een oude duiventoren en dalen af naar Campsegret. De kerk is er gesloten en vlakbij wordt een woning verbouwd. We gaan op een bank zitten en Gerard belt weer. We kunnen in Queyssac in de gemeente gîte gaan slapen dat is nog 4 km. Gerard gaat ons tegemoet komen. Het begint nog eens te regenen en we stappen op. Wanneer we er bijna zijn komt Gerard aangereden. We komen bij een super gezellig kerkplein en terwijl ik bij de bagage blijf gaan Gerard en Pierre de sleutel halen. Ondertussen ga ik even in de kerk kijken. Het is weer gestopt met regenen. Even later zijn ze daar weer en een dame van de gemeente komt de uitleg doen. Het is een grote comfortabele gîte met zelfs wat voorraad in de kast. Vermits we niets meer hebben om te eten stelt Gerard voor om met ons naar een groot warenhuis te rijden om inkopen te doen. Het restaurant hier is geen optie, het blijkt reuze populair en je moet een maand vooraf reserveren. We stoppen bij een broodautomaat en rijden helemaal tot Bergerac voor de boodschappen. Wanneer we terug zijn neemt Gerard afscheid met … misschien tot morgen. Ik neem eerst een douche zodat ik dan alle vuile kleren ( ook die van Pierre) in de wasmachine kan steken. Dan begin ik te koken. Pierre wil nog even naar buiten om te tekenen. Er is een houtkachel in de gîte en er is aanmaakhout en brandhout, dus ik maak de kachel aan, dan kan de was ook goed drogen. Ik eet al want Pierre tekent nog tot het donker wordt. Daarna zoek ik nog naar meer hout voor de kachel, ik vind wat bij de buren. Omdat ik gekookt heb, doet Pierre de afwas, dan kan ik aan mijn blog beginnen. Ik ben blij dat we niet verder naar Bergerac zijn gegaan, we hebben toch al 23 km met een 290 hoogte meters gedaan, om dan nog ruim 12 er bij te doen is me nu te veel. Zeker als je dan nog zelf je eten moet maken. Nu is het perfect, heel gezellig, de was gedaan, gedoucht en lekker gegeten. ( en geen afwas hoeven te doen 😜)

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht