Vlak na dat ik was aangekomen in de refugio begon het keihard te regenen. Deze morgen was het dus lekker koel. Ik zorg dat alles weer netjes is en ga mijn sleutel terug brengen. Ik krijg nog twee flesjes water en een voucher, dus ik ga ontbijten in de koffiebar Burgemeester Quicx. Het ontbijt is heerlijk en de bar gezellig. Het begint weer flink te regenen en ik schrijf mijn blog ( die van gisteren dus). Ik controleer de buienradar en als het mindert met regenen vertrek ik. In een gezapig tempo kuier ik door de fiezelregen, het gaat een pak beter dan gisteren. Het is duidelijk, ik kan niet wandelen in de hitte, daarom dat ik zo laat op het jaar mijn pelgrimstocht aanvat, om de zomerhitte in Zuid Frankrijk en Spanje te vermijden. In Meersen bezoek ik de Kathedraal van het Heilig Sacrament. Bij het buiten komen klettert het weer. Aan de overkant op wat met droog weer een gezellig plein is, is een brasserie. Een soepje dat smaakt nu. Als mijn soep op is druppelt het nog, maar de hevige bui is voorbij. Het smalle pad volgt een hele poos de Gulp, met mijn stokken hou ik de brandnetels zo goed mogelijk weg van mijn blote benen. Opeens moet ik een stijle heuvel op met trappen van wel 50 cm, het is corvee, maar het gaat tot dat het pad half overwoekerd is met struiken en de wandelaars er een pad naast hebben gemaakt. Het probleem is dat de trappen gemaakt werden met een dwarse balk die gestut wordt door twee paaltjes, door dat die voor ruim de helft overwoekerd is en het pad ernaast is ontstaan steekt dat steunpaaltje nu in het midden van het pad uit. Met veel moeite probeer ik er langs te komen, de prikdraad schraapt langs mijn tassen. ( ik had absoluut geen tijd om hier een foto te maken) Dit stuk met camino Frances allures duurde gelukkig niet al te lang en eens boven strekt een breed recht pad door de velden zich voor me uit. Wanneer de velden weer glooien wordt het speuren naar de graanwolf. Je ziet hem niet, je hoort hem niet, je ruikt hem niet, maar hier wordt hij beschermt. RaRa welk dier is dat? Griet gaat het zeker weten.
Even later verschijnt Maastricht aan de einder. Ik loop Maastricht binnen over de Sint Servaasbrug en ga op zoek naar een overnachtingsplaats. Die is snel gevonden, het werd een kajuit op een boot in de Maas. Ik neem een douche, trek een zomerkleedje aan, lichte schoenen en trek de mooie stad in. Normaal zou ik een stempel kunnen halen in een van de twee basilieken. In de basiliek Maria “Sterre der zee” is enkel de Mariakapel open, de St Servaasbasiliek is dicht, dus geen stempel vandaag. Ik heb niet veel zin om alleen op een terrasje te gaan zitten, daarom koop ik me wat sushi en wandel terug naar de boot, mijn voeten beginnen pijn te doen (Sketchers zijn niet echt wandelschoenen). In mijn kajuit eet ik terwijl ik geniet van het uitzicht, het af en aan varen van boten, de mensen op de brug en aan de overkant. Terwijl ik deze blog schrijf begint het te schemeren, de lichtjes van de stad gaan aan, het botenverkeer op de Maas valt stil, er is enkel nog geroezemoes van stemmen aan de overkant, pelgrimsslaaptijd dus.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht