Het ontbijt is een beetje karig deze morgen. Een youghurtje, een korst brood met wat hesp en een tas koffie. Ana is weer als eerste weg, maar ik volg al snel. Er is hier een Carrefour, daar wil ik eerst naar toe om wat proviand te halen, want onderweg gaat er vandaag niets te vinden zijn. Pierre ging zijn tekening afmaken van de kathedraal, dus die vind ik weer op de bank. Ik kan mijn spullen bij hem achterlaten terwijl ik nog eens de kathedraal in ga. Gisteren was het er donker. Er is net een mis gedaan en ik zie de koster naar de sacristie lopen. Ik vraag hem of ze een stempel hebben voor de pelgrims. Natuurlijk dat, (de kathedraal is een Unesco monument op de Voie de Vézelay) ik volg hem en hij haalt de stempel uit een oude kast. Achteraan in de kathedraal is er een vrij donkere nis, met links Sint Rochus als pelgrim en rechts een heel mooi beeld van Saint-Jaques. Ik wandel ook rond de kathedraal die omgeven is met de tuinen van het bisschoppelijk paleis, boven op een heuvel. Aan de rechter zijde is nog een deel van de vernielde romaanse kerk blijven staan en geïntegreerd in de nieuwe kathedraal. In de tuin zijn bij opgravingen nog resten van 300 a 400 voor C. gevonden. Ik stap het plein terug over, voorbij het gemeentehuis is er een soort galerij. Ik neem een kijkje en kom op de mooie binnenkoer van de cercle d’arts. Ik kom terug bij Pierre ( hij is nog niet klaar) neem mijn kar en zeg hem dat ik al stilletjes door ga. Het is 10 u wanneer ik via de rue Saint Martin afdaal, de stad uit. Direct erna is het even klimmen om op de voie verte te komen die recht door de bossen gaat gedurende de hele etappe tot in Captieux. Het is er aangenaam wandelen, ik hoor enkel het lichte klotsen van het water in mijn drinkbus en het knepperen van de eikels onder de wielen van mijn kar. Er hangt een heerlijke geur van de piepkleine bloemen van de olijfwilg. Het pad volgt de oude bedding van de spoorweg, lekker vlak en weinig hellingen ( goed voor mijn voet). Na een 5-tal km staat er een bank. Ik bedenk me niet, ga zitten en begin met mijn lunch, hoewel het nog maar half 12 is. Een bank kan je niet zomaar voorbij lopen want het kan de enige zijn die je tegen komt. Ik leg mijn voet op de kar zodat die wat hoger ligt en kan rusten. De boterhammen smaken en het uitzicht mag er ook zijn. Het is ideaal wandelweer, 25 graden, bewolkt, geen wind. De vogels scharrelen tussen de eikels en komen tot heel dicht bij. Voldaan stap ik weer op. Een eindje verder staat een picknicktafel en dan nog een, weer een bank en opnieuw een, tja vandaag is er meer keuze dan de hele week voordien. Ik kom bij de brug over de Ciron, met uitleg over de molens langs haar oevers. Even later verandert het karakter van het landschap. De eiken zijn verdwenen en maken plaats voor grote dennen. Het ruikt anders, het is zwoel en ijzig stil. Je voelt Les Landes naderen. Langs het pad zie ik gele paddestoelen als in een boeketje samen staan. Ik luister wat muziek en kan de cadans goed vinden. De hemel trekt toe, er steekt een wind op. Ik kijk op de buienradar en zie dat ik aan het ergste ontsnap als ik wat doorwandel. Het begint te druppelen, nog 2 km, onder een afdakje blijf ik even staan, het houdt op, dus ik vertrek weer. Nog even, ik zie het oude station van Captieux al. Het centrum is niet ver en ik ben op tijd in het gemeentehuis. De gîte is achter het gemeentehuis, het is er klein en de kookplaat werkt niet goed zegt Ana die er al is. Even later is Pierre ook daar. Hij heeft onderweg last gekregen van zijn scheenbeen. Er is hier een apotheker en ik ga iets halen voor mijn voet. Ik krijg een crème met diclofénac. Vandaag ga ik in het dorp eten, Pierre gaat niet mee en Ana heeft al gegeten. Het worden frietjes met kip. Het smaakt.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht