Mijn horloge vertelt me weeral dat ik niet goed geslapen heb. ( te weinig diepe slaap) Veel voel ik er nu niet van. Om half 8 is pas ontbijt, heerlijk deze keer met zelfs een omelet. Deze morgen doe ik rustig aan, ik wil naar het postkantoor en dat gaat pas om 10 u open. Het regent licht als ik er sta te wachten maar het is niet echt koud. Vol goede moed vertrek ik, met de voetgangersbrug vlak naast de oude brug gaat het over de Rio Tirón. Langs een geel huis (een reuze pelgrims schilderij) en een km-paal gaat het pad slingerend de velden in. De felle wind heeft hier vrij spel in de open vlakte. Het zware verkeer over de N120 hoor ik niet. De nieuwe autostrade zal zeker voor veel verlichting zorgen in de dorpen. Tosantos is het eerste dorp, de route loopt niet eens langs de kerk en met 100 m ben je er door heen. Daarna komt Villambistia, waar de kerk gesloten is net zoals de Ermita de San Roque even verder. Ha, daar is Pierre weer. Buiten het dorp worden we getrakteerd op een volledige regenboog. Het waait nu zo hard dat ik me zelfs niet hoor denken. Ik kan haast mijn hele gewicht naar voor laten vallen en ben net een wapperende vlag. In Espinosa del Camino is er een bar open, die gaan we niet voorbij. Mijn natte cape hang ik over een stoel en ik bestel een platto combinado. We bekijken de route; Over 3,3 km komen we in Villafranca Montes de Oca, daarna gaat het eerst stijl omhoog door het bos om na 12,2 km in San Juan de Ortega te komen. Daar zijn echter alle accommodaties dicht, 3,7 km verder ligt het piepkleine Agés, misschien dat daar iets is, anders is het nog eens 2,7 km naar Atapuerca. Het is 13.00u en Pierre begint er aan. Ik bestel nog een koffie ( het regent nog). Naar Villafranca Montes De Oca ga ik nog, maar aan de beklimming begin ik niet meer, nu nog 16 km met een stijle beklimming niet wetende of je daar dan terecht kan, in de regen (de wind kan in het bos wel meevallen) hopend dat je het haalt voor het donker is, daar geef ik forfait voor. Het klaart even wat op en ik vertrek weer. Lang blijft het niet droog. Voorbij de ruïnes van de Ermita San Felices de Oca pakken weer dreigende wolken samen boven de Montes de Oca. Bij het binnenkomen van het dorp is pension El pájaro open. Content met mijn keuze neem ik een warme douche. Daarna ga ik nog even het dorp in, maar ook daar ben ik snel van terug, de kerk is niet open en het regent weer. Ik schrijf mijn blog en kijk wat filmpjes op de iPad.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht