Na het ontbijt rijden we terug naar les Billanges, waar ik gisteren gestopt ben. De kar heeft een nieuw tussen stuk ( nu kan ik weer grote passen zetten) mijn zomerspullen zijn verwisseld voor mijn wintergerief, ik ben helemaal klaar voor de koude dagen. Om half 10 neem ik eindelijk afscheid. Eerst komt een stukje over de weg, maar al snel gaat het door het bos, waar ze al onmiddellijk een keuze aan bruggetjes voorschotelen. Terug full load valt nog mee, het gaat wel een beetje trager. De route door het bos is mooi en al snel kom ik bij de Thaurion met zijn knal gele brug. Het is de ganse dag door veel stijgen, het landschap is wel veel gevarieerder en er staat ook eens ander vee in de wei. Waar het pad terug op de weg komt ligt een privé kasteel, om de hoek hebben ze een pelgrims rustplaats gemaakt met een mooi uithangbord. Vermits zitplaatsen hier schaars zijn in de streek wil ik hier lunchen. Probleem… er komen 3 blaffende honden naar me toe. Ik sta stil en ze komen snuffelen aan mijn kar. Wanneer ik ga zitten gaan ze met 2 voor me liggen. Ik riskeer het toch om te eten. Ze houden me in ‘t oog, maar blijven mooi liggen. Er hangt binnen een vuilbakje, ze weten hier wat een pelgrim nodig heeft. Voldaan kan ik weer op weg opnieuw door het bos. Op een gegeven ogenblik ligt er precies een groot dier in het bos, ( een zwarte panter of zo) het is een omgevallen boom. Even later komt een helling met veel stenen en rotsen, dat is even een karwei wat je ophoud. In die krachtinspanning zie ik nog prachtig rode paddestoelen. Uit het bos kom ik op het kerkplein van Le-Châtenet en-Dognon. Bij de oude wasplaats zijn zitbanken gemaakt. Even loop ik de kerk met de markante klokkentoren binnen. Er is een mooi 17 e eeuws retabel en een prachtig houten plafond. Vanaf hier gaat het meer door landbouwgebied met steeds wisselende vergezichten. Ik kom door Lourdes, een gehucht, maar veel stelt het niet voor, amper 3 huizen met huisnummers 885, 886 en 901. Even gaat het nog door het bos naar de idyllische molen de Laboumard. Wanneer ik uit het dal terug boven kom zie ik Saint-Leonard-de-Noblat al liggen. Ik moet opschieten nu want ik moest voor 17.00 u op het toeristisch bureau zijn voor de sleutel. Gelukkig is heet grootste deel nu over de weg, alleen nog een klein stukje door het veld. Om 5 voor kom ik het bureau binnen, net op tijd. Er zijn nog drie mensen in de hostel, ik ben benieuwd. De binnenstad is heel charmant, dus ik kuier op mijn gemak naar de Collégiale want ik moet er tegenover zijn. De poort ziet er wat sjofel uit. Op het moment dat ik de code wil ingeven gaat ze al open. Een Nederlander spreek me aan, het andere koppel is de stad in gegaan. Er zijn 3 kamers en ik heb de kamer met 4 bedden. Ik ga douchen en ondertussen hoor ik ze binnen komen. Na het douchen begin ik aan mijn blog. Dan komen ze de living in en het zijn Erik en Sabine. Die ontmoette ik kort in Vézelay, de eerste dag, zij hebben de route via Nevers gevolgd. We spreken af om samen te gaan eten. Het is nog gezellig en tegen 21 u gaan we terug. Nu is de Collégiale heel mooi verlicht. Ben (de Nederlander) is er nu ook. Hij is met de fiets, die gaan we dus niet meer zien. Sabine en Erik doen morgen hun laatste etappe naar Limoges. Eindelijk heb ik gezelschap van andere pelgrims.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht