Bij mijn vertrek uit Bénévent-l’Abbaye loop ik langs een oud R4 tje. Het valt op dat er nog veel oude auto’s rijden op het platteland hier. Even verder staat een opvallend huis. Het werd in 1812 gebouwd door Jaques Migout, een koopman-slager, die later ook in ijzerwaren deed en lokale bankier was. Hij bouwde het huis om zijn status te bevestigen, de dorpelingen noemden het smalend Château Migout. Eens de 17 de eeuwse klooster fontein voorbij ben je zo terug in het bos. Vandaag staan heel wat hoogtemeters op het programma en de eerste komen er al direct aan. Een dame die paddestoelen zoekt toont me haar buit, waar ze heel tevreden mee is. De eerste helling door het bos gaat vlot en na 4 km kom ik al in Marsac. De tuinier die er het kerkhof onderhoud moet wel erg veel van vormsnoei houden, het geeft een bijzonder cachet er aan. Het gaat langs de open wasplaats naar de kerk. Het valt op dat in deze regio de kerken bijna allemaal open zijn, een teken dat het pelgrims gegeven hier veel meer aandacht krijgt. In de kerk ligt ook een kleine boodschap voor de pelgrims. De dorpen volgen elkaar sneller op, door die variatie lijkt het ook beter op te schieten. Ik kom in een heel klein dorpje Les Rorgues, een kerk is er niet, maar wel een 12 e eeuwse kapel. De deur is met een koord dicht gedaan, het is een heldere kapel met enkele originele stukken, grappig hoe de wierookvaten tegen de muur hangen. Opnieuw ga ik door het bos naar Arènnes. Ook hier is de kerk open. Het gaat vaak over kerken in deze blog, maar het is een pelgrims tocht, dan kan je de kerken toch niet overslaan. Snel na Arènes kom ik door het gehucht L’Abbaye, waar alle huizen vroeger (tot 18e eeuw) deel uit maakten van het klooster “Nativité de Saint Jean Babtiste de la Ronce. Naar Saint-Goussaud is opnieuw een flinke klim, met boven een mooi vergezicht. Om de haverklap kom ik onder kastanjebomen door, die het bospad veranderen in een stekeltapijt. Na al dat klimmen komt er natuurlijk ook een dito afdaling naar Châtelus le-Marcheix. Het gaat voor een groot deel over de weg, ik zwalp een beetje van links naar rechts, de wegen zijn hier in de bochten erg schuin aangelegd en dat loopt moeilijk, ik kies steeds het vlakste stuk. Verkeer is er bijna niet en ik hoor ze van ver aankomen. Nu verlaat ik La Creuze en kom in Haute Vienne. In de avondzon kom ik via een idyllisch dal in Les Billanges. Hier wacht Thieu op me achter de kerk. Ik denk dat hij in heel zijn leven nog nooit zo veel op me gewacht heeft als deze laatste 5 dagen. Er is hier nergens iets om te eten, maar op 15 km van hier ligt Ambazac, dat is wat groter. We zijn er nog net op tijd om bij de bakker binnen te springen. Een restaurant dat open is vinden we echter niet, ik koop nog snel wat in de supermarkt net voor ze sluiten. We willen ook nog naar een camper plaats om te servicen. Ik stel voor naar Saint Leonard de-Noblat te rijden. Het is al donker als we daar toe komen. Snel lozen we het vuile water, zuiver water hebben we niet nodig. En… we hebben geluk, hier is een restaurant open. Thieu besteld een Entrecote Limousin, die zal hij zich nog lang heugen. Morgen vertrekt Thieu terug. In de 5 dagen dat hij hier was heb ik 157 km gedaan met 1746 hoogtemeters. Ik heb dus mooi wat reserve kunnen opbouwen voor als de dagen korten, of het weer slecht is.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht