Gelukkig was de spierpijn weg deze morgen. Ik ben rustig aan begonnen. Bij het ontbijt wil ik mijn blog uploaden en die blijft hangen. Ik denk dat het internet hier wat zwak is. Plots is de blog weg, ik bedoel verdwenen, alleen de foto’s zijn er nog. Ik begin opnieuw en dan lukte het uiteindelijk wel. Deze voormiddag wil ik de voornaamste bezienswaardigheden van La Charité-sur-Loire bezoeken. De priorij ‘La Charité’ is het hart van de stad. Het was de eerste priorij van het Benedictijnenklooster van Cluny, gevestigd langs de Loire en op het kruispunt van de weg van Lyon naar Parijs en de pelgrimsweg naar Compostela. Ze werd in de 11e eeuw opgericht met een grote kerk (122 m lang). Al snel vormt er zich een stad rond het klooster en de naam van die stad verwijst naar de liefdadigheidswerken van de monniken; La Charité. In 1559 vernielt een brand niet alleen de priorij, maar ook de kerk en de stad. Pas in de 17 de eeuw wordt de kerk herbouwd en het klooster in de 18 e eeuw. Met de Franse revolutie worden de gebouwen verbeurd verklaard en komen ze in diverse privé handen. Zo gaat de priorij op in de stad. Het is een boeiende geschiedenis en nu begrijp ik ook hoe het komt dat er nog een kerkportaal is een heel eind voor de kerk aan het einde van het plein. Dit plein was vroeger nog een deel van de kerk, die nu nog maar half zo groot is. Intussen is het middag en ik kuier da stad uit. Bij de 1e brug over de Loire ligt een Brits theehuis. Het ziet er super gezellig uit en ik stap er binnen voor de lunch. Ik krijg er een heerlijke quiche met zongedroogde tomaatjes en een salade. Uiteraard hoort daar een kannetje thee bij. Het is echt genieten, maar om 13.00 u moet ik opstappen, ik heb gereserveerd in Omnie en dat is nog ruim 20 km. Het is bewolkt en 20 graden, prima wandelweer. Zo heuvelachtig het gisteren was, zo vlak is het vandaag en dat komt me goed uit. Bij het verlaten van de stad staan veel gelijkaardige huizen die herinneren aan glorierijke tijden. Bij het oorlogsmonument valt me weer op dat er hier overal veel meer slachtoffers gevallen zijn in WOI dan in WOII. Waar ik een pad op moet hangt een slot aan de poort, ik moet dus een andere weg nemen. Die weg komt langs een geklasseerde eik, een gigantische, met een omtrek van 10 meter. Hij is inderdaad prachtig. Ik wandel niet zo heel ver van de hoofdweg naar Bourges en de geluiden van het verkeer dringen door tot in het bos. Na een poos moet ik terug op die weg om door Sancergues te raken. Ik vindt het verschrikkelijk, een stad die zo door een hoofdweg wordt doorsneden. Wat een contrast met het volgende dorp, Charentonnay zo lieflijk en rustig. Aan een picknick tafel eet ik mijn boterham met kaas, ik stop maar een kwartiertje want ik moet nog 9 km. Het wordt iets heuvelachtiger en gigantische geoogste zonnebloemvelden strekken zich voor me uit, wat moet dit prachtig geweest zijn vorige lente. Iets verder staat een ander gewas in een veel kleiner veld. Het is kafferkoren of Sorghum. ( gluten vrije granen zijn in opmars zeker). In de berm doen wat bijen zich tegoed aan de laatste vlasbekjes. Op een perceel groenbemesters heeft een boer zijn zoogkoeien gezet achter een enkel stroomdraadje. Ik kom bij de kerk van Couy, het is bijna 19.00 u, maar nu is het niet ver meer. L’Omnie, na 23,8 km, ik ben er, aan de schelp herken je waar je zijn moet. Ik wordt hartelijk onthaald en Etienne wijst me de dortoir. Er zijn 5 bedden, maar ik ben alleen, dus het hele domein voor mij. Ik kan nog net gaan douchen voor etenstijd. De tafel is voor 6 gedekt, Etienne en Aline met hun kinderen Samuel, Joachim, Myriam en ik. We eten een maaltijdsoep met groenten uit de tuin gevolgd door brood met lokale kazen. Na het eten ga ik direct naar boven, want het is slaaptijd voor de kinderen. De pelgrim mag nog zijn blog schrijven.

Geschreven door Vera.op.pelgrimstocht